Desmond FitzGerald
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 lutego 1888 |
|---|---|
| Data śmierci |
9 kwietnia 1947 |
| Zawód, zajęcie |
poeta, działacz niepodległościowy i polityk |
Desmond FitzGerald, wł. Thomas Joseph FitzGerald, irl. Deasún Mac Gearailt (ur. 13 lutego 1888 w Londynie, zm. 9 kwietnia 1947) – irlandzki poeta, działacz niepodległościowy i polityk[1].
Życiorys
Urodził się 13 lutego 1888 r. w Londynie jako najmłodszy z szóstki dzieci[1] irlandzkich imigrantów[2] – kamieniarza Patricka Fitzgeralda i Mary Ann Scollard. Uczęszczał do West Ham Grammar School, gdzie zainteresował się poezją. Przejściowo porzucił szkołę i pracował jako handlowiec, krótko był też we Francji. Już w młodości zaczął pisać poezję i zajmować się dziennikarstwem, naśladując starszego brata Williama, który był pisarzem. To w tym okresie zaczął posługiwać się imieniem Desmond i pisać "G" w nazwisku wielką literą. Związał się z grupą poetów określaną jako Imagists (m.in. Frank Stuart Flint, Thomas Ernest Hulme, Edward Storer i Richard Aldington) i w 1909 r. wprowadził do niej Ezrę Pounda, z którym później przez wiele lat korespondował[1].
Żarliwe zainteresowanie Irlandią wyrażało się u niego podziwem dla poezji Williama Butlera Yeatsa oraz nauką irlandzkiego w londyńskiej Gaelic League, gdzie[2] w 1910 r.[1] poznał swoją późniejszą (od 1911 r.) żonę Mabel Washington McConnell[2], z którą miał czterech synów – najmłodszym z nich był Garret (późniejszy premier Irlandii). Po ślubie mieszkał z żoną w Saint-Jean-du-Doigt w Bretanii[1].
W 1913 r. oboje przenieśli się do irlandzkojęzycznego hrabstwa Kerry, gdzie pogłębiali znajomość języka irlandzkiego i nawiązali polityczne związki z Ernestem Blythem i The O’Rahillym. W styczniu 1915 r. FitzGerald został wydalony z Kerry pod zarzutem naprowadzania niemieckich okrętów podwodnych ze swojego domu. W związku z tym zamieszkał w Bray w hrabstwie Wicklow, gdzie zaczął tworzyć oddział Irlandzkich Ochotników, jednak tę inicjatywę przerwało aresztowanie i wyrok pół roku więzienia za agitację przeciw wstępowaniu do brytyjskiej armii[2]. W grudniu wyszedł na przepustkę w związku z ciężką chorobą syna, ale nie zgodził się na warunkowe zwolnienie pod warunkiem rezygnacji z wygłaszania antybrytyjskich poglądów[1].
Zwolniony z więzienia przed powstaniem wielkanocnym, początkowo wraz z The O'Rahillym wspierał wysiłki Eoina MacNeilla na rzecz odwołania powstania, jednak gdy jego wybuch okazał się nieunikniony, był obecny w jego trakcie w gmachu General Post Office. Nie brał udziału w walkach z bronią w ręku, wobec czego powierzono mu zapewnienie zaopatrzenia[1]. Następnie był więziony do połowy 1917 r.[2] Po zwolnieniu był m.in. delegatem Sinn Féin do spraw propagandy[3].
Od 1919 r. wydawał „The Irish Bulletin”, za co ponownie był więziony, jednak zwolniono go po raz kolejny, dzięki czemu mógł wziąć udział w negocjacjach brytyjsko-irlandzkich. Po powstaniu Wolnego Państwa Irlandzkiego, FitzGerald został ministrem spraw zagranicznych i reprezentował Irlandię na imperialnych konferencjach oraz w Lidze Narodów. Od 1927 r. był ministrem obrony aż do porażki wyborczej z 1932 r. Następnie był posłem opozycji i senatorem do 1943 r.[2]
Zmarł 9 kwietnia 1947 r.[4]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Dictionary of Irish Biography - Cambridge University Press [online], dib.cambridge.org [dostęp 2021-02-10].
- ↑ a b c d e f University College i inni, Desmond FitzGerald Photographs, 1916, DOI: 10.7925/drs1.ucdlib_30685 [dostęp 2021-02-10] (ang.).
- ↑ Piotr Kieżun, KIEŻUN: Przerażająca rzecz – polityka. Joseph Kessel i irlandzka lekcja [online], Kultura Liberalna, 5 stycznia 2021 [dostęp 2021-02-10] (pol.).
- ↑ ElectionsIreland.org: Desmond Fitzgerald [online], electionsireland.org [dostęp 2021-02-15].