Espen Bredesen

Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1968 Oslo
Klub	Oppsal Idrettsforening
Wzrost	176 cm
Debiut w PŚ	16 grudnia 1989 w Sapporo (45. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	16 grudnia 1990 w Sapporo (10. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	7 marca 1993 w Lahti (3. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	11 marca 1993 w Lillehammer
Rekord życiowy	210,0 m na Velikance w Planicy (22 marca 1997)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Igrzyska olimpijskie złoto Lillehammer 1994 normalna srebro Lillehammer 1994 duża Mistrzostwa świata złoto Falun 1993 duża złoto Falun 1993 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach srebro Planica 1994
Inne nagrody
Puchar świata w skokach Kryształowa kula 1993/1994 Turniej Czterech Skoczni 1. miejsce 1993/1994 Inne Medal Holmenkollen 1994

Espen Odd Bredesen (ur. 2 lutego 1968 w Oslo) – norweski skoczek narciarski, dwukrotny medalista olimpijski, dwukrotny mistrz świata, wicemistrz świata w lotach, zdobywca Pucharu Świata oraz zwycięzca 42 Turnieju Czterech Skoczni.

Jako dziecko interesował się wieloma dyscyplinami sportowymi. W zimie jeździł na nartach, latem grał w piłkę nożną, uprawiał także hokej, pływanie, koszykówkę i tenis. Narty po raz pierwszy założył w wieku dwóch lat. Trenował na położonej koło domu małej skoczni Bjartbakken. W wieku 10 lat zapisał się do klubu Oppsal IF. Podczas swych pierwszych zawodów wystąpił w kombinezonie uszytym przez matkę. Choć wygrał ten konkurs, w latach dziecięcych był raczej przeciętnym skoczkiem. Nigdy nie udało mu się dostać do Hovedlandsrennet – konkursu, w którym startują nastolatkowie z całej Norwegii. W wieku 21 lat zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Norwegii. Tytuł ten zdobył później jeszcze ośmiokrotnie^[2].

W Pucharze świata w skokach zadebiutował w sezonie 1989/1990, zajmując 45. miejsce w konkursie rozegranym 16 grudnia 1989 w Sapporo. W sezonie tym wystartował jeszcze ośmiokrotnie, jednak punktów nie wywalczył, wobec czego nie został sklasyfikowany w klasyfikacji generalnej. Pierwsze punkty w karierze zdobył na początku sezonu 1990/1991, 16 grudnia 1990 zajmując 10. miejsce w Sapporo, dokładnie rok po swoim debiucie. Pierwszą wielką imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Val di Fiemme w 1991, gdzie był szesnasty na dużej skoczni, a na normalnej zajął na 52. miejsce. W konkursie drużynowym Norwegowie z Bredesenem w składzie zajęli czwarte miejsce, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Niemiec. Sezon ten zakończył na 34. miejscu.

Zimą następnego roku pojechał na igrzyska olimpijskie w Albertville, gdzie zajął ostatnie, 58. miejsce na skoczni normalnej i 57. miejsce (trzecie od końca) na dużej. Norweskie media wzywały Espena do zakończenia kariery i niepojawiania się na międzynarodowych zawodach. Pewien szwedzki dziennikarz porównał Norwega do Eddiego „Eagle” Edwardsa, nazywając go „Espen the Eagle”^[2]. W tym samym roku zajął 11. miejsce na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie.

Przełom w jego karierze nastąpił w 1993. Na mistrzostwach świata w Falun zwyciężył w konkursie indywidualnym na dużej skoczni, wyprzedzając Jaroslava Sakalę oraz Andreasa Goldbergera. Ponadto wspólnie z Bjørnem Myrbakkenem, Helge Brendryenem i Øyvindem Bergiem zdobył złoty medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na skoczni normalnej zajął 19. miejsce. 6 marca 1993 w Lahti po raz pierwszy stanął na podium zawodów PŚ, zajmując trzecie miejsce, a cztery dni później, w Lillehammer odniósł pierwsze pucharowe zwycięstwo. W klasyfikacji generalnej sezonu 1992/1993 zajął piąte miejsce.

Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1993/1994. Drugie miejsce w Oberstdorfie, zwycięstwo w Garmisch-Partenkirchen, piąte miejsce w Innsbrucku i zwycięstwo w Bischofshofen dało mu zwycięstwo w 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Norweski dziennik Adresseavisen zamieścił długi reportaż o Turnieju. Triumf ten podniósł oczekiwania norweskich kibiców wobec Bredesena w związku ze zbliżającymi się igrzyskami w Lillehammer. Już po pierwszej serii skoków na normalnej skoczni Bredesen prowadził po skoku na odległość 100,5 m. Jego młodszy rodak Lasse Ottesen skoczył co prawda 2 metry dalej, jednak otrzymał niższe oceny za styl; na trzecim miejscu znajdował się Noriaki Kasai. W drugiej serii Bredesen ustanowił rekord skoczni wynikiem 104,0 m i zapewnił sobie pierwszy złoty medal dla Norwegii od czasu wprowadzenia stylu „V”. Wyprzedził drugiego w konkursie Ottesena o 14 punktów, a trzeciego Dietera Thomę o ponad 20 punktów. Rekord Norwega na normalnej skoczni w Lillehammer pozostał niepobity aż do 3 grudnia 2011, kiedy to o pół metra dalej skoczył Andreas Kofler podczas zawodów Pucharu Świata. Bredesen prowadził także po pierwszej serii skoków na dużej skoczni, po skoku na 135,5 m, wyprzedzając Jensa Weißfloga i Andreasa Goldbergera. Jednakże jego skok w drugiej kolejce na odległość 122,0 metrów wystarczył do zajęcia drugiego miejsca. Zwyciężył Weißflog, który skoczył 11 metrów dalej, trzecie miejsce utrzymał Goldberger. W konkursie drużynowym Norwegowie nie zdobyli medalu, zajmując czwarte miejsce po przegranej walce o brązowy medal z reprezentantami Austrii. W sezonie 1993/1994 Bredesen łącznie dwunastokrotnie stawał na podium, w tym cztery razy zwyciężał, sześć razy był drugi i dwa razy trzeci, co dało mu zwycięstwo w klasyfikacji generalnej PŚ. Ponadto zajął drugie miejsce w sezonie 1993/1994 Pucharu Świata w lotach i zdobył srebrny medal na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, w obu przypadkach ulegając jedynie Jaroslavowi Sakali.

Podczas treningu w lecie 1994 doznał kontuzji karku, która spowodowała, że nie mógł trenować z pełnym obciążeniem^[3]. W sezonie 1994/1995 tylko raz stanął na podium, 5 lutego 1995 w Falun odniósł swoje ostatnie zwycięstwo w karierze. Miesiąc później, podczas mistrzostw świata w Thunder Bay zajął siedemnaste miejsce na dużej skoczni, na normalnym obiekcie zajął 24. miejsce, a wraz z kolegami z reprezentacji zajął siódme miejsce w konkursie drużynowym. Siódme miejsce zajął także na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz w 1996.

Ostatni raz na podium zawodów Pucharu Świata stanął na początku sezonu 1996/1997 – 1 grudnia 1996 zajął drugie miejsce w Lillehammer. W klasyfikacji generalnej zajął 16. miejsce. Na odbywających się w 1997 mistrzostwach świata w Trondheim prowadził po pierwszej rundzie skoków na skoczni normalnej, jednak zepsuł drugi skok i zajął ostatecznie 15. pozycję. Na dużej skoczni indywidualnie zajął 34. miejsce, a drużynowo Norwegowie z Bredesenem w składzie zajęli piąte miejsce. Mimo tych niepowodzeń 23 marca 1997 na Velikance w Planicy ustanowił nieoficjalny rekord świata w długości skoku narciarskiego wynikiem 210 metrów^[1]. Jego ostatnim dużym sukcesem było drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix w 1997 roku.

Wystartował także na igrzyskach olimpijskich w Nagano i odbywających się w tym samym roku mistrzostwach świata w lotach w Oberstdorfie, jednakże w obu przypadkach zajmował odległe lokaty. Ostatni oficjalny start Bredesen zaliczył 19 grudnia 1999 na Wielkiej Krokwi w Zakopanem, gdzie zajął 30. miejsce. Był to jedyny punkt jaki wywalczył w sezonie 1999/2000, co dało mu 79. miejsce w klasyfikacji generalnej.

Łącznie 21 razy stawał na podium, z czego ośmiokrotnie zwyciężał, dziewięć razy był drugi i cztery razy trzeci. W 1994 otrzymał medal Holmenkollen wraz z rosyjską biegaczką narciarską Lubow Jegorową i kazachskim biegaczem Władimirem Smirnowem.

Karierę zakończył w 2000 roku. Wielokrotnie służył radą norweskim trenerom, był nawet kandydatem do objęcia stanowiska trenera reprezentacji Norwegii, do czego w końcu nie doszło. Obecnie Espen mieszka w miejscowości Kvaal w pobliżu Trondheim. Pracuje jako specjalista od marketingu i organizacji w drużynie Troenderhopp. Jest także komentatorem skoków dla norweskiej telewizji NRK^[4]. Ma żonę - Vibeke i córkę - Aurorę^[2].

