Dom przy ul. Niecałej 2 w Sanoku
 nr rej. A-256 z 24.10.1991[1]
| |
 Budynek w 2013 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Niecała 2 |
| Typ budynku | |
| Kondygnacje |
2 |
Położenie na mapie Sanoka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |
Położenie na mapie powiatu sanockiego  | |
 49°33′21,8″N 22°11′52,1″E/49,556056 22,197806
| |
Dom przy ul. Niecałej 2 w Sanoku – budynek w Sanoku.
Jest położony w obecnej dzielnicy Sanoka, Zatorze, pod adresem ulicy Niecałej 2 (odbiegającej od ulicy Bartosza Głowackiego, nad przepływającym tuż obok Potoku Płowieckim oraz w bezpośrednim sąsiedztwie przystanku kolejowego Sanok Miasto i linii kolejowej nr 108[2].
Dom został wybudowany na przełomie 1913/1914 roku w architektonicznej formie willi, według danych podanych przez właściciela stylem nawiązuje do secesji wiedeńskiej[2][1].
Pierwotnie budynek figurował pod numerem konskrypcyjnym 717, a potem pod adresem ul. Niecałej 2[3].
Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 200 m²[2]. Budynek posiada jedno piętro[2]. Powierzchnia działki, na której jest usytuowany dom, wynosi 11,83 a, zaś w przylegającym do budynku ogrodzie zachowane zostały wiekowe brzozy[2].
W domu zamieszkiwała rodzina sanockiego lekarza dr Włodzimierza Pajączkowskiego (1864-1943), w tym jego żona Wanda (1865-1948, była właścicielką domu w 1931[3]) oraz synowie Jerzy (1894-2005) i Stefan (1900-1978), obaj późniejsi oficerowie Wojska Polskiego[4][5]. Rodzina Pajączkowskich miała zamieszkać w domu w latach 30.[5] W domu zamieszkiwali: Bolesław Sygnarski (1899-1959), syn Władysława i brat Mieczysława[6], Helena Schlarp (1894-1970, wdowa po Stefanie)[7].
Budynek został wpisany do wojewódzkiego (1991)[1] oraz do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka[8].
Na początku XXI wieku budynek został wystawiony na sprzedaż[2].
3 maja 2024 premierę miała napisana z inicjatywy Agnieszki Jankowskiej książka pt. TiffanyVilla. Niecała 2. Sanok, dedykowana omawianemu budynkowi[9].
Przypisy
- ↑ a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 144 [dostęp 2017-05-08].
- ↑ a b c d e f Zabytkowa willa w Sanoku. xn--neruchomosc-ccbk.pl. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ a b Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 50.
- ↑ Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 292 (poz. 101).
- ↑ a b Paweł Kosina: Helena Kosinówna. Rodzina i sanoccy przyjaciele. Sanok: Stowarzyszenie Przyjaciół Heleny Kosiny w Sanoku, 2006, s. 53. ISBN 83-924210-0-0.
- ↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 6 (poz. 53).
- ↑ Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 135 (poz. 67).
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 2. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ Agnieszka Jankowska: Galeria o smaku kawy – Interpiano. sobieskiego12.org, 2024-02-23. [dostęp 2024-11-01].