Dziadowski Przechód
 Dziadowski Przechód od strony Doliny Małej Zimnej Wody (wśród podpisanych obiektów) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
17 sierpnia 1902 r. |
| Pierwsze wejście | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′44″N 20°12′10″E/49,178889 20,202778
| |
Dziadowski Przechód (słow. Kostolníkov priechod) – niewielka przełączka znajdująca się w masywie Kościołów (fragment Zimnowodzkiej Grani) w słowackiej części Tatr Wysokich. Siodło Dziadowskiego Przechodu oddziela Mały Kościół na północnym zachodzie od Dziadowskiej Turniczki na południowym wschodzie. Na Dziadowski Przechód nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, dla taterników przełęcz ta stanowi jeden z dogodniejszych dostępów do sąsiedniego Małego Kościoła.
Polska nazwa Dziadowskiego Przechodu i innych sąsiednich obiektów jest wynikiem nieporozumienia przy tłumaczeniu – słowackie słowo kostolník oznacza osobę opiekującą się kościołem i nie ma wydźwięku pejoratywnego. Słowacka nazwa powstała jako luźne skojarzenie z pobliskimi Kościołami i jest autorstwa wspinających się tu taterników[1].
Pierwsze wejścia turystyczne:
- Antonina Englischowa, Karol Englisch i Johann Hunsdorfer (senior), 17 sierpnia 1902 r. – letnie,
- Gyula Hefty i Gyula Komarnicki, 8 grudnia 1911 r. – zimowe.
Przypisy
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 400. ISBN 83-01-13184-5.
Bibliografia
- Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVII. Spąga – Rywociny. Warszawa: Sport i Turystyka, 1973, s. 150.
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.