Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Edward Durda

Edward Durda
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1963
Stalowa Wola

Zawód, zajęcie

komentator sportowy, aktor

Pracodawca

Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, Wizja Sport, Eurosport, Canal+

Edward Durda (ur. 5 stycznia 1963 w Stalowej Woli[1]) – polski dziennikarz, komentator sportowy i aktor[2]. Dziennikarz komentuje Żużel, prowadzi multiligi piłkarskie, a także komentuje mecze piłkarskiej Ligi Mistrzów oraz PKO BP Ekstraklasy na antenie Canal+ Sport.

Życiorys

W 1981 ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej w Stalowej Woli. Po ukończeniu studiów na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie (1988) krótko współpracował z Teatrem im. Osterwy w Lublinie[3]. W 1994 grał w filmie Jacka Skalskiego Miasto prywatne, w roli ochroniarza „Alego”, granego przez Macieja Kozłowskiego.

Ostatecznie został dziennikarzem sportowym. Komentuje głównie mecze piłki nożnej oraz gale bokserskie. Karierę dziennikarską rozpoczął w Tempie[4], a komentatorską w Telewizji Polskiej, do której dostał się z kastingu[5]. Następnie pracował w kanałach sportowych Wizja Sport[6], Eurosport 1, Eurosport 2. Potem został zatrudniony w stacjach Canal+ (komentuje m.in. żużel w Canal+ Sport wraz z Robertem Sitnickim i Mateuszem Dziopą) oraz Eurosport. Komentował mecze polskiej Ekstraklasy i rozgrywek europejskiego top 5: Bundesligę, Ligue 1, Premier League, Primera División i Serie A. Komentował też bobsleje[potrzebny przypis]. Jest głosem polskiego Eurosportu, zapowiada nadchodzące transmisje i wydarzenia sportowe[7]. Od 2020 bywa gościem i współprowadzącym niektórych formatów kanału Kanał Sportowy na platformie YouTube. 22 maja 2022 roku poprowadził swój pierwszy autorski program w tym kanale, pod nazwą „Edek Show”, w którym rozmawiał z dziennikarzem sportowym Przemysławem Babiarzem[8]. W styczniu 2024 dla serwisu streamingowego Megogo został jednym z komentatorów Pucharu Narodów Afryki, odbywającego się w Wybrzeżu Kości Słoniowej[9].

W 2011 dołączył do grona „Ambasadorów Stalowej Woli”[10].

Przypisy

  1. Bogdan Tuszyński, Bardowie sportu, Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2009, s. 306, ISBN 978-83-86320-98-1, OCLC 1036514118.
  2. Absolwenci PWST w Krakowie w latach 1946-2017 [online], ast.krakow.pl [dostęp 2022-05-22] (pol.).
  3. Edward Durda, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2022-05-22].
  4. Edward Durda [online], taksiegra.pl [dostęp 2022-05-22] (pol.).
  5. Martyna Maruda, Edward Durda. Co wiadomo o znanym dziennikarzu sportowym? [online], clamor.pl, 10 stycznia 2022 [dostęp 2022-05-22] (pol.).
  6. Piotr Chłystek, Edward Durda: Towarzyszyło nam poczucie tymczasowości [online], przegladsportowy.onet.pl, 25 września 2019 [dostęp 2022-05-22] (pol.).
  7. Bartosz Michalak, Durda: Młodym dziennikarzom za szybko się dzisiaj wydaje, że coś znaczą [WYWIAD] [online], gol24.pl, 25 marca 2014 [dostęp 2022-05-22] (pol.).
  8. Edward Durda z programem w Kanale Sportowym [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-06-25] (pol.).
  9. Kto będzie komentował mecze Pucharu Narodów Afryki 2023 w tym tygodniu – SATinfo24.pl [online], 15 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-15] (pol.).
  10. Dziennikarz został ambasadorem [online], supernowosci24.pl, 8 maja 2011 [dostęp 2022-05-22] (pol.).