Charlęż
| wieś | |
 Aleja lipowa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
81 |
| Kod pocztowy |
21-077[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LLE |
| SIMC |
0391160[5] |
Położenie na mapie gminy Spiczyn  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łęczyńskiego  | |
 51°19′36″N 22°43′30″E/51,326667 22,725000[1]
| |
Charlęż – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Spiczyn[5][6].
Wieś nad rzeką Bystrzycą (dopływ Wieprza). Z Bystrzycą i Spiczynem skomunikowana poprzez drogę powiatową 1564L.
Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie lubelskim województwa lubelskiego[7]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie lubelskim.
Wieś stanowi sołectwo gminy Spiczyn[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 737 mieszkańców[9].
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0994466 | Charlęż-Kolonia | część wsi |
| 0391176 | Grabowiec | część wsi |
Historia
Wieś historycznie położona w powiecie lubelskim i parafii Bystrzyca. Nazwy miejscowe wsi w dokumentach źródłowych przybierały niekiedy brzmienie odległe od obecnej nazwy i tak: w roku 1390 „Carlyansz” (zachowany oryginał dokumentu), w 1409 „Carlassz”, „Karlacz”, w roku 1415 „Carløsz”, 1417 „Carlosz”, „Karlansch”, następnie w 1443 „Karlas”, 1445 „Kyerlansch”, 1462 „Charlasz”, Długosz (1470-80) używa nazwy „Karwansch”.
W roku 1430 wieś graniczyła z Jawidzem, w 1466 z Jawidzem i Spiczynem, natomiast w 1476 z Grabianowicami i Spiczynem.
Wieś stanowiła własność szlachecką. W roku 1390 dziedzicem był Syrzebro (są wątpliwości, co do brzemienia) Carlanski. W latach 1409–1428 Świętochna Karlanthska, zaś w 1417 występuje w działach wdowa po Adamie. W okresie 1409–1458 Anna, w 1441 żona Jakuba, zaś w 1458 wdowa po tymże Jakubie z Mętowa łowczym lubelskim. W kolejnych latach XV wieku wieś była przedmiotem działów spadkowych także zastawów, co znajduje potwierdzenie w zachowanych księgach Ziemskich Lubelskich z tego okresu[10].
Wieś płaciła powinności dziesięcinne i tak: w roku 1479 oficjał sandomierski przysądza kościołowi w ówczesnym mieście Czemierniki dziesięcinę snopową z ról dworskich Mikołaja Pszonki, Abrahama Giszowskiego i Borzechowskiego w Charlęży. Według zapisów z roku 1529 dziesięcina z folwarku w wymiarze ½ grzywny oddawana była plebanowi w Czemiernikach, dziesięcina zaś snopowa z ról kmiecych wartości 4 ½ grzywny biskupowi (Liber Retaxationum 33, 423)[10].
Niedaleko wsi znajduje się cmentarz wojenny z okresu I wojny światowej.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 15080
- ↑ Wieś Charlęż w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-04-06], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-04-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 139 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Spiczyn. Urząd Gminy Spiczyn. [dostęp 2016-08-25].
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ a b Charlęż, [w:] Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk, 2010–2014.
Linki zewnętrzne
- Charlęż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 300.