Chińska tortura wodna – rodzaj tortury polegający na ustawieniu więźnia w miejscu, w którym krople wody kapią mu na głowę w krótkich odstępach czasu. W zamierzeniu ma doprowadzić to ofiarę do obłędu^[1]. Pomimo braku fizycznych uszkodzeń u ofiary metoda ta zaliczana jest do tortur; część osób włącza ją do kontrowersyjnej podgrupy „ludzkich”, „humanitarnych” lub „łagodnych” metod torturowania^[2].

Nie ma żadnych dowodów na to, że tortura ta była wykorzystywana przez Chińczyków; aktualna nazwa została wprowadzona w 1903 roku przez iluzjonistę Houdiniego^[3]. The History of Torture (Brian Innes, 1998) podaje, że była ona po raz pierwszy użyta przez prawnika^[1] Hippolytusa de Marsiliisa w XVI wiecznej Italii^[3]. Następnie stosowali ją francuscy królowie wobec czarownic i heretyków^[1]; ostatecznie zaniechano jej w XVIII wieku, możliwe że ze względu na brak widowiskowości oraz względnie długi czas trwania tortury^[1]. Prawdopodobnie używano jej także podczas przesłuchań wysokiego rangą jeńca (Nguyen Van Tai) przez służby specjalne Republiki Wietnamu oraz amerykańskiego wywiadu w czasie wojny wietnamskiej^[4].

Skuteczność potwierdzono w programie Pogromcy mitów. W obecności sanitariuszy monitorowano stan psychiczny Kari Byron. Mimo świadomości, że w każdej chwili może zakończyć eksperyment, a wokół są ludzie, którzy mogą udzielić jej pomocy, przeżyła krótkotrwałe załamania. Po godzinie testy psychologiczne wykazały znaczną frustrację, obniżenie nastroju i lęk, a sam eksperyment zakończono po półtorej godziny.

Pokaz tej tortury zdobył popularność widzów na naukowej wystawie w La Crosse Center w 2008^[5]. Na przykładzie czwórki ochotników wykazano całkowitą skuteczność metody^[5].

Chińska tortura wodna jest powszechnie znana i uznawana zazwyczaj za miejską legendę^[1].

• tortury z użyciem wody