Czesław Paweł Uhma
 Czesław Paweł Uhma (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Czesław Paweł Uhma (ur. 28 lipca 1922 w Piastowie, zm. 18 marca 2016 w Warszawie) – polski ekonomista.
Życiorys
W 1942 roku ukończył I Państwowe Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie[3]. W czasie wojny należał do Szarych Szeregów, ps. „Wojtek”. Walczył w powstaniu warszawskim, m.in. w pułku „Baszta”[4].
W latach 1945−1947 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego (zaliczony II rok), w latach 1945−1948 w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (dyplom ukończenia uzyskał w 1949 roku), w latach 1948−1950 w Wyższej Szkole Ekonomicznej (przerwane z powodu uwięzienia, studia kontynuował w okresie 1956−1959). Dyplom magistra w uzyskał w 1960 roku. W 1968 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych[4].
Od 1953 roku był związany z budownictwem (Centralny Zarząd Budownictwa „Warszawa” – odbudowa Starówki, Centrum Badawczo-Rozwojowe Materiałów Budowlanych „CEBET”, Instytut Gospodarki Materiałowej). W latach 1974−1989 wykładał na Politechnice Warszawskiej (na stanowiskach wykładowcy, docenta i profesor kontraktowego)[4].
Był członkiem Polskiej Akademii Nauk (1972−2003), Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej, Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego (1968−1988, od członka do wiceprezesa zarządu głównego)[4].
Trzykrotnie był prezesem Stowarzyszenia Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie (1992−2004)[5]. Zorganizował dwa zjazdy absolwentów: z okazji 70-lecia i 75-lecia[6]. Dzięki jego zdolnościom organizacyjnym została wydana monografia poświęcona historii[7].
Wybrane publikacje
- Czesław Paweł Uhma, Wojna, miłość, profesura, Wydawnictwo Nowy Świat, Warszawa 2003, ISBN 83-7386-018-5.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Armii Krajowej (1986)[4]
- Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (1994)[4]
- Medal Wojska (1948)[4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1985)[4]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)[4]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980)[4]
- Odznaka honorowa „Za zasługi dla oświaty” (1998)[4]
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1974)[4]
- Honorowa Odznaka Ruchu Przyjaciół Harcerstwa (1974)[4]
Przypisy
- ↑ Czesław Paweł Uhma: Wojna, miłość, profesura. Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2003, s. 2. ISBN 83-7386-018-5.
- ↑ Czesław Uhma. nekrologi.wyborcza.pl, 25 marca 2016. [dostęp 2024-11-28].
- ↑ Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im.Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. 317. ISBN 83-06-02325-0.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Czesław Paweł Uhma. [dostęp 2024-11-28].
- ↑ Czesław Paweł Uhma: Wojna, miłość, profesura. Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2003, s. 258. ISBN 83-7386-018-5.
- ↑ Czesław Paweł Uhma: Wojna, miłość, profesura. Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2003, s. 259. ISBN 83-7386-018-5.
- ↑ Czesław Paweł Uhma: Wojna, miłość, profesura. Warszawa: Wydawnictwo Nowy Świat, 2003, s. 259−260. ISBN 83-7386-018-5.