Es-dur – gama durowa, której toniką jest es. Składa się z dźwięków: es, f, g, as, b, c, d.

Gama Es-dur zapisana za pomocą przygodnych znaków chromatycznych
Gama Es-dur zapisana za pomocą znaków przykluczowych

Pokrewną jej molową tonacją paralelną jest c-moll^[1], jednoimienną molową – es-moll.

Es-dur to także akord, zbudowany z pierwszego (es), trzeciego (g) i piątego (b) stopnia gamy Es-dur.

Akord Es-dur

Znane dzieła w tonacji Es-dur:

• Ludwig van Beethoven – III Symfonia Eroica, V Koncert fortepianowy
• Wolfgang Amadeus Mozart – XXXIX symfonia (KV 543), XXII koncert fortepianowy (KV 482)
• Gustav Mahler – VIII Symfonia
• Ferenc Liszt – I Koncert fortepianowy
• Fryderyk Chopin – Walc op. 18 Grande Valse Brillante
• Johann Sebastian Bach – Preludium i fuga Es-dur

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

• E♭ major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
• E♭ major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

• p
• d

Koło kwintowe

Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.