Federico Tedeschini

Kardynał biskup
Omnia et in omnibus Christus
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	12 października 1873 Antrodoco
Data i miejsce śmierci	2 listopada 1959 Rzym
Miejsce pochówku	Groty Watykańskie
Datariusz Jego Świątobliwości
Okres sprawowania	1938–1959
Archiprezbiter bazyliki watykańskiej
Okres sprawowania	1939–1959
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	25 lipca 1896
Nominacja biskupia	30 kwietnia 1921
Sakra biskupia	5 maja 1921
Kreacja kardynalska	13 marca 1933 (in pectore, ujawnione 16 grudnia 1935) Pius XI
Kościół tytularny	biskup Frascati
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Federico Tedeschini (ur. 12 października 1873 w Antrodoco, zm. 2 listopada 1959 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.

Ukończył seminarium w rodzinnej diecezji Rieti, a także Pontyfikalne Seminarium Rzymskie, gdzie kształcił się razem z Eugenio Pacellim, późniejszym papieżem Piusem XII. Święcenia kapłańskie otrzymał 25 lipca 1896. Do roku 1901 był wykładowcą seminarium w Rieti. W roku 1903 został prywatnym szambelanem Jego Świątobliwości, a w roku 1908 prałatem. W tym samym roku mianowany kanclerzem w Sekretariacie ds. Listów. Od 1914 pracował w Sekretariacie Stanu, gdzie był substytutem.

30 kwietnia 1921 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Lepanto. Parę dni wcześniej został również nuncjuszem w Hiszpanii. Sakry udzielił mu papież Benedykt XV. Na stanowisku nuncjusza pozostał aż do roku 1935. W tym czasie ufundował hiszpańską Akcję katolicką. W roku 1933 został kardynałem. Nominację zachowano jednak in pectore z powodu sytuacji politycznej w Hiszpanii. Nominacja upubliczniona została dwa lata później, podczas konsystorza z 16 grudnia 1935. Od 25 lutego 1938 do swej śmierci sprawował urząd Datariusza Papieskiego. Brał udział w konklawe 1939 i 1958 roku. W marcu 1939 otrzymał godność archiprezbitera bazyliki watykańskiej, po wyborze poprzednika na papieża. W roku 1951 włączony do grona kardynałów-biskupów. Umarł na raka jelita.

Kardynał Tedeschini miał duży udział w ogłoszeniu dogmatu o Wniebowzięciu NMP, a także powstaniu konstytucji apostolskiej Munificentissimus Deus. Jako papieski delegat przewodniczył uroczystościom stulecia objawień w Lourdes. Przez całe swe kapłańskie życie wyróżniał się szacunkiem jakim obdarzali go kolejni papieże. Benedykt XV miał nawet powiedzieć Nie można lubić Papieża, nie lubiąc Tedeschiniego. Jako jeden z nielicznych kardynałów spoczął w grotach bazyliki watykańskiej.

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Catholic-Hierarchy
• Cesare De Agostini, Konklawe XX wieku. Kulisy wyborów papieży, Kraków 2005