Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Ernest Chausson

Ernest Chausson
Ilustracja
Ernest Chausson
Imię i nazwisko

Ernest Amédée Chausson

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1855
Paryż

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

10 czerwca 1899
Limay

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Ernest Amédée Chausson (ur. 20 stycznia 1855 w Paryżu, zm. 10 czerwca 1899 w Limay[1][2]) – francuski kompozytor.

Życiorys

Syn zamożnego przedsiębiorcy, wychowywał się w gronie ówczesnej elity kulturalnej, dzięki czemu zainteresował się muzyką, a także malarstwem i literaturą[1]. W 1876 roku ukończył studia prawnicze, nigdy jednak nie pracował w zawodzie[1]. W latach 1879–1881 uczęszczał do Konserwatorium Paryskiego, gdzie studiował u Jules’a Masseneta. Jednocześnie pobierał prywatnie lekcje u Césara Francka[1]. W 1881 roku bezskutecznie ubiegał się o Prix de Rome[1].

W latach 1879–1882 odbył czterokrotnie podróż do Monachium i Bayreuth, gdzie spotykał się z Richardem Wagnerem[1]. W 1883 roku zawarł związek małżeński, od tej pory dzięki wysokiemu statusowi majątkowemu poświęcając się wyłącznie życiu rodzinnemu i pracy twórczej[1]. Aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym, wiele podróżując po Europie i biorąc udział w spotkaniach paryskiego salonu artystycznego[1]. Promował młodych twórców, m.in. Claude’a Debussy’ego[1]. W 1886 roku został sekretarzem Société Nationale de Musique[1]. Zmarł na skutek nieszczęśliwego wypadku rowerowego podczas letnich wakacji[1] – zjeżdżając z górki w drodze na stację kolejową, gdzie miał spotkać się z przyjaciółmi, wpadł na mur i poniósł śmierć na miejscu[3].

Twórczość

Do najważniejszych kompozycji Chaussona należą:[1][2]

  • poemat symfoniczny Viviane (1882)
  • poemat symfoniczny Soir de fête (1898)
  • poemat symfoniczny Solitude dans les bois (1886)
  • Poème de l’amour et de la mer (1882–1890)
  • Symfonia B-dur (1889–1890)
  • koncert na fortepian, skrzypce i kwartet smyczkowy (1889–1891)
  • Poème na skrzypce i orkiestrę (1896)
  • opera Hélène (1884)
  • opera Le roi Arthus do własnego libretta (1886–1895; wyst. po śmierci kompozytora w Brukseli w 1903)

Ponadto był autorem utworów chóralnych, motetów, pieśni, utworów fortepianowych[1][2]. Poematy symfoniczne Chaussona stanowią kontynuację stylu Césara Francka, zaś pieśni oraz Poème na skrzypce i orkiestrę (1896) stanowią zapowiedź impresjonizmu w muzyce[2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 154. ISBN 0-674-37299-9.
  2. ↑ a b c d Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 148. ISBN 978-83-01-13410-5.
  3. ↑ Joseph W. Lewis, Jr.: What Killed the Great and Not So Great Composers?. Bloomington: AuthorHouse, 2010, s. 413. ISBN 978-1-4490-7584-2.

Linki zewnętrzne

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ernest_Chausson