Dick Rathmann
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Sukcesy | |
1953: Grand National (trzecie miejsce) |
Dick Rathmann (ur. jako James Rathman 6 stycznia 1924 w Los Angeles, zm. 1 lutego 2000 w Melbourne) – amerykański kierowca wyścigowy startujący w wyścigach NASCAR, Championship Car, i Indianapolis 500.
James Rathmann zmienił imię na Dick w 1946, gdy jego młodszy brat zmienił imię Richard na Jim, by mógł startować w wyścigach, mimo że był niepełnoletni.
Championship Car
Startował w serii AAA Championship Car w 1949 i 1950 roku w czterech wyścigach, w tym w Indianapolis 500 w 1950, które było wtedy także rundą Mistrzostw Świata Formuły 1. Nie ukończył wyścigu, do którego startował z 18 pozycji w zespole AJ Watson. W tym samym roku ukończył wyścig na torze w Milwaukee na szóstej pozycji.
NASCAR
W 1951 roku rozpoczął starty w NASCAR. Wziął udział w 14 rundach. 4 razy kończył wyścig w pierwszej piątce, a siedem w dziesiątce. Zdobył także dwukrotnie pierwsze pole startowe. Sezon ukończył na ósmym miejscu z 1040 punktami. W kolejnym roku startów wziął udział już w 27 z 34 wyścigów. Swoje pierwsze zwycięstwo odniósł na torze Martinsville Speedway i powtórzył to osiągnięcie na torach Langhorne, Darlingotn oraz dwukrotnie na obiekcie Dayton. 14 razy kończył wyścig w pierwszej piątce i tyle samo w dziesiątce. Zdobył także dwukrotnie pole position. Sezon ukończył na piątym miejscu zdobywając 3952 punkty. W 1953 poradził sobie jeszcze lepiej. Wystartował w 34 z 37 wyścigów w sezonie. Wygrał pięć wyścigów, dwa na torze Langhorne, a także na Macon, Morristown oraz North Platte. 21 wyścigów ukończył w pierwszej piątce, a 24 w pierwszej dziesiątce. Dwa razy startował z pierwszego pola startowego. Zdobył 7362 punkty, dzięki czemu zajął trzecią pozycję w klasyfikacji generalnej. W następnym roku wystartował w 32 wyścigach. Wygrał wyścigi na torach Oakland, North Wilkesboro i Sharon. 23 razy kończył wyścigi w pierwszej piątce, a 26 w dziesiątce. Zdobył 4 pole position, a sezon ukończył na czwartym miejscu w klasyfikacji generalnej. W 1955 wystartował w dwudziestu wyścigach. Siedem razy był w pierwszej piątce, a osiem w dziesiątce. Trzy razy wywalczył pierwsze pole startowe. Na koniec sezonu zajął 18 miejsce. Był to jego ostatni sezon w nascar. W swojej karierze wystartował w 128 wyścigach nascar, odniósł 13 zwycięstw, i tyle samo razy startował z pole position. 69 wyścigów ukończył w pierwszej piątce, a 79 w pierwszej dziesiątce.
Rok | Pozycja | Punkty | Starty | Zwycięstwa | Top 5 | Top 10 | PP | Wygrana |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1951 | 8 | 1040 | 15 | 0 | 4 | 7 | 2 | 3,480$ |
1952 | 5 | 3952 | 27 | 5 | 14 | 14 | 2 | 11,248$ |
1953 | 3 | 7362 | 34 | 5 | 21 | 24 | 2 | 20,244$ |
1954 | 4 | 6893 | 32 | 3 | 23 | 26 | 4 | 15,939 $ |
1955 | 18 | 2298 | 20 | 0 | 7 | 8 | 3 | 4,368 $ |
Podsumowanie | 21 545 | 128 | 13 | 69 | 79 | 13 | 55,279 $ |
Powrót do Championship Car
Po zakończeniu kariery w Nascar Rathmann wrócił do wyścigów Championship Car, organizowanych jednak już przez USAC, ponieważ AAA wycofało się z organizacji zawodów sportowych po tragicznym wypadku w 1955 na torze Le Mans, w którym zginęło około 80 widzów. Wystartował w 41 wyścigach w latach 1956–1964. Ukończył 21 wyścigów w pierwszej dziesiątce. Najwyższe miejsce zajął na torze Daytona w 1959, gdzie był drugi.
Indianapolis 500
W 1956 Wystartował ponownie w Indianapolis 500, tym razem w zespole Kurtis Kraft. Wyścig ukończył na piątej pozycji, po starcie z drugiego rzędu. W 1958 wystartował w tym legendarnym wyścigu w zespole Watson. Wywalczył pierwsze pole startowe, obok Eda Elisiana. W trzecim zakręcie pierwszego okrążenia walczący o prowadzenie Rathmann i Elisian zderzyli się ze sobą, co zapoczątkowało wypadek, w którym uczestniczyło 15 pojazdów. W wypadku tym zginął Pat O'Connor. Rathmann został w ten sposób pierwszym zdobywcą pole position w Indy 500, który nie przejechał nawet jednego pełnego okrążenia w wyścigu. W historii Indianapolis powtórzyło się to jeszcze dwukrotnie. Zdobywcami Pole position, którzy nie przejechali nawet pierwszego okrążenia, byli Roberto Guerrero oraz Scott Sharp.
Rok później z powodu pożaru samochodu w pit stopie Rathmann nie ukończył wyścigu, do którego wywalczył czwarte pole startowe. W 1960 odpadł na 150 okrążeniu z powodu awarii hamulców. Wyścig wygrał jego brat, Jim Był to ostatni wyścig Indianapolis 500 zaliczony do mistrzostw świata formuły 1.Rok później po starcie z szóstej pozycji został sklasyfikowany na 13 miejscu po tym, jak na 164 okrążeniu awarii uległa pompa paliwa. Rok później został sklasyfikowany na dwudziestej czwartej pozycji, znowu z powodu awarii technicznej. W 1963 po starcie z 17 pozycji ukończył wyścig na dziesiątym miejscu. W 1964 po raz ostatni wystartował w Indianapolis 500. Po starcie z 12 pola dojechał na siódmej pozycji.
Rok | Zespół | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
1950 | Watson | Offenhauser | 18 | 32 | Zgasł silnik |
1956 | Kurtis Kraft | Offenhauser | 4 | 5 | |
1958 | Watson | Offenhauser | 1 | 27 | Wypadek |
1959 | Watson | Offenhauser | 4 | 20 | Pożar |
1960 | Watson | Offenhauser | 4 | 31 | Hamulce |
1961 | Watson | Offenhauser | 6 | 13 | Pompa paliwa |
1962 | Watson | Offenhauser | 13 | 24 | |
1963 | Watson | Offenhauser | 17 | 10 | Wypadek |
1964 | Watson | Offenhauser | 12 | 7 |
Bibliografia
- Dick Rathman
- Dick Rathman. legendsofnascar.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-05)].