Eugeniusz (Bołchowitinow)
| Jewfimij Bołchowitinow | |
| Metropolita kijowski i halicki | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data urodzenia |
18 grudnia 1767 |
| Data śmierci |
23 lutego 1837 |
| Miejsce pochówku | |
| Metropolita kijowski i halicki | |
| Okres sprawowania |
1822-1837 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
1799 |
| Diakonat |
do 1793 |
| Prezbiterat |
1793 |
| Chirotonia biskupia |
17 stycznia 1804 |
| Data konsekracji |
17 stycznia 1804 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Konsekrator | |||||
| |||||
Eugeniusz, imię świeckie: Jewfimij Aleksiejewicz Bołchowitinow (ur. 7 grudnia?/18 grudnia 1767, zm. 11 lutego?/23 lutego 1837) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
Ukończył seminarium duchowne w Woroneżu i jako najlepszy absolwent w swoim roczniku otrzymał stypendium na naukę w Słowiańsko-Grecko-Łacińskiej Akademii w Moskwie. Równocześnie uczęszczał na wykłady Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1793, jako mężczyzna żonaty, przyjął w Woroneżu święcenia kapłańskie. Od 1796 był prefektem seminarium duchownego w Woroneżu.
W 1798 zmarła trójka jego dzieci, zaś rok później także żona. Wydarzenia te skłoniły go do złożenia ślubów mniszych. Od 1800 do 1802 był przełożonym monasteru Trójcy Świętej w Zielencu. Następnie przez dwa lata kierował Nadmorską Pustelnią Trójcy Świętej i św. Sergiusza.
17 stycznia 1804 miała miejsce jego chirotonia na biskupa starorusskiego, wikariusza eparchii nowogrodzkiej, petersburskiej, estońskiej i fińskiej. W 1808 przeniesiony na katedrę wołogodzką. Od 1813 do 1816 był biskupem kałuskim. W 1816, w momencie przeniesienia do eparchii pskowskiej, został podniesiony do godności arcybiskupiej. W 1822 został arcybiskupem kijowskim. Jeszcze w tym samym roku otrzymał godność metropolity kijowskiego i halickiego, którą sprawował do śmierci. Pracę duszpasterską łączył z działalnością naukową w dziedzinie teologii.
Sprzeciwiał się sugerowanej przez Mikołaja I reformie seminariów i parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Równocześnie sugerował przyznanie najbiedniejszym wiejskim placówkom duszpasterskim państwowych subsydiów (do 350 rubli)[1]. Negatywnie odnosił się do koncepcji przyznania duchownym stałych pensji w miejsce wynagrodzeń za odprawiane nabożeństwa i obrzędy[2].
Członek rosyjskich towarzystw naukowych i badawczych. W 1827 obronił pracę doktorską w dziedzinie filozofii. Wolnomularz[3].
Przypisy
- ↑ G. Freeze, The Parish Clergy in Nineteenth-Century Russia. Crisis, Reform, Counter-Reform, Princeton University Press, Princeton 1983, s.66-67
- ↑ G. Freeze, The Parish Clergy in Nineteenth-Century Russia. Crisis, Reform, Counter-Reform, Princeton University Press, Princeton 1983, s.72
- ↑ L. Hass, Wolnomularstwo w Europie środkowo-wschodniej w XVIII i XIX wieku, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1982, s. 304.
Bibliografia
- Biogram w bazie prawosławia rosyjskiego. ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].