Edyta Wojtczak
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
| |
Halina Edyta Wojtczak-Szymańska[1] (ur. 28 stycznia 1936 w Grójcu) – polska spikerka telewizyjna, w latach 1957–1996 spikerka Telewizji Polskiej; laureatka „Superwiktora” (1992).
Życiorys
Przed rozpoczęciem pracy w mediach była księgową w Wydziale Uzbrojenia Dowództwa Wojsk Lotniczych[2]. W 1959 została spikerką Telewizji Polskiej, do której trafiła na zaproszenie Ireny Dziedzic[3][4]. Zapowiadała programy w obu antenach TVP, a w latach 80. – tylko w TVP1. Poza tym prowadziła i współprowadziła liczne programy, m.in. Wielokropek i niektóre wydania widowiska rozrywkowego Dobry wieczór, tu Łódź. Na początku lat 80. po zmianie zespołu i programu Studia 2 została jedną z gospodyń tego bloku. Przez wiele lat zapowiadała programy w wieczór sylwestrowy i wraz z Janem Suzinem wielokrotnie składała widzom życzenia noworoczne[5].
Prowadziła Krajowe Festiwale Piosenki Polskiej w Opolu i Festiwale Piosenki Radzieckie w Zielonej Górze[6].
Po odejściu z TVP współtworzyła poranne pasmo w nowo powstałej stacji telewizyjnej TVN, dla której prowadziła m.in. autorski program Między kuchnią a salonem. W 1996 została prowadzącą audycję Vademecum Radia Zet[7]. W 2005 wystąpiła w reklamie Euro Banku[8].
Życie prywatne
18 grudnia 1966 poślubiła Jana Szymańskiego, który od 1981 mieszkał w Stanach Zjednoczonych (zm. 1999).
Filmografia
- Szczęściarz Antoni – jako mecenasowa (1960)
- Wielka, większa i największa – jako spikerka TV (1962)
- Liczę na wasze grzechy – w roli o samej sobie (1963)
- Jedenaste: Nie wychylaj się (11) w Dom (serial telewizyjny) – jako ona sama (1982)
- Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni... (1971)
- Siedem życzeń – spikerka TV (1984)
- Bez grzechu – jako spikerka TV (1987)
Odznaczenia i wyróżnienia
- 1963 - Nagroda Komitetu do spraw Radia i Telewizji
- 1967 - Odznaka 1000-lecia
- 1969 - Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
- 1969 - Warszawianka Roku[9]
- 2013 - Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi dla rozwoju telewizji publicznej, za osiągnięcia w pracy zawodowej i działalności społecznej”[1]
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Edyta Wojtczak w bazie filmpolski.pl
- Edyta Wojtczak w bazie IMDb (ang.)
- Edyta Wojtczak w bazie Filmweb
- Edyta Wojtczak na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
Przypisy
- ↑ a b c Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 października 2013 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 385).
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 161. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 154–155. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Irena Dziedzic: Teraz ja… 99 pytań do mistrzyni telewizyjnego wywiadu. Agencja Autograf, 1992, s. 119. ISBN 83-85189-30-0.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 354. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ IV Festiwal Piosenki Radzieckiej Zielona Góra 6-8 czerwca 1968 r.: program, s. 7-10.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 157. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Aleksandra Szarłat: Prezenterki Tele PRL. Wydawnictwo Świat Książki, 2015, s. 181. ISBN 978-83-8031-299-9.
- ↑ Encyklopedia Warszawy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 1994, ISBN 83-01-08836-2, s. 929.