Herb Dalibór i jego odmiany

Dalibór – polski herb szlachecki pochodzenia śląskiego.

Herb znany był przynajmniej w trzech wariantach. Opisy stworzone zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:

Dalibór: Na tarczy dwudzielnej, w polu I czerwonym trzy monety złote; dwie i jedna, w II złotym pół orła czarnego z głową w lewo. Nad hełmem w koronie trzy pióra strusie: złote, czarne, czerwone. Labry z prawej strony czarne, a z lewej czerwone podbite złotem.

Dalibór II: Zamieniona kolejność pól, brak środkowego pióra w klejnocie, pióro prawe czarne.

Dalibór III: Prawe pole błękitne, orzeł czerwony, labry czerwone złotem, pióra czerwone między złotymi.

Według Ostrowskiego herb przyniesiony ze Śląska do Polski w XVII wieku. Wszystkie jego odmiany pojawiły się w tzw. nowym herbarzu Siebmachera. Odmianę podstawową wzmiankuje też Dunin-Borkowski.

Jedna rodzina herbownych (herb własny):

Dalibór.

• Lista herbów

• Juliusz Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: B. Bolcewicz, J. Sikorski, 1897-1906, s. 52.

• Herb Dalibór z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
• Herb Dalibór II z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
• Herb Dalibór III z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla