Eugeniusz Gabryelski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| doktor nauk humanistycznych | |
| Doktorat | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Instytut |
Instytut Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Opolu |
| Odznaczenia | |
   
| |
Eugeniusz Gabryelski (ur. 27 kwietnia 1928 w Sompolnie, zm. 1995 w Opolu) – polski nauczyciel fizyki, doktor nauk humanistycznych.
Życiorys
Od najmłodszych lat mieszkał z rodzicami i dwójką rodzeństwa w Kole. W tym mieście ukończył szkołę podstawową, a w 1949 roku zdał maturę w Liceum „Oświata”[1]. Po napisaniu matury został nauczycielem w Szkole Podstawowej w Majdanach, rok później, po tragicznej śmierci ojca, przeniósł się do Szkoły Podstawowej nr 1 w Kole[1]. W 1950 zdał także egzamin w Liceum Pedagogicznych w Rogoźnie, uzyskując dyplom nauczyciela szkół podstawowych[1].
W 1951 ukończył we Wrocławiu Kurs Przysposobienia Zawodowego Nauczycieli Szkół Średnich w zakresie fizyki i dzięki temu miał prawo do nauczania tego przedmiotu w szkołach ponadpodstawowych[1]. W 1954 ukończył dwuletnie studium zaoczne na Wydziale Matematyczno-Fizycznym Wyższej Szkole Pedagogicznej w Gdańsku[1]. W 1960 roku obronił tytuł magistra fizyki na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. W latach 1963–1964 był stypendystą rządu amerykańskiego i przebywał na uczelniach w USA[1]. W 1974 roku w Instytucie Badań Pedagogicznych został doktorem nauk humanistycznych[1].
Od 1951 roku uczył w I Liceum Pedagogicznym we Wrocławiu, a od 1952 związał się jednocześnie z Wojewódzkim Ośrodkiem Doskonalenia Kadr Oświatowych w Opolu[1]. W 1954 roku na stałe przeniósł się do Opola i został kierownikiem Sekcji Fizyki tego ośrodka[1]. Od 1958 do 1960 roku był zatrudniony w Wojewódzkim Ognisku Metodycznym i kierował doskonaleniem nauczycieli fizyki. Po likwidacji tej placówki w 1960 objął stanowisko kierownika Sekcji Fizyki w Okręgowym Ośrodku Metodycznym w Opolu[1]. Od 1973 roku pracował w Instytucie Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Opolu, od 1976 roku jako adiunkt sprawował funkcję kierownika Zakładu Informacji Naukowej[1].
Był także aktywnym działaczem Stronnictwa Demokratycznego na szczeblu miejskim i wojewódzkim. Został wyróżniony tytułem Zasłużonego Działacza Stronnictwa Demokratycznego[1].
W 1951 roku zawarł związek małżeński z Marią Gruszecką[1].
Publikacje
Był autorem ponad 60 opracowań i 11 prac zwartych[1]. Publikował artykuły m.in. w pismach „Oświata i Wychowanie”, „Nowa Szkoła” czy „Fizyka w Szkole”[1]. W 1970 roku za opracowanie „Sprawdziany z fizyki” zdobył I nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Odczytów Pedagogicznych[1]. Od 1971 współpracował z Ministerstwem Zdrowia i Opieki Społecznej, był autorem i redaktorem m.in. opracowania „Metody testowego sprawdzania wiedzy kandydatów i studentów Akademii Medycznych”[1].
Wybrane publikacje[1]:
- „Elementy radiotechniki” (PZSW, 1960 i 1962)
- „Nauczanie elementów radiotechniki” (PZSW, 1964)
- „Fizyka dla klasy I liceum i technikum” (PZSW i WSiP, 23 wydania od 1967)
- „Seria testów z fizyki dla klasy I liceum i technikum” (WSiP, 1975)
- „Seria testów z fizyki dla klasy II liceum i technikum” (WSiP, 1981)
- „Metodyka nauczania fizyki” (praca zbiorowa, WSiP, 1974)
Odznaczenia
Został odznaczony następującymi odznaczeniami[1]:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej