Cisy (województwo warmińsko-mazurskie)
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
25[2] |
Strefa numeracyjna |
87 |
Kod pocztowy |
19-335[3] |
Tablice rejestracyjne |
NEL |
SIMC |
0765369 |
Położenie na mapie gminy Prostki | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu ełckiego | |
53°45′56″N 22°34′34″E/53,765556 22,576111[1] |
Cisy (niem. Cziessen, 1908-1945 Seeheim) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Prostki. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wieś jest siedzibą sołectwa.
Historia
Wieś wzmiankowana w 1539 roku, gdy pod nazwą Placht pojawia się w spisie podatkowym. Najprawdopodobniej wieś została założona jeszcze przez Zakon Krzyżacki na 5 łanach na prawie magdeburskim przez niejakiego Płachtę ze wsi Krzywe. Pierwsza nazwa i jej późniejsze wariacje wywodziły się właśnie od owego Płachty. Wieś zapisywano w pierwszej połowie XVI wieku jako Plachten; w 1555 roku jako Sczyssen, a w 1579 roku Zissowie. Od XVII wieku występowała pod nazwą Cieschen. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Pisanicy[4].
W 1970 roku miejscowość wymieniana w wykazie miejscowości powiatu ełckiego, jako wieś Cisy, gromada Wiśniowo Ełckie[5].
Liczba mieszkańców[4]:
- 1857 r. – 47 osób
- 1933 r. – 30 osób
- 1939 r. – 32 osoby
- 1988 r. – 44 osoby
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 18008
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 171 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ a b Cisy – Encyklopedia Warmii i Mazur [1]
- ↑ Jan Kawecki, Bolesław Roman, Ełk. Z dziejów miasta i powiatu. Pojezierze, Olsztyn 1970, str.: 299