Estetyka relacyjna – teoria estetyczna zakładająca ocenę dzieła sztuki pod względem relacji międzyludzkich, które ono obrazuje, wytwarza lub podtrzymuje. Takie dzieła sztuki wytwarzane są przez sztukę relacyjną, czyli zespół praktyk estetycznych, które za teoretyczny i praktyczny punkt wyjścia przyjmują raczej stosunki międzyludzkie i ich społeczny kontekst niż autonomiczną i prywatną przestrzeń. Autorem tej koncepcji jest Nicolas Bourriaud, który w latach 90. opublikowawszy zbiór esejów szukających cech wspólnych dla pokolenia artystów wyłaniających się w owej dekadzie, następnie zebrał je w książce pt. Estetyka relacyjna. Książka ukazała się we Francji w 1998 roku.

Na początku 2012 roku Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie wydało polskie tłumaczenie Estetyki relacyjnej.