Dezocyna (łac.dezocinum) – organiczny związek chemiczny, opioidowylek przeciwbólow należący do pochodnych fenantrenowych alkaloidów opium. Efekt leczniczy wywiera poprzez działanie agonistyczne na receptory μ i κ, posiada także komponentę działania antagonistycznego, co może sprowokować objawy odstawienne u osób uzależnionych od opioidów o czysto agonistycznych właściwościach. Siła i czas działania zbliżone są do morfiny. Nie ustalono dotąd stopnia ryzyka uzależnienia od dezocyny, należy jednak oczekiwać, że jest ono mniejsze niż w przypadku leków o czystym działaniu agonistycznym. W małych dawkach dezocyna powoduje działanie euforyzujące, jednak działanie poprzez receptory κ powoduje, iż w większych dawkach obserwuje się działanie przeciwne[2].
Niepożądanym efektem ubocznym jest depresja oddechowa o podobnej sile jak wywoływany przez morfinę. Efekt ten przestaje nasilać się powyżej dawki 0,4 mg/kg (tzw. „efekt sufitowy”, zaobserwowany wcześniej przy depresji oddechowej wywołanej podaniem nalorfiny lub nalbufiny)[3].
↑A.A.RomagnoliA.A., A.S.A.S.KeatsA.S.A.S., Ceiling respiratory depression by dezocine, „Clinical Pharmacology and Therapeutics”, 35 (3), 1984, s. 367–373, DOI: 10.1038/clpt.1984.45, PMID: 6421529.
Bibliografia
W.W.KostowskiW.W., Z.S.Z.S.HermanZ.S.Z.S., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003, ISBN 83-2003350-0. Brak numerów stron w książce
