Felicjan Sterba
 Felicjan Sterba (przed 1927) | |
 podpułkownik dyplomowany obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 czerwca 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 lipca 1948 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
40 pułk piechoty Strzelców Lwowskich |
| Stanowiska |
szef sztabu, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Felicjan Sterba (ur. 9 czerwca 1896 we Lwowie, zm. 30 lipca 1948 w Londynie) – podpułkownik dyplomowany, obserwator Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się we Lwowie, w rodzinie Józefa i Michaliny Sterbów. Służył w armii Cesarskiej i Królewskiej Armii, a od 1918 w Wojsku Polskim. Do 1923 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie, pozostając oficerem nadetatowym 40 pułku piechoty Strzelców Lwowskich. W latach 1923–1925 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1925 przydzielony został do Oddziału IIIa Biura Ścisłej Rady Wojennej.
W 1926 został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów aeronautyki. Od 1927 wykładał w Oficerskiej Szkole Lotnictwa. W kwietniu 1929 został przeniesiony do kadry oficerów lotnictwa z równoczesnym przydziałem służbowym do Dowództwa 1 Grupy Lotniczej w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[1]. 18 lutego 1930 awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 i 5. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych. Z dniem 1 grudnia 1934 został przeniesiony do 2 pułku lotniczego w Krakowie na stanowisko dowódcy II dywizjonu liniowego[2]. 16 stycznia 1935 roku objął dowództwo 26 eskadry towarzyszącej[3]. Od lutego 1937 był dowódcą Dywizjonu Szkolnego, a później zastępcą dowódcy 2 pułku lotniczego. Od listopada 1938 do marca 1939 był słuchaczem Kursu doskonalącego dla oficerów dyplomowanych przy Wyższej Szkoły Wojennej. W marcu 1939 przydzielony został do „Kierownictwa Ćwiczeń Antoni” będącego zalążkiem dowództwa Armii „Kraków”, w charakterze oficera łącznikowego lotnictwa. Na tym stanowisku był odpowiedzialny za opracowanie planu użycia lotnictwa armii. W kampanii wrześniowej był szefem sztabu Lotnictwa i OPL Armii „Kraków”[4].
Kariera sportowa
Felicjan Sterba był także sportowcem oraz działaczem sportowym. Jako lekkoatleta był mistrzem Polski w 1920 w biegu na 400 metrów oraz w sztafecie 4 × 400 metrów, a także brązowym medalistą na 200 metrów. W roku 1921 był wicemistrzem Polski na 400 metrów i na 800 metrów. W tym samym roku był również inicjatorem powstania klubu sportowego Lublinianka. Jako sportowiec reprezentował barwy Pogoni Lwów.
Znalazł się w gronie zawodników nominowanych do kadry na igrzyska olimpijskie w 1920[5]. Z powodu wojny polsko-bolszewickiej Polska nie wysłała jednak ostatecznie reprezentacji na te zawody[5].
Rekordy życiowe:
- bieg na 100 metrów – 11,6 s
- bieg na 200 metrów – 23,3 s
- bieg na 400 metrów – 52,9 s
Był członkiem zarządu Polskiego Związku Łyżwiarskiego (1921–1922), Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (1924–1934) i Polskiego Związku Szermierczego (1929–1931), a także wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego (1931–1932).
Po kampanii wrześniowej przedostał się do Wielkiej Brytanii. Wstąpił do RAF, otrzymał numer służbowy P-0890[6]. Po zakończeniu II wojny światowej nie zdecydował się na powrót do Polski, pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie: 1922)[7]
- Medal Lotniczy (dwukrotnie)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[9]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[10]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[11]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[11]
- Odznaka Obserwatora nr 486 (24 lipca 1928)[12]
- Państwowa Odznaka Sportowa[11]
- Odznaka Strzelecka[11]
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 123.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 265.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 186.
- ↑ Cumft, Kujawa 1989 ↓, s. 27.
- ↑ a b Stanisław Zaborniak: Z tradycji lekkoatletyki w Polsce w latach 1919–1939: Tom VI Udział lekkoatletów i lekkoatletek w międzynarodowej rywalizacji sportowej. Rzeszów: 2011, s. 252–253. ISBN 978-83-7338-663-1.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 539.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 12, s. 375
- ↑ Sterba Felicjan. listakrzystka.pl. [dostęp 2020-04-19]. (pol.).
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska” - jako kapitan Felicjan Sterwa.
- ↑ a b c d Na podstawie fotografii [1].
- ↑ Odznaczenia lotników. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 176 z 3 sierpnia 1928.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 r.), Sztab Główny WP, Warszawa 1931.
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, wyd. I, Warszawa 1978.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5. OCLC 21519956.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. OCLC 69601095.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
