Erysiphe heraclei
 Erysiphe heraclei na barszczu zwyczajnym | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Erysiphe heraclei |
| Nazwa systematyczna | |
| Erysiphe heraclei DC. Fl. Franç., Edn 3 (Paris) 6: 107 (1815) | |
Erysiphe heraclei DC. – gatunek grzybów należący do rodziny mączniakowatych (Erysiphaceae)[1]. Pasożyt rozwijający się na licznych gatunkach roślin z rodziny selerowatych[2]. Wywołuje u nich chorobę o nazwie mączniak prawdziwy baldaszkowatych[3].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Erysiphe, Erysiphaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Synonimów nazwy naukowej ma około 50. Niektóre z nich[4]:
- Alphitomorpha heraclei (DC.) Wallr. 1819
- Erysiphe communis var. umbelliferarum (Lév.) de Bary 1896
- Erysiphe umbelliferarum (Lév.) de Bary 1870
- Ischnochaeta heraclei (DC.) Sawada 1951
Morfologia
Grzyb mikroskopijny. Grzybnia rozwija się głównie na powierzchni liści, łodyg i kwiatostanów roślin, do wnętrza tkanek zapuszcza tylko ssawki. Wygląda jak mączysty nalot i jest w zależności od stopnia rozwoju gęsta, zwarta, lub rozproszona, rzadka. Strzępki mają szerokość (2,5–) 4–5 (–10) μm. Konidiofory proste, cylindryczne, do kolanek mają długość 20–35 (–45) × 8,5–10 (–11) μm. Przycistki faliste. Konidia oddzielają się pojedynczo. Mają cylindryczny kształt i rozmiar 25–45 (–50) × 12–21 μm. Klejstotecja o kształcie nieregularnego wieloboku i średnicy 80–120 μm. Przyczepki występują w dolnej ich części w zmiennej liczbie. Często są gęsto stłoczone i splątane ze strzępkami grzybni. Mają średnicę (3) 4–8 (–10) μm, a długość od (0,25-) 0,5–1,5 (–2) długości klejstotecjum. Są podobne do strzępek grzybni, mają cienką i gładką ścianę i podzielone są przegrodami. W stanie dojrzałym mają barwę od żółtej do brązowej, są proste lub rozgałęzione jak koralowce. Worki o rozmiarach 40–75 (–85) × 30–45 (–50) μm. W jednym worku powstaje zazwyczaj od 3 do 5 askospor, wyjątkowo 2 lub 6. Askospory elipsoidalne, duże, o rozmiarach 18–30 × 10–16 μm[5].
Występowanie
Jest szeroko rozprzestrzeniony w Europie i Azji. Występuje także w Ameryce Południowej (Chile, Argentyna) i Północnej (USA), Afryce Środkowej i Północnej (Sudan, Etiopia, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tanzania, Egipt, Maroko) i na Nowej Zelandii[6][5]. W Polsce jest pospolity[2].
Rozwija się na następujących rodzajach roślin: Aegopodium, Aethusa, Ainsworthia, Ammi, Anethum, Angelica, Anisum, Anthriscus, Apium, Archangelica, Arracacia, Astrodaucus, Athamantha, Aulacospermum, Berrula, Bowlesia, Bunium, Bupleurum, Cachrys, Carum, Caucalis, Centella, Chaerophyllum, Chaetosciadium, Cicuta, Cnidium, Conioselinum, Conium, Coriandrum, Cuminum, Daucus, Dorema, Drusa, Dystenia, Elaeoselinum, Eryngium, Falcaria, Ferula, Foeniculum, Gorlenkianthes, Heracleum, Hippomarathrum, Iberis, Imperatoria, Laser, Laserpitium, Levisticum, Libanotis, Ligusticum, Myrrhis, Oenanthe, Orlaya, Ostericum, Osmorhiza, Pastinaca, Petroselinum, Peucedanum, Phloiodocarpus, Physospermum, Pimpinella, Pleurospermum, Rhabdosciadium, Ridolfia, Scaligera, Scandix, Schrenkia, Selinum, Silaum, Silaus, Siler, Sium, Smyrnium, Synelcosciadium, Thapsia, Torylium, Torilis, Trachymene, Trinium, Turgenia, Zizia[5].
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2020-12-07] (ang.).
- ↑ a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4
- ↑ Gerard Meudec, Jean-Yves Prat, Denis Retournard: Choroby i szkodniki warzyw. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Delta W-Z”. ISBN 83-7175-543-0.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2016-09-24] (ang.).
- ↑ a b c Mycobank. Erysiphe heraclei. [dostęp 2016-09-24].
- ↑ Discover Life Maps. [dostęp 2016-01-10].