David Branch
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
185[1] cm |
| Masa ciała |
84[1] kg |
| Styl walki | |
| Trenowany przez |
Renzo Gracie |
| Debiut |
2007 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub | |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
29 |
| Zwycięstwa |
22 |
| Przez nokauty |
6 |
| Przez poddania |
7 |
| Przez decyzje |
9 |
| Porażki |
7 |
| |
| Strona internetowa | |
David Branch (ur. 26 września 1981 w Charlotte) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA), dwukrotny złoty medalista mistrzostw panamerykańskich w brazylijskim jiu-jitsu (2005, 2006), mistrz World Series of Fighting w wadze średniej (2014–2017) oraz półciężkiej (2015–2017), posiadacz czarnego pasa w bjj.
Życiorys
Wychowany w Bronxie, w Nowym Jorku, Branch trenował karate przez dwa i pół roku, zanim przeszedł do brazylijskiego jiu-jitsu. Ukończył A. Philip Randolph Campus High School w Nowym Jorku, Nowy Jork. Branch trenował przez trzy lata z Michaelem Casey (czarny pas u Relsona Gracie) w Bronksie, zanim zaczął trenować pod okiem weterana MMA, Renzo Gracie w jego osobistym centrum treningowym i dalej rozwijać swoje uderzenia z Jasonem Stroutem (jego pierwszym głównym trenerem) w Church Street Boxing Gym. Branch zdobył swój czarny pas po około dziesięciu latach nauki u Gracie. Oprócz mieszanych sztuk walki, Branch rywalizował również (i wygrał) tytuły mistrzowskie w brazylijskim jiu-jitsu w zawodach ogólnopolskich[3].
Kariera MMA
Urodził się w Charlotte, natomiast dorastał w nowojorskiej dzielnicy Bronx. Od młodości trenował sporty walki m.in. brazylijskie jiu-jitsu w klubie Renzo Gracie Jiu-Jitsu[2]. Wygrywał wiele zawodów na całym świecie ale największymi sukcesami były złote medale na mistrzostwach panamerykańskich w 2005 oraz 2006 w kat. ciężkiej[2].
UFC
W 2007 zawodowo zadebiutował w MMA[1]. W latach 2009–2010 zanotował dwa wygrane pojedynki na galach Bellator FC[1]. Będąc niepokonanym od debiutu (bilans 6-0) w maju 2010 podpisał kontrakt z Ultimate Fighting Championship[4]. W ciągu niespełna roku stoczył dla UFC cztery pojedynki, wygrane nad Tomaszem Drwalem (UFC Fight Night 22) i Richim Attonito (TUF Finale 12) oraz przegrane z Geraldem Harrisem (UFC 116) i Rousimarem Palharesem. Po przegranej z Palharesem został zwolniony z organizacji.
World Series of Fighting
25 maja 2012 przegrał na punkty z Anthonym Johnsonem na gali Titan FC 22[1]. Pod koniec 2012 roku związał się z nowo powstałą organizacją World Series of Fighting założoną przez byłego kickboksera Raya Sefo. W ciągu pierwszych trzech lat pokonał wszystkich rywali m.in. z Paulo Filho, wygrał turniej wagi średniej, został mistrzem organizacji w tejże wadze oraz obronił pas pokonując przed czasem byłego zawodnika UFC Yūshina Okamiego[1].
W 2015 wziął udział w kolejnym turnieju WSoF mającym wyłonić mistrza w wadze półciężkiej. Branch wygrał turniej odbywający się na przestrzeni dwóch gal (WSoF 20 oraz 23) i zdobył pas w drugiej kategorii wagowej stając się pierwszym zawodnikiem w organizacji który tego dokonał[1].
Powrót do UFC
15 lutego 2017 ponownie związał się z UFC wakując tym samym oba tytuły mistrzowskie WSoF[5].
13 maja 2017 podczas UFC 211 pokonał niejednogłośnie na punkty Polaka Krzysztofa Jotko[6].
16 września 2017 uległ po ciosach w parterze byłemu mistrzowi Strikeforce i UFC Luke'owi Rockholdowi[7]. Porażka z Rockholdem przerwała również passę jedenastu zwycięstw z rzędu Brancha[1].
