Cerkiew św. Dymitra w Leluchowie
 nr rej. 762 z dnia 5.09.1964[1]
| |||||||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||||||
 Elewacja południowa | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Muszyna  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu nowosądeckiego  | |||||||||||||||
 49°18′00,1″N 20°56′14,2″E/49,300028 20,937278
| |||||||||||||||
Cerkiew pw. św. Dymitra w Leluchowie – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1861, znajdująca się w Leluchowie.
Po 1947 przejęta przez kościół rzymskokatolicki. Obecnie użytkowana jako kościół filialny parafii św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Muszynie.
Cerkiew wpisano na listę zabytków w 1964. Została włączona do małopolskiego Szlaku Architektury Drewnianej.
Historia
Cerkiew w Leluchowie została zbudowana w 1861. Pierwotnie była cerkwią parafialną greckokatolicką, natomiast obecnie istnieje jako kościół rektoralny rzymskokatolicki[2]. Odnawiana w latach 1916–1917 oraz w drugiej połowie XX w.
Elewacja frontowa
Ikonostas
Widok ogólny
Architektura i wyposażenie
Świątynia drewniana konstrukcji zrębowej, trójdzielna. Składa się z nawy, zamkniętego prezbiterium, babińca i wieży.
Wewnątrz stropy płaskie. Na ścianach i stropach polichromia ornamentalna z początku XX w. Głównym elementem wyposażenia jest rokokowo-klasycystyczny ikonostas z XIX w. autorstwa A. i M. Bogdańskich, z niektórymi ikonami wykonanymi przez Viktorina Zompha.
Wokół cerkwi
Teren cerkwi otoczono murkiem kamiennym. Obok świątyni stoi nieduża drewniana dzwonnica słupowo-ramowa przykryta gontowym dachem namiotowym, ze ścianami do połowy pokryte gontem, powyżej ażurowe.
Cerkiew jest siedliskiem nietoperza podkowca małego, zagrożonego wyginięciem w Europie (kolonia liczy ok. 135 osobników)[3].
Elewacja północna
Element wnętrza
Dzwonnica
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2017-12-29].
- ↑ Drewniana Małopolska. [dostęp 2015-04-30].
- ↑ Polska Niezwykła. [dostęp 2015-04-30].
Bibliografia
- Paweł Kutaś Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce, wydawnictwo PROMO, wyd. pierwsze, str. 82-83; ISBN 978-83-60941-50-8
- Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, ss. 99, 100 ISBN 83-89188-08-2
- Praca zbiorowa, Szlak Architektury Drewnianej Małopolska, Kraków 2010, ss. 238, 239 ISBN 978-83-60538-61-6
