Eliza Johnson
 Eliza Johnson | |
| Data i miejsce urodzenia |
4 października 1810 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 stycznia 1876 |
| Pierwsza dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 15 kwietnia 1865 |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| Druga dama Stanów Zjednoczonych | |
| Okres |
od 4 marca 1865 |
| Poprzedniczka | |
| Następczyni | |
| |
Eliza McCardle Johnson (ur. 4 października 1810 w Leesburgu, zm. 15 stycznia 1876 w Greeneville) – żona prezydenta USA Andrew Johnsona i amerykańska druga, a następnie pierwsza dama w latach 1865–1869.
Życiorys
Eliza McCardle urodziła się 4 października 1810 roku w Leesburgu, jako córka szkockiego szewca Johna McCardle’a i jego żony Sarah[1]. Początkowo Eliza pobierała naukę w domu, a następnie uczęszczała do Rhen Academy[1]. Mając szesnaście lat poznała swojego przyszłego męża, Andrew Johnsona[1].
Po ślubie przeprowadzili się do domu, w którym mieścił się także warsztat krawiecki Johnsona[1]. Dzięki staraniom Elizy, Andrew poszerzał swoją wiedzę i zaangażował się w życie polityczne[1]. Działalność w legislaturze stanowej poprawiła znacznie ich sytuację materialną i umożliwiła przeprowadzkę do lepszego domu[2]. Po urodzeniu ostatniego dziecka stan zdrowia Elizy się pogorszył, dlatego nie przeprowadzili się do Nashville, gdzie Andrew piastował funkcję gubernatora Tennessee[3]. Pozostali w Greeneville, także podczas wojny domowej, pomimo że byli przeciwnikami secesji stanów południowych[3]. Kiedy miasto zostało zajęte przez wojsko generała Edmunda Kirby Smitha, Eliza została zmuszona do jego opuszczenia[3]. Jesienią 1862 wyjechała do Nashville, lecz została aresztowana przez konfederatów w Mufreesboro[3]. Wyczerpująca podróż dodatkowo pogorszyła zdrowie przyszłej pierwszej damy, która zachorowała na gruźlicę[3]. Z tego też powodu nie pełniła roli drugiej damy, gdy jej mąż był wiceprezydentem USA[4].
Po śmierci Lincolna, Andrew Johnson został prezydentem, a jego żona pierwszą damą[4]. Jej zdrowie pozwoliło jej przyjechać do Waszyngtonu dopiero latem, gdzie dotarła z dużą częścią swojej rodziny[4]. W czasie kadencji Johnsona, służyła mężowi radą w sprawach politycznych[4]. Wspierała go także w czasie, gdy wszczęto wobec niego procedurę impeachmentu[5]. Wymagająca elita waszyngtońska miała negatywną opinię o pierwszej damie[6]. Jej inwalidztwo uniemożliwiło jej pełnienie obowiązków i tylko dwukrotnie pojawiła się na publicznych imprezach: w 1866 gdy w Waszyngtonie wizytowała królowa Hawajów i w 1868, gdy obchodzono 60. urodziny prezydenta[6]. W roli pani Białego Domu, najczęściej zastępowała ją najstarsza córka, Martha[7].
Po opuszczeniu Białego domu oboje przenieśli się do Nashville[8]. Następnie powrócili do rodzinnego Greenville[8]. Eliza zmarła 15 stycznia 1875 roku[8].
Życie prywatne
Eliza McCardle poślubiła Andrew Johnsona 17 maja 1827 roku[1]. Mieli pięcioro dzieci: Marthę (ur. 25 października 1828), Charlesa (ur. 19 lutego 1830), Mary (8 maja 1832), Roberta (22 lutego 1834) i Andrew (ur. 5 sierpnia 1852)[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Pastusiak 2012 ↓, s. 222.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 223.
- ↑ a b c d e Pastusiak 2012 ↓, s. 224.
- ↑ a b c d Pastusiak 2012 ↓, s. 225.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 226.
- ↑ a b Pastusiak 2012 ↓, s. 227.
- ↑ Pastusiak 2012 ↓, s. 228.
- ↑ a b c Pastusiak 2012 ↓, s. 229.
Bibliografia
- Longin Pastusiak: Panie Białego Domu. Toruń: Adam Marszałek, 2012. ISBN 978-83-7780-322-6. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Eliza McCardle Johnson. Biały Dom. [dostęp 2016-09-26]. (ang.).