Oczekiwano, że 24 lutego 2018 roku na gali UFC on Fox 28 zmierzy się z Yoelem Romero, jednak 12 stycznia 2018 roku ogłoszono, że Robert Whittaker został ściągnięty z walki o tytuł mistrzowski w wadze średniej na UFC 221 i zastąpiony przez Romero.
21 kwietnia 2018 roku na gali UFC Fight Night 128 zmierzył się z Thiago Santosem. Wygrał walkę przez nokaut w pierwszej rundzie. To zwycięstwo przyniosło mu bonus za występ wieczoru[8].
3 listopada 2018 roku na UFC 230 miał zmierzyć się z Ronaldo Souzą, jednak w dniu 19 października 2018 poinformowano, że Souza zastąpił kontuzjowanego Luke'a Rockholda, który miał walczyć w tym wydarzeniu z Chrisem Weidmanem[9].
19 października 2018 roku poinformowano, że jego następnym rywalem zostanie Jared Cannonier. Branch po raz pierwszy walkę przegrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie.
Następnie doszło do jego walki z Jackiem Hermanssonem w terminie 30 marca 2019 roku na gali UFC on ESPN 2. Walkę przegrał przez duszenie gilotynowe w pierwszej rundzie[10].
Osiągnięcia
- World Series of Fighting:
- 2014: 1. miejsce w turnieju wagi średniej
- 2014–2017: mistrz WSoF w wadze średniej
- 2015: 1. miejsce w turnieju wagi półciężkiej
- 2015–2017: mistrz WSoF w wadze półciężkiej
Życie prywatne
Branch jest bratem zawodowych bokserów, Sechew Powella i Jamelle Hamiltona[14].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k Statystyki i rekord na tapology.com. tapology.com. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ a b c Guelph Mercury: Middleweight David Branch survives bad times, bad habits to reach UFC. guelphmercury.com, 2010-06-28. [dostęp 2017-09-16]. (ang.).
- ↑ Aaron Robbins, David Branch: Ready To Take Out Okami [online], Last Word on Sports, 6 października 2014 [dostęp 2021-09-01] (ang.).
- ↑ Renzo Gracie: UFC signs Bellator middleweight Dave Branch to four-fight deal | MMAjunkie [online], mmajunkie.com [dostęp 2017-11-17] (ang.).
- ↑ David Branch, former 2-division WSOF champ, returns to UFC with new deal. mmajunkie.com, 2017-02-15. [dostęp 2017-02-25]. (ang.).
- ↑ K. Witek: Wyniki UFC 211: Miocic znokautował Dos Santosa, Jędrzejczyk obroniła pas, Branch wypunktował Jotko. mmanews.pl, 2017-05-14. [dostęp 2017-05-14]. (pol.).
- ↑ K. Witek: Wyniki UFC FN 116: Rockhold pokonał Brancha w drugiej rundzie, Hall znokautował Jotkę. mmanews.pl, 2017-09-16. [dostęp 2017-09-16]. (pol.).
- ↑ UFC Fight Night 128: Barboza vs. Lee - wyniki na żywo [online], MMA PL, 21 kwietnia 2018 [dostęp 2021-09-01] (pol.).
- ↑ Drake Riggs, Jacare Souza to fill in for Luke Rockhold vs Chris Weidman at UFC 230 [online], | BJPenn.com, 20 października 2018 [dostęp 2021-09-01] (ang.).
- ↑ Wito, UFC on ESPN 16 – wyniki po gali | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 3 października 2020 [dostęp 2021-09-01] (pol.).
- ↑ Pan Jiu-Jitsu Championship 2005 - Results - IBJJF - International Brazilian Jiu-Jitsu Federation [online], ibjjf.org [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-09] (ang.).
- ↑ Pan Jiu-Jitsu Championship 2006 - Results - IBJJF - International Brazilian Jiu-Jitsu Federation [online], ibjjf.org [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-09] (ang.).
- ↑ Pan Jiu-Jitsu No-Gi Championship 2008 - Results - IBJJF - International Brazilian Jiu-Jitsu Federation [online], ibjjf.org [dostęp 2017-11-17] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-16] (ang.).
- ↑ David Branch, Straight Outta Brownsville [online], archive.ph, 15 lipca 2012 [dostęp 2021-09-01].