Czarna Klewa
 Czarna Klewa widziana z Ruskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
1719 m n.p.m. |
| Wybitność |
207 m |
Położenie na mapie Gorganów  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich  | |
 48°20′59″N 24°15′28″E/48,349722 24,257778
| |
Czarna Klewa (ukr. Чорна Клева, Czorna Kłewa lub Чорна Клива, Czorna Kływa), także Steryszora (1719 m n.p.m.) – szczyt w południowej części Gorganów Środkowych.
Czarna Klewa wyróżnia się na tle innych szczytów Połonony Czarnej (pasma Bratkowskiej) swoją wybitnością (207 m)[1] i piramidalnym kształtem[2]. Szczyt jest trudno dostępny z powodu gęstych zarośli kosodrzewiny (z wyjątkiem samego wierzchołka)[3][4]. Współcześnie nie prowadzi przez niego żaden szlak turystyczny[5]. W okresie międzywojennym przebiegał przez nią czechosłowacki szlak niebieski z przełęczy Okole do wsi Mohelki (obecnie Czorna Tysa). Po stronie północnej pod szczytem funkcjonowało schronisko turystyczne PTT[4][6].
W okresie międzywojennym nazwa Czarna Klewa przez część autorów uważana była za błędną. W jej miejsce sugerowano używanie wyłącznie nazwy Steryszora[7].
Przypisy
- ↑ Chorna Klyva [online], peakvisor.com [dostęp 2023-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2023-11-27] (ang.).
- ↑ Adam Kulewski (red.), Połonina Czarna, „Płaj” (4), Warszawa: Komisja Wydawnicza Studenckiego Koła Przewodników Beskidzkich i Towarzystwo Karpackie, 1990, s. 36–38, ISBN 83-85141-04-9 (pol.).
- ↑ Wojciech Krukar, Materiały do geografii Gorganów, „Płaj” (30), Towarzystwo Karpackie i Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, wiosna 2005, s. 58–78, ISBN 83-85258-37-X, ISSN 1230-5898 (pol.).
- ↑ a b Dariusz Dyląg, Gorgany. Przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2008, s. 94–96, 268–269, ISBN 978-83-89188-74-8, OCLC 297550353 (pol.).
- ↑ Wasyl Hutyriak (red.), Свидовець / Svydovets, mapa turystyczna w skali 1:50 000, Steżky ta mapy, 2018, ISBN 978-617-7695-00-3 (ukr. • ang.).
- ↑ Mapa topograficzna 1:100 000, arkusz Rafajłowa (pas 55, słup 38), Wojskowy Instytut Geograficzny, 1935 (pol.).
- ↑ L. G. M., Kronika | Piśmiennictwo. | Nowe mapy z terenu Karpat. Walery Goetel, Jan Alfred Szczepański (red.), „Wierchy”, Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (14), Kraków: Gebethner i Wolff, 1936, s. 256 (pol.).
