Ewa Lipska

Ewa Lipska, Kraków 2024
Data i miejsce urodzenia	8 października 1945 Kraków
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	literatura piękna
Epoka	literatura współczesna
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda im. Andrzeja Bursy (1971) Nagroda Fundacji im. Kościelskich (1973) Śląski Wawrzyn Literacki (2002) Nagroda Literacka Gdynia (2011) Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius (2019) Nagroda Literacka „Nike” (nominacja – 2008, 2011, 2016)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Ewa Lipska (ur. 8 października 1945 w Krakowie) – polska poetka, w latach 1970–1980 redaktor działu poezji Wydawnictwa Literackiego, laureatka Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1973), w latach 1995–1997 dyrektorka Instytutu Polskiego w Wiedniu, członkini polskiego i austriackiego PEN Clubu, członkini założycielka Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (1989), członkini Polskiej Akademii Umiejętności.

Studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1964 zamieszczała utwory poetyckie w „Życiu Literackim” i „Dzienniku Polskim”. Debiutowała w 1967 tomem poetyckim Wiersze. Od 1968 była członkinią Związku Literatów Polskich (do czasu jego rozwiązania w 1983).

W latach 1970–1980 pracowała jako redaktorka działu poezji Wydawnictwa Literackiego. Na przełomie 1975/1976 przebywała na półrocznym stypendium „International Writing Program” w Iowa City w USA. W 1978 została członkinią polskiego PEN Clubu. Od 2009 jest członkinią czynną Polskiej Akademii Umiejętności^[1]. Brała udział w festiwalach poetyckich, seminariach i spotkaniach autorskich m.in. w Niemczech Austrii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Danii, Szwecji, Kanadzie i USA.

W latach 1981–1983 współredagowała miesięcznik literacki „Pismo”. W 1983 przebywała w Berlinie Zachodnim na stypendium das Kunslerprogramm des Deutscher Akademischer Austauschdienst. W 1989 została członkinią założycielką Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, odeszła z niego w sierpniu 2020 roku^[2]. Od 1990 do 1992 pracowała w zespole redakcyjnym „Dekady Literackiej”. Od 1991 do 1997 pracowała w polskiej ambasadzie w Wiedniu, od 1995 kierując tamtejszym Instytutem Polskim. Prowadziła gościnnie warsztaty poetyckie w Studium Literacko-Artystycznym na Uniwersytecie Jagiellońskim. Mieszka i pracuje w Krakowie. Od 2023 roku jest członkinią Rady Języka Polskiego przy Polskiej Akademii Nauk.

Otrzymała m.in. nagrodę im. Andrzeja Bursy (1971), Nagrodę Fundacji im. Kościelskich w Genewie (1973), nagrodę Pierścienia za całokształt twórczości w Gdańsku (1978), nagrodę PEN-Clubu im. Roberta Gravesa (1979). W 1988 otrzymała nagrodę Fundacji POLCUL (Australia), w 1992 nagrodę Polskiego PEN-Clubu z Fundacji Büchnera, w 1993 nagrodę Fundacji A. Jurzykowskiego w Nowym Jorku, w 1995 Nagrodę Miasta Krakowa, w październiku 2001 za tomik Sklepy zoologiczne – Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca i w 2004 nagroda miesięcznika „Odra” (Wrocław). W 2002 tomik Sklepy zoologiczne uhonorowany został nagrodą Śląskiego Wawrzynu Literackiego za najlepszą książkę roku, przyznaną przez Bibliotekę Śląską w Katowicach. Jej książka Ja znalazła się w gronie finalistów Nagrody Literackiej Nike 2004^[3]. W 2005 otrzymała nagrodę poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych za tom Gdzie indziej – za ten tom była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2006^[4]. W 2007 otrzymała nagrodę Samuela Bogumiła Lindego Miast Partnerskich Getynga–Toruń. Za tom Drzazga była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2007^[5]. Za tom Pomarańcza Newtona była nominowana do Nagrody Literackiej Nike 2008^[6] oraz do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius 2008 w kategorii książka roku. Otrzymała Złoty Klucz Smedereva (2009) – poetycką nagrodę Serbii. W 2010 otrzymała Naim Frasheri Prize, poetycką nagrodę Macedonii, oraz nagrodę Ministerstwa Kultury Republiki Kosowa – Przylądek Dobrej Nadziei.

W 1998 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi^[7]. 5 października 2005, podczas uroczystości w krakowskim magistracie została uhonorowana przez ministra kultury Waldemara Dąbrowskiego Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[8].

W 2009 Wydawnictwo Literackie, wspólnie z Piwnicą pod Baranami, uhonorowało Ewę Lipską nagrodą „Akademią ku czci…”. Poetka została nagrodzona za debiut prozatorski Sefer^[9].

W 2011 otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia i była nominowana do Nagrody Literackiej Nike oraz do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” za tomik Pogłos^[10][11][12], a w 2013 była nominowana do Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tomik Droga pani Schubert...^[13] Za tomik Czytnik linii papilarnych była nominowana do Nagrody Literackiej „Nike” 2016^[14].

21 czerwca 2012 otrzymała tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach^[15].

23 maja 2014 odsłoniła swoją płytę w oświęcimskiej Alei Pisarzy przy Miejskiej Bibliotece Publicznej im. Ł. Górnickiego w Oświęcimiu^[16].

3 grudnia 2017 otrzymała Łódzką Nagrodę Literacką im. Juliana Tuwima^[17]. W 2018 za tom Pamięć operacyjna nominowana do Nagrody Literackiej Nike^[18] oraz Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego^[19]. Laureatka Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” 2019 za całokształt twórczości^[20].

W 2020 nominowana do Nagrody Literackiej Nike. W tym samym roku została Laureatką Nagrody Literackiej m.st. Warszawy w kategorii poezja za tom Miłość w trybie awaryjnym^[21][22]. W 2024 nominowana do Nagrody Literackiej Nike oraz do Orfeusza – Nagrody Poetyckiej im. K.I. Gałczyńskiego za Wariacje Geldbergowskie^[23][24].

Uczestniczyła w międzynarodowych festiwalach poezji, m.in. w Toronto (1981), Holandii (1985), Słowenii (1988). Brała też udział w festiwalach poetyckich m.in. w Austrii, Wielkiej Brytanii, Niemczech, Danii, Szwecji i USA.

• Wiersze, 1967
• Drugi zbiór wierszy, 1970
• Trzeci zbiór wierszy, 1972
• Czwarty zbiór wierszy, 1974
• Piąty zbiór wierszy, 1978
• Żywa śmierć, 1979
• Dom Spokojnej Młodości, 1979
• Nie o śmierć tutaj chodzi, lecz o biały kordonek, 1982
• Przechowalnia ciemności, 1985
• Utwory wybrane, 1986
• Strefa ograniczonego postoju, 1990
• Wakacje mizantropa, 1993
• Stypendyści czasu, 1994
• Wspólnicy zielonego wiatraczka. Lekcja literatury z Krzysztofem Lisowskim 1996
• Ludzie dla początkujących, 1997
• Życie zastępcze – Ersatzleben, 1998 (wydanie polsko-niemieckie)
• Godziny poza godzinami, 1998 (seria klasyczna PIW)
• 1999, 1999
• Białe truskawki – White Strawberries, 2000 (wydanie polsko-angielskie)
• Sklepy zoologiczne, 2001
• Uwaga, stopień, 2002
• Sekwens, 2003
• Ja, 2003
• Wiersze do piosenek. Serca na rowerach, 2004
• Gdzie indziej, 2005
• Drzazga, 2006
• Miasteczko Świat, 2007 (wydanie polsko-rosyjskie)
• Pomarańcza Newtona, 2007
• Sefer, 2009^[25]
• Pogłos, 2010^[26]
• Droga pani Schubert..., 2012^[27]
• Miłość, droga pani Schubert..., 2013^[28]
• Czytnik linii papilarnych, 2015^[29]
• Pamięć operacyjna^[30], 2017
• Boli tylko, gdy się śmieję…, 2018 (wybór listów między Lipską a Stanisławem Lemem i jego synem Tomaszem)
• Miłość w trybie awaryjnym, 2019^[31]
• Droga Pani Schubert (płyta CD, reż. Józef Opalski, czytają Anna Polony i Jerzy Trela)
• Nowy wybór wierszy, 2020^[32]
• Kocia trzynastka, czyli Skotland Yard, 2020^[33]
• Wirujący ogon antylopy, 2021^[34] (razem z Sebastianem Brejnakiem)
• Wariacje Geldbergowskie, 2023^[35]
• Wariacje Geldbergowskie (płyta CD, czyta Juliusz Chrząstowski)^[36]

