Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Droga wojewódzka nr 137

DW137
Początek drogi

Słubice[1]
52°20′27″N 14°35′05″E/52,340920 14,584770

Koniec drogi

Trzciel[1]
52°22′06″N 15°51′56″E/52,368440 15,865650

Długość

100,1[2] km

Województwa

lubuskie

Zdjęcie
Droga wojewódzka 137 w Nowych Biskupicach w 2006 roku
Droga wojewódzka 137 w Nowych Biskupicach w 2006 roku
DW 137 w Nowych Biskupicach
DW 137 w Sułowie
Do Trzciela 19 km

Droga wojewódzka nr 137 (DW 137) – droga wojewódzka w województwie lubuskim o długości 100,1 km[2], łącząca Słubice (DK 29) przez Ośno Lubuskie, Sulęcin i Międzyrzecz z Trzcielem (DK 92). Została zaliczona do klasy G. Jej zarządcą jest Dyrektor Zarządu Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze.

Z uwagi na fakt, że DW 137 biegnie równolegle do drogi krajowej nr 92, stanowi dla niej trasę alternatywną (DW 137 krzyżuje się z DK 92 w Trzcielu i na tym skrzyżowaniu kończy swój przebieg)[3].

Od 21 grudnia 2016 – dzięki wybudowaniu węzła Międzyrzecz Zachód – DW 137 posiada bezpośrednie połączenie z drogą ekspresową S3 (układ łącznic i rond umożliwia wjazd oraz wyjazd we wszystkich relacjach).

Na odcinku Słubice – Nowe Biskupice pokrywa się z dawnym śladem drogi międzynarodowej E8, istniejącej w latach 1962–1985.

Parametry techniczne

DW 137 jest drogą o przekroju jednojezdniowym, z dwoma pasami ruchu o szerokościach od 3,25 m do 4,80 m (po jednym w każdym kierunku) i o nawierzchni twardej (z masy bitumicznej). Na całej swej długości została zaliczona do klasy technicznej G (główna).

Przebudowy i rozbudowy

Od kwietnia 2005 do października 2006 – kosztem 20,11 mln zł – przebudowano 19-kilometrowy odcinek z Bobowicka do Trzciela (wykonawcą robót było Przedsiębiorstwo Robót Drogowych Lubartów SA)[4], zaś pomiędzy październikiem 2006, a październikiem 2007 za 20,18 mln zł przebudowano 28,3-kilometrowy fragment odcinka Słubice – Międzyrzecz (wykonawca: Polski Asfalt Sp. z o.o.)[5]. Obydwie inwestycje współfinansowano z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego. Od czerwca 2018 do marca 2020, kosztem 12,57 mln zł (w tym 10,7 mln zł z dofinansowania środkami Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach RPO-Lubuskie 2020), przebudowano i rozbudowano kolejne cztery fragmenty odcinka Słubice – Międzyrzecz o łącznej długości 5,61 km[6] (wykonawca: Drogbud Przedsiębiorstwo Robót Drogowych Sp. z o.o. oraz Przedsiębiorstwo Budowy Dróg i Mostów Sp. z o.o Mińsk Mazowiecki)[7].

W międzyczasie, pomiędzy majem 2010, a grudniem 2011 - w ciągu DW 137 i DW 134 - wybudowano obwodnicę Ośna Lubuskiego, liczącą 5,745 km długości. Wykonawcą było konsorcjum: Przedsiębiorstwo Drogowe „Kontrakt” Sp. z o.o. (lider) i Energopol–Szczecin SA (partner). Wartość inwestycji wyniosła 28,7 mln zł, z czego 23,9 mln zł stanowiło dofinansowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Lubuskiego Regionalnego Programu Operacyjnego[8].

Historia numeracji

Na przestrzeni lat trasa posiadała różne oznaczenia i kategorie/klasyfikacje:

Numer Kategoria Przebieg Lata obowiązywania Źródło Uwagi
Trasa do 1945 roku znajdowała się poza terytorium Polski. Brak danych dotyczących kategorii oraz numeracji w latach 1945–1952.
? droga równoważna z drogą główną / droga główna (Frankfurt) – Kunersdorf (Kunowice) – Neu Bischofsee (Nowe Biskupice) – Kohlow (Kowalów) – Drossen (Ośno Lubuskie) – Langenfeld (Długoszyn) – Zielenzig (Sulęcin) – Schermeisel (Trzemeszno Lubuskie) – Meseritz (Międzyrzecz) – Bobelwitz (Bobowicko) – Tirschtiegel (Trzciel) lata 30. – 1945

• kategoria na podstawie materiałów źródłowych – atlas z 1938 r. przedstawia drogę jako „równoważną z drogą główną” (niem. Straßen, den Hauptstraßen gleichwertig), mapa z 1941 r. jako „drogę główną” (niem. Hauptverbindungsstraße)
• nieznana numeracja

45 E8

• droga państwowa
• droga międzynarodowa

Słubice – Nowe Biskupice

• krajowy: 1952–1975
• międzynarodowy: 1962–1975

• po wprowadzeniu numeracji międzynarodowej nie nanoszono krajowego na oznakowanie
• około 1975 roku oddano do użytku obwodnicę Rzepina oraz nowy odcinek trasy E8 do Świecka

?

• droga drugorzędna / droga lokalna („droga inna”): do 1985
• droga krajowa: od 1 X 1985[9]

Nowe Biskupice – Kowalów – Ośno Lubuskie – Długoszyn – Sulęcin – Trzemeszno Lubuskie – Międzyrzecz – Bobowicko – Trzciel 1952–1986

• mieszana kategoria według materiałów źródłowych – odcinek z Bobowicka do Trzciela oznaczano jako drogę lokalną, pozostałe jako drugorzędną
• nieznana numeracja

137

• droga krajowa: 1 X 1985–31 XII 1998 / 2000
• droga wojewódzka: od 1 I 1999 / 2000

granica państwa – Słubice – Sulęcin – Międzyrzecz – Trzciel od 14 II 1986

• w latach 1999–2000 odcinek od granicy państwowej do ówczesnej drogi nr 275 dalej posiadał kategorię drogi krajowej, następnie w 2000 roku otrzymał oznaczenie drogi krajowej nr 29
• zobacz informacje dla ruchu ciężkiego

Dopuszczalny nacisk na oś

Od 13 marca 2021 roku na drodze dozwolony jest ruch pojazdów o nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 tony[10], z wyjątkiem określonych odcinków[11] oznaczonych znakiem zakazu B-19.

Do 13 marca 2021 r.

Wcześniej droga wojewódzka nr 137 była objęta ograniczeniami dopuszczalnego nacisku pojedynczej osi:

Znak Dopuszczalny nacisk Lata obowiązywania Odcinek
137[a]

137

do 10 ton lata 90. (?) – II połowa lat 2000. cała droga
Tabliczka DW137 do 8 ton[13] II połowa lat 2000. – 2021

Miejscowości zlokalizowane przy DW 137

Uwagi

  1. ↑ Wygląd znaku obowiązywał do końca 2000 roku[12]

Przypisy

  1. ↑ a b Zarządzenie nr 31 Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia 15 grudnia 2021 r. w sprawie nadania numerów drogom wojewódzkim. [dostęp 2022-07-22].
  2. ↑ a b Wykaz dróg wojewódzkich w administracji Zarządu Dróg Wojewódzkich w Zielonej Górze [XLS] [online], 1 kwietnia 2022 [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  3. ↑ Pojezierze Lubuskie. Mapa turystyczna 1:120 000. Zakł. Kartograf. Sygnatura, Zielona Góra. 2007. ISBN 978-83-7499-100-1.
  4. ↑ Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 137 na odcinku Międzyrzecz-Trzciel. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  5. ↑ Przebudowa drogi wojewódzkiej nr 137 na odcinku Międzyrzecz-Słubice. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  6. ↑ Lubuskie. Są pieniądze na budowę dróg wojewódzkich. rynekinfrastruktury.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  7. ↑ Przebudowa i rozbudowa drogi woj. nr 137 relacji Słubice-Sulęcin- Międzyrzecz:: ZADANIE nr 1: odcinek V od km 65+400,00 do km 67+400,00 odcinek VI od km 67+400,00 do km 68+050,00 odcinek VII od km 68+050,00 do km 69+644,00 ZADANIE nr 2: odcinek VIII od km 71+980,00 do km 73+350,00. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  8. ↑ Budowa obwodnicy Ośna Lubuskiego w ciągu drogi woj. nr 137 i 134. zdw.zgora.pl. [dostęp 2019-01-02]. (pol.).
  9. ↑ Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (Dz.U. z 1985 r. nr 14, poz. 60)
  10. ↑ Ustawa z dnia 18 grudnia 2020 r. o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2021 r. poz. 54)
  11. ↑

    Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędo-
    wej do 11,5 t, z uwzględnieniem art. 41a ust. 1 oraz z wyjątkiem określonym w art. 41b ust. 1.

    2. Dopuszcza się wprowadzenie albo ustanowienie zakazu ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t:

    1) po określonej drodze publicznej lub jej odcinku,
    2) w strefie obejmującej co najmniej dwie drogi publiczne lub ich odcinki
    – zwanego dalej „zakazem”.
    (...)

    4. Wprowadzenie albo ustanowienie zakazu jest dopuszczalne na drogach publicznych lub ich odcinkach, których parametry techniczne lub stan techniczny konstrukcji nawierzchni jezdni nie są dostosowane do ruchu pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej powyżej 10 t albo powyżej 8 t (...)
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 czerwca 2021 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

  12. ↑

    Rozdział 8
    Przepisy przejściowe i końcowe
    § 113 (...)
    2. Do dnia 31 grudnia 2000 r.:
    (...)
    2) dopuszcza się stosowanie znaków E-15a i E-15b o tle barwy czerwonej i napisie barwy białej do oznakowania dróg, których zarządcą jest organ samorządu terytorialnego.

    Rozporządzenie Ministrów Transportu i Gospodarki Morskiej oraz Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 1999 r. w sprawie znaków i sygnałów drogowych. (Dz.U. z 1999 r. nr 58, poz. 622)

  13. ↑

    Art. 41. 1. Po drogach publicznych dopuszcza się ruch pojazdów o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi napędowej do 11,5 t, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

    2. Minister właściwy do spraw transportu ustala, w drodze rozporządzenia, wykaz:

    1) dróg krajowych oraz dróg wojewódzkich, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 10 t,
    2) dróg krajowych, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t
    – mając na uwadze potrzebę ochrony dróg oraz zapewnienia ruchu tranzytowego.

    3. Drogi wojewódzkie inne niż drogi określone na podstawie ust. 2 pkt 1, drogi powiatowe oraz drogi gminne stanowią sieć dróg, po których mogą poruszać się pojazdy o dopuszczalnym nacisku pojedynczej osi do 8 t.
    Obwieszczenie Marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy o drogach publicznych (Dz.U. z 2022 r. poz. 1693)

Linki zewnętrzne

Drogi wojewódzkie w Polsce
100–199
200–299
300–399
400–499
500–599
600–699
700–799
800–899
900–999
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Droga_wojew%C3%B3dzka_nr_137