Dialekt wysokopruski (niem.: Hochpreußisch) – środkowoniemiecki dialekt używany na ograniczonym obszarze Prus Wschodnich do roku 1945. Jego użytkownikami byli potomkowie osadników ze Śląska, którzy przybywali do Prus od XIII wieku.

Należy do dialektów języka wysokoniemieckiego (w przeciwieństwie do dolnopruskiego, który jest dialektem dolnoniemieckim) i używany był przede wszystkim w południowo-zachodniej Warmii i w Prusach Górnych. Obszar tego dialektu graniczył od zachodu, północy i wschodu z obszarem dialektu dolnopruskiego, natomiast od południa z obszarem polskiego dialektu mazurskiego (uznawanego też za gwarę dialektu mazowieckiego). W efekcie II wojny światowej niemalże cała ludność posługująca się dialektem uciekła lub została wysiedlona na zachód od Odry.

Na wysokopruski składają się dwie grupy gwarowe:

• górnopruska (Oberländisch) – zachodnia część obszaru (przede wszystkim Prusy Górne)
• wrocławska (Breslausch, oparty na gwarze wrocławskiej) – wschodnia część obszaru (głównie południowo-zachodnia Warmia)

• dialekt dolnopruski
• dialekt śląski języka niemieckiego

• Mapa dialektów niemieckich z 1897. mitglied.multimania.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-16)].
• Przykładowy tekst