Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Dolina Huczka

Dolina Huczka
rezerwat leśny
Typ rezerwatu

fitocenotyczny

Podtyp rezerwatu

zbiorowisk leśnych

Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Położenie

gmina Kołczygłowy

Mezoregion

Wysoczyzna Polanowska

Data utworzenia

10 listopada 2007

Akt prawny

Rozporządzenie Nr 27/07 Wojewody Pomorskiego z dnia 10 października 2007 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Dolina Huczka”

Powierzchnia

11,95 ha

Położenie na mapie gminy Kołczygłowy
Mapa konturowa gminy Kołczygłowy, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dolina Huczka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dolina Huczka”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dolina Huczka”
Położenie na mapie powiatu bytowskiego
Mapa konturowa powiatu bytowskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Dolina Huczka”
Ziemia54°16′55″N 17°18′56″E/54,281944 17,315556

Dolina Huczka – leśny rezerwat przyrody w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Kołczygłowy, na obszarze Wysoczyzny Polanowskiej[a]. Ze względu na główny przedmiot ochrony jest rezerwatem fitocenotycznym, podtypu zbiorowisk leśnych; ze względu na typ ekosystemu – leśnym i borowym, podtypu lasów nizinnych. Zajmuje powierzchnię 11,95 ha[1].

Rezerwat powstał 10 listopada 2007, powołany Rozporządzeniem Nr 27/07 Wojewody Pomorskiego z dnia 10 października 2007 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Dolina Huczka”[1]. Celem ochrony są przede wszystkim erozyjne formy terenu i procesy je kształtujące: prawobrzeżne zbocze doliny Słupi w jej środkowym biegu, z licznymi dolinkami erozyjnymi, z których największa wytworzyła się wzdłuż prawostronnego dopływu rzeki – strumienia Huczka, oraz niszami źródliskowymi. Oprócz tego, w rezerwacie chroni się charakterystyczne biocenozy leśne – kwaśne i żyzne buczyny, grądy, lasy łęgowe – oraz źródliskowe, wraz z chronionymi gatunkami roślin i zwierząt. Do zadań rezerwatu należy także zabezpieczenie stanowiska archeologicznego – pozostałości osady kultury łużyckiej datowej na 650–400 lat p.n.e.[1][2]

Wśród flory zaobserwowano gatunki objęte ochroną częściową[3]: wawrzynka wilczełyko, gnieźnika leśnego, turówkę leśną. Oprócz nich stwierdzono obecność: skrzypu olbrzymiego, bluszczu pospolitego, paprotki zwyczajnej, konwalii majowej, marzanki wonnej, przylaszczki pospolitej, gwiazdnicy gajowej, psianki słodkogórz, czartawy drobnej, rzeżuchy gorzkiej, śledziennicy skrętolistnej, jaskra kosmatego, pokrzywy zwyczajnej, mięty nadwodnej i podagrycznika pospolitego. Drzewostan tworzą przede wszystkim olsza czarna, brzoza brodawkowata, rzadziej także jesion wyniosły. W podszycie pojawiają się również czeremcha zwyczajna, jarząb pospolity, porzeczka czarna, kalina koralowa i kruszyna pospolita[2].

Rezerwat położony jest w granicach Parku Krajobrazowego „Dolina Słupi”, obszaru specjalnej ochrony ptaków „Dolina Słupi” i projektowanego specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Dolina rzeki Słupi”[4]. Zgodnie z ewidencją gruntów znajduje się w obrębie Gałąźnia Mała. W skład rezerwatu wchodzą tereny „Lasów Państwowych” – w obszarze Nadleśnictw Bytów (6,71 ha) i Leśny Dwór (3,60 ha), oraz odcinki rzeki Słupi (1,47 ha) i strumienia Huczka (0,17 ha). Nadzór sprawuje Wojewódzki Konserwator Przyrody[1]. Rezerwat jest jednym z dwóch na terenie Nadleśnictwa Leśny Dwór[5] i jednym z dziesięciu na terenie Nadleśnictwa Bytów[6].

Turystyka

W północnej części rezerwatu wyznaczono szlak dla ruchu pieszego – stanowi on część ścieżki przyrodniczej „Gałąźnia Mała”[7][8]. Ponadto płynący przez teren rezerwatu odcinek Słupi jest udostępniony dla ruchu kajakowego[7].

Uwagi

  1. ↑ Weryfikacji położenia fizycznogeograficznego dokonano przy pomocy usługi WMS Regiony fizyczno-geograficzne Polski na podstawie opracowania Jerzego Kondrackiego z 2002 r. „Geografia regionalna Polski” Centralnego Banku Danych Geologicznych i danych geoprzestrzennych dotyczących form ochrony przyrody Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.

Przypisy

  1. ↑ a b c d Rozporządzenie Nr 27/2007 Wojewody Pomorskiego z dnia 10 października 2007 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Dolina Huczka”. (Dz. Urz. Województwa Pomorskiego z 2007 r. nr 147, poz. 2782)
  2. ↑ a b Zbigniew Sobisz, Mariola Truchan, Jakub Kazimierski. Fitocenozy ze skrzypem olbrzymim (Equisetum telmateia EHRH.) wybranych biotopów w Parku Krajobrazowym „Dolina Słupi” (Pomorze Zachodnie). „Słupskie Prace Biologiczne”, 2005. Wydawnictwo Naukowe Akademii Pomorskiej. ISSN 1734-0926. (pol.). 
  3. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin. (Dz.U. z 2014 r. poz. 1409)
  4. ↑ Rezerwat „Dolina Huczka”. Park Krajobrazowy „Dolina Słupi”. [dostęp 2017-08-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-03)]. (pol.).
  5. ↑ Kamil Kolosz: Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Leśny Dwór. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
  6. ↑ Marek Skierka: Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Bytów. [dostęp 2017-08-05]. (pol.).
  7. ↑ a b Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2017 r. w sprawie wyznaczenia szlaku udostępnionego dla ruchu pieszego i kajakowego w rezerwacie przyrody „Dolina Huczka”. [dostęp 2019-06-07].
  8. ↑ Ścieżka przyrodnicza "Gałąźnia Mała". [w:] Park Krajobrazowy Dolina Słupi [on-line]. Pomorski Zespół Parków Krajobrazowych. [dostęp 2019-06-07].
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Dolina_Huczka