Edmund Rezler
| Pseudonim |
Józef Rosławski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 marca 1906 |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
20 lipca 1958 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Edmund Rezler (Rösler, Rözler) pseud. radiowy Józef Rosławski (ur. 16 marca 1906 w Moszczenicy, zm. 20 lipca 1958 w Warszawie) – polski pianista, kompozytor, pedagog, działacz kultury.
Życiorys
Urodził się 16 marca 1906 we wsi Moszczenica w powiecie piotrkowskim. Był synem Edmunda, mistrza tkackiego ze Zduńskiej Woli i Huldy z Ehrentrautów (Ohrentrautów) - Niemców, którzy w drugiej połowie XIX w. przybyli na ziemie polskie. Jego młodszymi braćmi byli: Alfons i Arnold Rezler. Wychowywał się w atmosferze rodzinnego muzykowania. Do szkoły powszechnej i gimnazjum uczęszczał w Zduńskiej Woli.
W latach 1924-1927 studiował w Konserwatorium Muzycznym Heleny Kijeńskiej w Łodzi, uzyskując dyplom pedagogiczny w klasie fortepianu. W latach 1927–1928 odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Tomaszowie Mazowieckim, a następnie studiował w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu (1928-1930), uzyskując dyplom wirtuoza w klasie fortepianu. W czasie studiów występował jako pianista i akompaniator w kwintecie fortepianowym Rezlerów.
Po studiach, w 1930 został nauczycielem przedmiotów teoretycznych oraz fortepianu w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy. Występował na koncertach i wieczorkach muzycznych urządzanych przez działające przy Konserwatorium Collegium Musicum (1932-1939). Był członkiem Bydgoskiego Towarzystwa Muzycznego i występował na organizowanych przez nie koncertach. Działał w Polskim Związku Zachodnim oraz Radzie Artystyczno-Kulturalnej.
Po wybuchu II wojny światowej brał udział w działaniach militarnych kampanii wrześniowej. Następnie przebywał na emigracji na Węgrzech i w Rumunii. Koncertował w obozach i środowiskach polskich żołnierzy i uchodźców. Pracował również jako prywatny nauczyciel muzyki w Cluj w Rumunii.
W 1946 powrócił do Bydgoszczy. Od sierpnia 1946 do grudnia 1949 pracował jako kierownik muzyczny, a później aż do przeniesienia do Warszawy w 1954, jako kierownik sekcji koordynacyjnej programów muzycznych Pomorskiej Rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. Równocześnie w latach 1946-1954 uczył w Państwowym Liceum Muzycznym. Aktywnie uczestniczył w życiu muzycznym Bydgoszczy. Od 1947 był doradcą artystycznym w Towarzystwie Muzycznym. Popularnością wśród bydgoszczan cieszyły się jego recitale. Został przewodniczącym Komisji Programowej Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej, w której od 1947 występował jako solista.
W 1948 w Warszawie akompaniował śpiewaczce Oldze Ładzie podczas prawykonania pieśni na sopran i fortepian Oto jest noc skomponowanej rok wcześniej przez Grażynę Bacewicz[1].
1 lutego 1954 przeniesiono go służbowo do Warszawy, gdzie został redaktorem odpowiedzialnym Redakcji Muzyki Poważnej w Zespole Programu Krajowego Polskiego Radia. Wygłaszał w radiu pogadanki popularyzujące muzykę oraz czynnie uczestniczył w szkoleniu młodych kadr radiowych.
Był autorem wielu kompozycji z zakresu muzyki rozrywkowej. Komponował m.in. piosenki żołnierskie oraz muzykę do słuchowisk radiowych. Do najpopularniejszych jego utworów należały: „Kaprys”, „Marsz”, „Marsz groteskowy”, „Walc sentymentalny”.
Od grudnia 1946 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Pełnił funkcję przewodniczącego Koła PPS w Polskim Radio. Po zjednoczeniu PPR i PPS w 1948 został członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.
W 1957 w związku z pogłębiającą się chorobą nowotworową krtani wycofał się z czynnego życia zawodowego. Zmarł 20 lipca 1958 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 154c-3-17)[2].
Edmund Rezler był żonaty z Węgierką Ewą Buzdą. Nie miał potomstwa.
Odznaczenia
Zobacz też
- Alfons Rezler – młodszy brat, poległy w kampanii wrześniowej podporucznik Wojska Polskiego, dyrygent Miejskiej Orkiestry Symfonicznej w Bydgoszczy;
- Arnold Rezler – młodszy brat, wiolonczelista, dyrygent m.in. Pomorskiej Orkiestry Symfonicznej, bydgoskiej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia, Orkiestry Reprezentacyjnej Wojska Polskiego.
Przypisy
- ↑ Małgorzata Gąsiorowska, Bacewicz, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1999, s. 456, ISBN 978-83-224-0547-5.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: EDMUND REZLER, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2018-02-27].
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359.
Bibliografia
- Anna Woźniakowska, Rezler Edmund, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 8 Pe–R część biograficzna, Kraków: PWM, 2004, s. 376, ISBN 83-224-0837-4.
- Błażejewski Stanisław, Kutta Janusz, Romaniuk Marek: Bydgoski Słownik Biograficzny. Tom III. Bydgoszcz 1996. ISBN 83-85327-32-0, str. 122-123
- Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, str. 504-505