Dekanat Łańcut I
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data powołania |
1 października 1910 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dziekan |
ks. Wiesław Twardy |
| Wicedziekan |
ks. Augustyn Pawiński |
| Dane statystyczne | |
| Liczba parafii |
11 |
| Liczba klasztorów |
4 (żeńskie) |
| Strona internetowa | |
Dekanat Łańcut I – dekanat archidiecezji przemyskiej, w archiprezbiteracie łańcuckim[1].
Historia
1 października 1910 roku dekretem bpa Józefa Sebastiana Pelczara został utworzony dekanat łańcucki, w którego skład weszły parafie z wydzielonego terytorium dekanatów:
- leżajskiego: Łańcut, Kosina, Medynia, Nienadówka, Rakszawa, Wysoka.
- przeworskiego: Albigowa, Handzlówka.
- rzeszowskiego: Kraczkowa, Krzemienica.
Pierwszym dziekanem dekanatu został ks. Jan Jędrzejowski, proboszcz w Kosinie[2].
1 stycznia 1987 roku decyzją bpa Ignacego Tokarczuka dekanat został podzielony na: Łańcut I i Łańcut II[3].
Parafie
- Łańcut – pw. św. Stanisława Biskupa (Fara)
- Łańcut (Kąty) – kościół filialny pw. św. Józefa Sebastiana Pelczara
- Łańcut – pw. św. Michała Archanioła
- Albigowa – pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
- Głuchów – pw. Wniebowstąpienia Pańskiego
- Husów – pw. św. Andrzeja Apostoła
- Kosina – pw. św. Stanisława Biskupa
- Markowa – pw. św. Doroty
- Rogóżno – pw. św. Józefa
- Sonina – pw. św. Jana Chrzciciela
- Tarnawka – pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
- Wysoka – pw. św. Małgorzaty
Zgromadzenia zakonne
- Łańcut – ss. Boromeuszki (1878)
- Łańcut – ss. Serafitki (1951)
- Łańcut – ss. Służebniczki starowiejskie (1861)
- Kosina – ss. Rycerki (2000)
- Markowa – ss. Służebniczki dębickie (1936)
Przypisy
- ↑ Informacje o dekanatach na stronie archidiecezji
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. Kronika Diecezji Przemyskiej 1910(10), z. 10, s. 561
- ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. Kronika Diecezji Przemyskiej 1987(73), z. 1-2, s. 56-59
Linki zewnętrzne