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
58.	9 lutego	1992	Albertville	Skocznia normalna indywidualnie	127.1 pkt	-95.7 pkt	Ernst Vettori
7.	14 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża drużynowo[a]	538.0 pkt	-106.4 pkt	Finlandia
57.	16 lutego	1992	Albertville	Skocznia duża indywidualnie	74.1 pkt	-165.4 pkt	Toni Nieminen
2.	20 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża indywidualnie	266.5 pkt	-8.0 pkt	Jens Weißflog
4.	22 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia duża drużynowo[b]	898.8 pkt	-71.3 pkt	Niemcy
1.	25 lutego	1994	Lillehammer	Skocznia normalna indywidualnie	282.0 pkt	-	-
36.	11 lutego	1998	Nagano	Skocznia normalna indywidualnie	82.4 pkt	-152.0 pkt	Jani Soininen

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
16.	10 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża indywidualnie	183.2 pkt	-34.3 pkt	Franci Petek
4.	14 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia duża drużynowo[c]	526.6 pkt	-41.0 pkt	Austria
52.	16 lutego	1991	Val di Fiemme	Skocznia normalna indywidualnie	139.8 pkt	-83.1 pkt	Heinz Kuttin
1.	21 lutego	1993	Falun	Skocznia duża indywidualnie	241.4 pkt	-	-
1.	23 lutego	1993	Falun	Skocznia duża drużynowo[d]	821.5 pkt	-	-
19.	27 lutego	1993	Falun	Skocznia normalna indywidualnie	198.8 pkt	-39.0 pkt	Masahiko Harada
24.	12 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia normalna indywidualnie	197.5 pkt	-68.5 pkt	Takanobu Okabe
7.	16 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża drużynowo[e]	655.4 pkt	-233.6 pkt	Finlandia
17.	18 marca	1995	Thunder Bay	Skocznia duża indywidualnie	178.4 pkt	-94.2 pkt	Tommy Ingebrigtsen
15.	22 lutego	1997	Trondheim	Skocznia normalna indywidualnie	243.5 pkt	-20.0 pkt	Janne Ahonen
5.	27 lutego	1997	Trondheim	Skocznia duża drużynowo[f]	799.0 pkt	-156.3 pkt	Finlandia
34.	1 marca	1997	Trondheim	Skocznia duża indywidualnie	85.3 pkt	-166.8 pkt	Masahiko Harada

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurs	Wynik	Strata	Zwycięzca
11.	22 marca	1992	Harrachov	Loty indywidualnie	312.0 pkt	-80.5 pkt	Noriaki Kasai
2.	20 marca	1994	Planica	Loty indywidualnie	329.8 pkt	-21.5 pkt	Jaroslav Sakala
7.	11 lutego	1996	Tauplitz	Loty indywidualnie	671.2 pkt	-66.9 pkt	Andreas Goldberger
31.	25 stycznia	1998	Oberstdorf	Loty indywidualnie	351.0 pkt	-425.4 pkt	Kazuyoshi Funaki

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	7 marca 1993	Lahti	Salpausselkä K-114	207.8 pkt	3.	-16.9 pkt	Ivan Lunardi
2.	11 marca 1993	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-120	217.9 pkt	1.	-	-
3.	14 marca 1993	Oslo	Holmenkollbakken	232.0 pkt	1.	-	-
4.	28 marca 1993	Planica	Bloudkova velikanka	254.7 pkt	1.	-	-
5.	11 grudnia 1993	Planica	Srednija velikanka	268.5 pkt	1.	-	-
6.	12 grudnia 1993	Planica	Bloudkova velikanka	270.0 pkt	3.	-4.7 pkt	Jens Weißflog
7.	14 grudnia 1993	Predazzo	Trampolino Dal Ben K-90	231.5 pkt	2.	-7.0 pkt	Jens Weißflog
8.	30 grudnia 1993	Oberstdorf	Schattenbergschanze	230.0 pkt	2.	-8.1 pkt	Jens Weißflog
9.	1 stycznia 1994	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	238.6 pkt	1.	-	-
10.	6 stycznia 1994	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	245.0 pkt	1.	-	-
11.	9 stycznia 1994	Murau	Hans-Walland-Großschanze	208.8 pkt	2.	-5.4 pkt	Noriaki Kasai
12.	15 stycznia 1994	Liberec	Ještěd A	248.6 pkt	1.	-	-
13.	16 stycznia 1994	Liberec	Ještěd A	210.7 pkt	2.	-8.2 pkt	Jaroslav Sakala
14.	23 stycznia 1994	Sapporo	Ōkurayama	244.0 pkt	2.	-9.4 pkt	Jens Weißflog
15.	20 marca 1994	Planica	Velikanka	329.8 pkt	2.	-21.5 pkt	Jaroslav Sakala
16.	27 marca 1994	Thunder Bay	Normal Thunder	266.0 pkt	3.	-8.0 pkt	Jens Weißflog
17.	5 lutego 1995	Falun	Lugnet K-90	224.0 pkt	1.	-	-
18.	1 stycznia 1996	Garmisch-Partenkirchen	Große Olympiaschanze	227.3 pkt	2.	-1.3 pkt	Reinhard Schwarzenberger
19.	6 stycznia 1996	Bischofshofen	Paul-Ausserleitner-Schanze	237.2 pkt	2.	-14.0 pkt	Jens Weißflog
20.	14 stycznia 1996	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	238.1 pkt	3.	-7.8 pkt	Andreas Goldberger
21.	1 grudnia 1996	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-120	267.2 pkt	2.	-0.4 pkt	Kristian Brenden

