Egon Kornauth

Egon Kornauth
Data i miejsce urodzenia	14 maja 1891 ; Ołomuniec
Pochodzenie	austriackie
Data i miejsce śmierci	28 października 1959 ; Wiedeń
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista
	Multimedia w Wikimedia Commons

Egon Kornauth (ur. 14 maja 1891 w Ołomuńcu, zm. 28 października 1959 w Wiedniu^[1]^[2]^[3]) – austriacki kompozytor i pianista.

Życiorys

Jako dziecko uczył się gry na fortepianie, pierwszy publiczny występ dał w wieku 15 lat^[2]^[3]. W latach 1909–1913 studiował w Konserwatorium Wiedeńskim u Roberta Fuchsa i Franza Schrekera^[1]^[2]. W 1912 roku otrzymał austriacką Nagrodę Państwową za swoją Sonatę skrzypcową^[2]. Studiował także muzykologię u Guido Adlera na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie w 1915 roku obronił doktorat na podstawie rozprawy Die thematische Arbeit in Josef Haydns Streichquartetten seit 1780^[1]^[2]. W 1916 roku podjął pracę jako korepetytor w wiedeńskiej Hofoper^[1]. Od 1917 do 1918 roku uczył teorii muzyki w Musikhistorisches Institut na Uniwersytecie Wiedeńskim^[1]. Koncertował jako pianista, w 1920 roku wystąpił w Stanach Zjednoczonych^[1]. W latach 1926–1927 dyrygował założoną przez siebie orkiestrą symfoniczną w Medanie na Sumatrze^[1]^[3]. Występował z założonym przez siebie Wiener Trio, odwiedzając m.in. Japonię (1928–1929) i Brazylię (1933–1935)^[1]. W 1940 roku został wykładowcą teorii w Konserwatorium Wiedeńskim^[1]^[2]^[3]. Od 1945 roku wykładał kompozycję w Mozarteum w Salzburgu^[1]^[2]^[3].

W 1951 roku otrzymał Staatlicher Würdigungspreis für Musik^[1]. W 1954 roku został członkiem Österreichischer Kunstsenat^[1].

Twórczość

Twórczość Kornautha utrzymana jest w idiomie romantycznym^[2], cechuje ją dobre opanowanie warsztatu kompozytorskiego^[1]^[2]. Utwory oparte są na wzorcach klasycznych, zwarte formalnie, umiarkowane w wyrazie emocjonalnym^[1]. Ze względu na brak oryginalności muzyka kompozytora nie zapewniła sobie jednak trwałej popularności^[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)^[1]^[2]

Utwory orkiestrowe

suita Aus der Jugendzeit (1913, 2. wersja 1929)
Elegie (1916)
Sinfonietta a-moll (1922)
Konzertstück na skrzypce i orkiestrę (1924)
Uwertura (1925)
Suita fis-moll (1937)
Romantische Suite (1940)
Suita cis-moll (1938)

Utwory kameralne

Sonata na altówkę i fortepian (1912)
Sonata na 2 skrzypiec i fortepian (1914)
Kwartet fortepianowy (1917)
Sekstet smyczkowy (1919)
Kwartet smyczkowy (1920)
Trio fortepianowe (1921)
Sonata na wiolonczelę i fortepian (1922)
2 kwintety smyczkowe (I 1923, II 1947)
Kammermusik na flet, obój, klarnet, róg i kwintet smyczkowy (1924)
Triosuite (1948)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 168. ISBN 978-83-224-3303-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1936–1937. ISBN 978-0-02-865528-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 461. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne

Egon Kornauth – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project

[encmuz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 168. ISBN 978-83-224-3303-4.

[baker-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1936–1937. ISBN 978-0-02-865528-4.

[harvard-3] The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 461. ISBN 0-674-37299-9.

[1]

[2]

[3]

Fahrer / Team für die Suche eingeben: