Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Domosławie

Domosławie
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Kniahinin

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Domosławie”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Domosławie”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Domosławie”
Ziemia54°48′30″N 27°11′00″E/54,808333 27,183333

Domosławie – dawna wieś. Tereny na których leżała znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Kniahinin.

Historia

W czasach zaborów w powiecie wilejskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[1].

W latach 1921–1945 zaścianek a następnie wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim, od 1926 w powiecie postawskim, w gminie Żośno, a następnie w gminie Krzywicze.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 45 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową Było tu 6 budynków mieszkalnych[2]. W 1931 w 8 domach zamieszkiwało 60 osób[3].

Wierni należeli do parafii Żośnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Miadziole i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Słobodzie Żośniańskiej[4].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

  1. wieś Domosławie na mapie (powiat wilejski, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2021-02-25].
  2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 38.
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 60.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 146.