Wybory wierszy ukazały się w około 40 obcojęzycznych wydaniach, między innymi w języku niemieckim, angielskim, duńskim, holenderskim, czeskim, węgierskim, hebrajskim, serbskim, słowackim, hiszpańskim, katalońskim, francuskim, szwedzkim, albańskim i bułgarskim.

• 1972 – Skaldowie: „Wszystkim zakochanym” – tekst utworu „Wolne są kwiaty na łące” (muz. Andrzej Zieliński)
• 1972 – Skaldowie: „Krywań, Krywań” – tekst utworu „Gdzie mam Ciebie szukać” (muz. A. Zieliński)
• 1972 – Marek Grechuta: „Droga za widnokres” – tekst utworu „Pewność” (muz. Marek Grechuta)
• 1974 – Marek Grechuta: „Magia obłoków” – tekst utworu „A więc to nie tak” (muz. Marek Grechuta)
• 1976 – Skaldowie: „Szanujmy wspomnienia” – utwory: „Szukam Cię od rana” (muz. A. Zieliński), „Srebrny maszt” (muz. Jacek Zieliński), „Z przymrużeniem oka” (muz. A. Zieliński)
• 1976 – Skaldowie: „Stworzenia świata część druga” – tekst utworu „Miłość przez wieki się nie zmienia” (muz. Konrad Ratyński)
• 1978 – Wawele: „Biały Latawiec” tekst piosenki (muz. Jan Wojdak)
• 1987 – Skaldowie: „Nie domykajmy drzwi” – tekst piosenki tytułowej „Nie domykajmy drzwi” (muz. J. Zieliński)
• 1991 – Grzegorz Turnau: Naprawdę nie dzieje się nic – tekst utworu „Nie baw się więcej kulą ziemską”
• 1993 – Grzegorz Turnau: Pod światło – teksty utworów „Krótka bajka”, „Trąbki”, „Wielki Odkrywco Wyobraźni”, „Tak samo” i „Dotąd doszliśmy”
• 1994 – Grzegorz Turnau: Turnau w Trójce – teksty utworów „Krótka bajka”, „Wielki Odkrywco Wyobraźni”, „Tak samo”
• 1997 – Grzegorz Turnau: Tutaj jestem – tekst utworu „Ostatnie słowa”
• 2004 – Anna Szałapak, „Serca na rowerach” (cała płyta z wierszami Ewy Lipskiej)
• 2017 – Ewa Lipska, Zbigniew Preisner, „2016 Dokąd?”^[37]

Przy wejściu do kawiarni Nowa Prowincja w Krakowie (w której poetka regularnie bywa) znajduje się Domofon poezji, na którym można odtworzyć nagranie Ewy Lipskiej czytającej własny wiersz^[38][39][40].

• Ryszard Matuszewski: Z bliska: szkice literackie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1981. ISBN 83-08-00508-X. Brak numerów stron w książce
• T. Nyczek. Spalony dom (o poezji Ewy Lipskiej). „Twórczość”. 9, 1974. brak numeru strony
• Stanisław Stabro: Poeta odrzucony. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1989. ISBN 83-08-01941-2. Brak numerów stron w książce
• E. Lipska: Stypendyści Czasu, redakcja Jan Stolarczyk, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1994.
• J. Drzewucki: Rocznik powojenny, stypendyści czasu, w książce Smaki słowa. Szkice o poezji, Wydawnictwo Dolnośląskie, 1999. ISBN 83-7023-744-4.
• J. Drzewucki: Między intelektem a wyobraźnią. „Twórczość” nr 10, 2017.

• strona autorska
• Ewa Lipska w Katalogu Biblioteki Narodowej
• Bibliografia 1988–2001
• prof. Anna Legeżyńska o Ewie Lipskiej (sylwetka poetki)