Dwight Evans
| |||||||
| prawozapolowy | |||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Dwight Michael Evans | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pseudonim |
Dewey | ||||||
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1951 | ||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||
| Debiut |
16 października 1972 | ||||||
| Ostatni występ |
6 października 1991 | ||||||
| Statystyki | |||||||
| Średnia uderzeń |
0,272 | ||||||
| Home runy |
385 | ||||||
| Uderzenia |
2446 | ||||||
| RBI |
1384 | ||||||
| Kariera klubowa | |||||||
| |||||||
Dwight Michael Evans (ur. 3 listopada 1951) – amerykański baseballista, który występował na pozycji prawozapolowego.
W czerwcu 1969 został wybrany w piątej rundzie draftu przez Boston Red Sox i początkowo występował w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Louisville Colonels, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 16 października 1972 w meczu przeciwko Cleveland Indians jako pinch runner[1].
21 października 1975 w meczu numer 6 World Series, w których przeciwnikiem Red Sox był zespół Cincinnati Reds, w pierwszej połowie jedenastej zmiany złapał opadającą poza boisko piłkę odbitą przez Johna Morgana i skierował ją w stronę pierwszej bazy, a cała akcja zakończyła się podwójnym autem i doprowadzeniem do kolejnej zmiany. W dwunastej Carlton Fisk zdobył home runa i Red Sox wygrali cały mecz 7–6, jednak ulegli w siódmym spotkaniu[3]. Rok później po raz pierwszy zdobył Złotą Rękawicę, zaś w 1978 po raz pierwszy zagrał w Meczu Gwiazd[1].
W sezonie 1981 zdobył najwięcej w home runów w American League (22), po raz pierwszy otrzymał nagrodę Silver Slugger Award, a w głosowaniu do nagrody MVP zajął 3. miejsce za Rolliem Fingersem z Milwaukee Brewers i Rickeyem Hendersonem z Oakland Athletics[1]. 7 kwietnia 1986 w meczu otwarcia sezonu zasadniczego z Detroit Tigers ustanowił rekord MLB, zdobywając home runa w pierwszym narzucie spotkania[4]. W grudniu 1991 jako wolny agent przeszedł do Baltimore Orioles, w którym sezon później zakończył zawodniczą karierę[1].
W 2000 został uhonorowany członkostwem w Boston Red Sox Hall of Fame[5]. W sezonie 2002 był trenerem pałkarzy w Boston Red Sox[6].
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| 3× All-Star | 1978, 1981, 1987 | [1] |
| 8× Gold Glove Award | 1976, 1978, 1979, 1981–1985 | [1] |
| 2× Silver Slugger Award | 1981, 1987 | [1] |
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Dwight Evans Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Dwight Evans Minor League Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Fisk's HR in 12th beats Reds. espn.com. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Opening Day. baseballhall.org. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
- ↑ Red Sox Hall of Fame. redsox.mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 października 2011)]. (ang.).
- ↑ Evans stops by camp. mlb.com. [dostęp 2014-12-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (ang.).