Źródło[6]
Sezon 1986/1987
																						punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	80	57	0
Sezon 1989/1990
																									punkty
-	-	-	-	45	47	-	-	-	-	34	46	26	70	58	55	-	-	-	-	-	-	46	-	-	0
Sezon 1990/1991
																						punkty
-	-	-	-	19	10	16	45	10	30	21	12	16	30	17	-	-	15	22	17	32	-	17
Sezon 1991/1992
																					punkty
28	30	8	15	24	23	54	31	-	-	-	-	-	-	-	-	10	41	42	11	-	20
Sezon 1992/1993
																	punkty
14	10	9	13	5	25	31	34	60	31	6	4	6	3	1	1	1	151
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
																			punkty
1	3	2	10	22	2	1	5	1	2	1	2	9	2	8	19	2	4	3	1203
Sezon 1994/1995
																					punkty
31	8	11	47	18	14	19	q	9	-	-	19	44	24	12	1	32	10	8	17	16	356
Sezon 1995/1996
																												punkty
17	19	27	32	37	40	44	q	q	2	10	2	17	3	39	15	5	6	7	12	10	6	32	23	17	17	16	10	592
Sezon 1996/1997
																									punkty
10	2	25	29	27	21	40	9	35	19	-	-	4	11	32	33	14	41	16	q	19	63	13	10	4	384
Sezon 1997/1998
																											punkty
18	36	30	28	-	-	-	q	15	45	q	-	-	-	-	11	q	36	23	32	44	q	-	-	-	-	-	65
Sezon 1998/1999
																													punkty
49	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	30	36	31	-	-	q	35	-	-	-	-	1
Sezon 1999/2000
																										punkty
-	-	-	-	-	47	30	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	-	-	1
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Źródło[6]
Sezon 1992/1993
								7	2
Legenda
1 2 3 poniżej 3  -  – zawodnik nie wystartował
Sezon 1993/1994
								3	3
Sezon 1994/1995
									5
Sezon 1995/1996
						3	5	5	2
Legenda
1 2 3 4-6 poniżej 6  -  – zawodnik nie wystartował

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	14 sierpnia 1997	Courchevel	Tremplin du Praz	231.4 pkt	2.	-7.8 pkt	Masahiko Harada
2.	17 sierpnia 1997	Trondheim	Granåsen	254.4 pkt	3.	-11.2 pkt	Takanobu Okabe
3.	31 sierpnia 1997	Stams	Brunnentalschanze	244.7 pkt	1.	-	-

Źródło[6]
1994
			punkty
48	49	9	330,9
1995
				punkty
32	?	q	35	282,6
1996
					punkty
14	20	q	4	8	111
1997
					punkty
2	3	19	12	1	274
1998
						punkty
39	48	q	20	-	-	11
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował  ?  – brak startu lub nie zakwalifikował się

Nr	Data	Miejscowość	Skocznia	Nota	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	3 grudnia 1993	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-120	273.3 pkt	1.	-	-
2.	5 grudnia 1993	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-90	241.5 pkt	3.	-8.0 pkt	Hiroya Saitō
3.	3 grudnia 1994	Lillehammer	Lysgårdsbakken K-90	242.0 pkt	3.	-10.0 pkt	Lasse Ottesen
4.	13 marca 1999	Vikersund	Vikersundbakken K-90	257.0 pkt	2.	-4.5 pkt	Wilhelm Brenna
5.	12 grudnia 1999	Trondheim	Granåsen	252.4 pkt	3.	-15.1 pkt	Thomas Hörl

Źródło[6]
Sezon 1993/1994
																																	punkty
1	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	180
Sezon 1994/1995
																																							punkty
3	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	82
Sezon 1998/1999
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	11	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2	-	-	-	-	-	-	104
Sezon 1999/2000
																																																			punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	7	3	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	96
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

• BREDESEN Espen - Biographie. fis-ski.com. [dostęp 2015-10-16]. (ang.).
• Espen Bredesen Bio, Stats, and Results. sports-reference.com. [dostęp 2015-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-11)]. (ang.).
• Adam Kwieciński: Wyniki Zawodnika - BREDESEN Espen. [dostęp 2015-10-16].