Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Emirau

Emirau
Ilustracja
Zdjęcie satelitarne Emirau
Państwo

 Papua-Nowa Gwinea

Akwen

Morze Bismarcka / Ocean Spokojny

Archipelag

Wyspy Świętego Macieja

Powierzchnia

50 km²

Najwyższy punkt

37 m n.p.m.

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


700
14 os./km²

Położenie na mapie Papui-Nowej Gwinei
Mapa konturowa Papui-Nowej Gwinei, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Emirau”
Ziemia1°39′S 149°59′E/-1,650000 149,983333
Multimedia w Wikimedia Commons

Emirau (także Emir, Emira Kerue, Squally, Storm Island, Sturminsel) – wyspa w północnej części Papui-Nowej Gwinei należąca administracyjnie do prowincji Nowa Irlandia.

Geografia

Emirau jest drugą pod względem wielkości z Wysp Świętego Macieja i leży 26 km na wschód od głównej wyspy archipelagu, Mussau. Wyspa ma 13 km długości i 3,2 km szerokości, jest pagórkowata (wysokość do 37 m n.p.m.) i pokryta gęstym lasem[1]. Emirau jest zbudowana z wapienia koralowego i otoczona rafą koralową. Linia brzegowa jest silnie rozczłonkowana przez liczne zatoki, półwyspy i przylądki. Między przylądkiem Kap Ballin, najbardziej na północ wysuniętym skrawkiem lądu i położonym na zachód od niego Kap Tietgens, rozciąga się zatoka Hamburg Bay. Na zachód od Emirau leżą wyspy Sanilu i Anusau, a na wschodzie Elomusao. Na południowym wybrzeżu znajdują się, niegdyś niemieckie, plantacje i misja Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego. Oprócz tego na południowym zachodzie leży miejscowość Pakane, a na południowo-wschodnim wybrzeżu Tasagina[2][3].

Historia

Wyspę odkrył dla Europejczyków William Dampier w dniu 26.02.1700 r. i nazwał ją Squally Island. W roku 1885 obszar dostał się pod administrację niemiecką, a od 1899 do 1914 należał do niemieckiej kolonii Nowej Gwinei Niemieckiej. W 1914 wyspy zostały zdobyte przez oddziały australijskie i po I wojnie światowej trafiły jako mandat Ligi Narodów pod administrację Australii. 21 grudnia 1940 r. niemiecki rajder HSK Komet wysadził na wyspie ponad 500 jeńców pochodzących z zatopionych przez niego statków. W marcu 1944 r. została bez walki zajęta przez pododdziały 4th Marine Division US Army. Utworzono tu jedną z baz lotniczych wokół wielkiej japońskiej bazy wojskowej w Rabaulu, z których na nią przeprowadzano ciągłe ataki, czyniąc ją z czasem niezdolną do działania[4][5]. W 1949 r. Emirau ponownie trafiła pod administrację Australii. Od 1975 jest częścią niezależnego państwa Papui-Nowej Gwinei.

Na Emirau używa się języka mussau–emira. Należy on wraz z językiem tenis z wyspy Tench do podgrupy językowej Świętego Macieja, należących do podrodziny oceanicznej rodziny języków austronezyjskich[6].

Wyspa Emirau została zakwalifikowana przez BirdLife International jako obszar ochrony ptaków dla gatunków endemicznych (ang. Endemic Bird Areas, EBA). Miejscowym podgatunkiem karłówki żółtobrzuchej jest Micropsitta meeki proxima, zamieszkująca wyłącznie Emirau i Mussau[7].

Przypisy

  1. ↑ Pub. 126, Sailing Directions (Enroute). Pacific Islands. 2017. s. 244. [dostęp 2018-09-02]. (ang.).
  2. ↑ Mussau Island. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).
  3. ↑ World War II Pacific Island Guide: A Geo-military Study. s. 182-184. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).
  4. ↑ Volume VII – The Final Campaigns (1st edition, 1963). s. 90. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).
  5. ↑ Isolation of Rabaul. s. 519-522. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).
  6. ↑ Mussau-Emira. [dostęp 2018-01-20]. (ang.).
  7. ↑ Parrots: A Guide to Parrots of the World. s. 72. [dostęp 2018-01-17]. (ang.).
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Emirau