Błogosławiony
Edmund Bojanowski

wyznawca
Edmund Bojanowski, rysunek z czasopisma „Sobótka” 1871, wykonany na podstawie oryginalnej fotografii.
Data i miejsce urodzenia	14 listopada 1814 Grabonóg
Data i miejsce śmierci	7 sierpnia 1871 Górka Duchowna
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	13 czerwca 1999 Warszawa przez św. Jana Pawła II
Wspomnienie	7 sierpnia
Atrybuty	surdut, dzieci
Szczególne miejsca kultu	Luboń-Żabikowo (sanktuarium)
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach

Edmund Bojanowski

Herb Junosza
Rodzina	Bojanowscy
Ojciec	Walenty
Matka	Teresa z Umińskich

Edmund Wojciech Stanisław Bojanowski herbu Junosza (ur. 14 listopada 1814 w Grabonogu, zm. 7 sierpnia 1871 w Górce Duchownej) – polski działacz społeczny, twórca ochronek wiejskich, tłumacz, założyciel Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Był synem Walentego i Teresy z Umińskich. Matka była siostrą generała Jana Nepomucena Umińskiego^[1]. Edmund otrzymał wychowanie katolickie. W domu rodzinnym pielęgnowano polskie tradycje patriotyczne. Jak często w swoich listach i pamiętniku podkreślał błogosławiony, będąc dzieckiem, doświadczył łaski uzdrowienia z ciężkiej choroby, dzięki modlitwie matki w sanktuarium w Gostyniu. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Wrocławskim. W pierwszych latach nauki był wolnym słuchaczem, uzupełniając równocześnie średnie wykształcenie. Formalnie studentem został w 1835. W latach 1836–1838 kontynuował studia w Berlinie, korzystając także z wykładów z historii sztuki, muzyki, psychologii, poezji i logiki. Największą jego pasją stała się wówczas literatura: pisał między innymi artykuły o polskich zabytkach, przetłumaczył na język polski wiersze liryczne, pieśni serbskie i czeskie, a także „Manfreda” George’a Byrona. Poważna choroba uniemożliwiła mu ukończenie studiów filozoficznych, które podjął na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie. Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych^[2].

Był założycielem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Marii Panny. Jako osoba świecka otworzył 3 maja 1850 ochronkę w Podrzeczu, która dała początek Bractwu Ochroniarek, z którego z kolei rozwinęło się przyszłe Zgromadzenie Służebniczek. W Grabonogu założył „Dom miłosierdzia” dla sierot, ponadto apteki dla biednych, wypożyczalnie książek oraz czytelnie^[2].

Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja. W napisaniu reguły zgromadzenia współpracował z J. Koźmianem, ks. H. Kajsiewiczem i ks. P. Semenenką. W 1855 arcybiskup poznański Leon Przyłuski udzielił Bojanowskiemu tymczasowego pozwolenia na jej zachowywanie przez siostry. W 1858 abp Przyłuski przyjął zgromadzenie pod opiekę Kościoła, a jego następca, abp Mieczysław Ledóchowski 27 grudnia 1866 zatwierdził definitywnie statuty i konstytucje służebniczek. W 1869 Edmund Bojanowski wstąpił w Gnieźnie do Seminarium duchownego, lecz ze względu na powikłania związane z gruźlicą musiał je opuścić^[2].

Przed śmiercią Bojanowskiego, która nastąpiła 7 sierpnia 1871 w Górce Duchownej, zgromadzenie miało w Wielkim Księstwie Poznańskim 22 domy i liczyło 98 sióstr. Za życia Bojanowskiego służebniczki zaczęły pracować także w innych częściach Polski rozbiorowej: w Galicji, w Królestwie Polskim oraz na terenie niemieckiej prowincji Śląsk^[2].

Publikował na łamach wrocławskiej „Marzanny” (m.in. 1934), w almanachu „Pokłosie” którego był założycielem i redaktorem^[3], w roczniku „Rok wiejski” wychodzącym w Ostrowie. Do znaczniejszych publikacji należą^[4]:

• 1835 Manfred: poema dramatyczne^[5] George’a Byrona (tłumaczenie)
• 1862 Piosnki wiejskie dla ochronek z przygrywką T. Lenartowicza^[6]
• 1863 Przysłowia dla ochronek^[7]
• 2009 Dzienniki (wydane pośmiertnie w czterech tomach)

Od 11 sierpnia 1871 do 11 sierpnia 1930 r. ciało zmarłego spoczywało w kościele św. Barbary w Jaszkowie (gdzie znajdował się nowicjat Sióstr Służebniczek), o czym informuje tablica pamiątkowa^[8]. Następnie jego szczątki zostały przeniesione do sarkofagu w przyklasztornej Kaplicy Najświętszego Serca Pana Jezusa w Luboniu-Żabikowie^[9].

Papież św. Jan Paweł II 13 czerwca 1999 w Warszawie dokonał beatyfikacji Bojanowskiego^[10], a 8 września kaplica w Luboniu, w której znajduje się jego sarkofag, została ustanowiona Sanktuarium Bł. Edmunda Bojanowskiego, by szerzyć kult Bożej Opatrzności, tak obecnej w jego życiu^[9].

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 7 sierpnia.

Jego relikwie znajdują się w parafii pw. św. Małgorzaty w Gostyniu^[11], oraz w Parafii pw. Niepokalanego Serca Maryi w Piaskach^[12].

Upamiętnienie

Jest patronem:

• w Dębnie – Niepublicznego Gimnazjum^[13]
• w Gostyniu – parafii na Pożegowie^[14]
• w Woli Rzędzińskiej – Szkoły Podstawowej nr 2^[15]
• w Szelejewie Drugim – Zespołu Szkół im. bł. Edmunda Bojanowskiego^[16]
• w Warszawie – parafii na Ursynowie^[17], Wyższej Szkoły Przymierza Rodzin^[18], Szkoły Podstawowej Nr 317^[19]
• w Białymstoku^[20] – Szkoły Podstawowej Nr 30 przy Pogotowiu Opiekuńczym^[21], Zespołu Szkół Nr 17, Publicznego Gimnazjum Nr 23 przy Pogotowiu Opiekuńczym
• w Katowicach – ulicy w dzielnicy Ligota-Panewniki^[22], kaplicy w Okręgowym Szpitalu Kolejowym^[23]
• w Dębicy – ulicy, kaplicy przy Domu Macierzystym Sióstr Służebniczek Dębickich^[24]
• w Bojanowie – Szkoły Podstawowej^[25]
• w Henrykowie – Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego^[26]
• w Piotrkowie Trybunalskim – przedszkola niepublicznego^[27]
• w Lubsku – szkoły podstawowej, gimnazjum
• w Pleszewie – przedszkola niepublicznego^[28]
• w Luboniu – Szkoła Podstawowa nr 1^[29]
• w Radomicku – Przedszkola Publicznego^[30]

• Święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• Polscy święci i błogosławieni
• Modlitwa za wstawiennictwem świętych
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II

• Bł. Edmund Bojanowski – materiały na brewiarz.pl
• Błażej Tobolski: Na Edmundowym szlaku na opoka.org.pl
• Ks. Józef Pachucki T.J.: Bojanowski Edmund. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 236. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.