Centrum Wyszkolenia Żandarmerii
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Tradycje | |
Święto | |
Rodowód |
Szkoła Żandarmerii |
Kontynuacja |
Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej w Mińsku Mazowieckim |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk żand. Stanisław Sitek |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Centrum Wyszkolenia Żandarmerii (CWŻand.) – ośrodek szkolenia żandarmerii Wojska Polskiego II RP.
Historia centrum
Centrum Wyszkolenia Żandarmerii powstało 1 stycznia 1930 roku w Grudziądzu z przekształcenia dywizjonu szkolnego żandarmerii. W latach 1930–1939 jej komendantem był ppłk Stanisław Sitek. Koszary, w których mieściło się CWŻand., znajdują się przy ul. Karabinierów. Zostały wybudowane w 1914 roku przez Niemców, obecnie umiejscowione są w nich mieszkania.
Centrum było centralnym ośrodkiem teoretycznego szkolenia fachowego oficerów służby stałej i rezerwy oraz ogólnowojskowego i fachowego szkolenia podoficerów zawodowych i szeregowych niezawodowych żandarmerii, a także wykonywania, w myśl wytycznych dowództwa żandarmerii, studiów oraz praktycznych prac z dziedziny żandarmerii oraz stawiania wniosków dotyczących sposobu szkolenia i wniosków z dziedziny żandarmerii opartych na wynikach osiągniętych studiami i praktycznymi doświadczeniami.
8 listopada 1928 roku Minister Spraw Wojskowych, Marszałek Polski Józef Piłsudski zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej dywizjonu szkolnego żandarmerii[1].
Na terenie CWŻand. powstał pomnik Marszałka Józefa Piłsudskiego (wys. 6,8 m) według projektu por. żand. Tadeusza Nisiewicza-Dobrzańskiego, pod którego wmurowano kamień węgielny 13 lipca 1931 roku[2]. Monument został odsłonięty 11 listopada 1931 roku na dziedzińcu Koszar im. Króla Władysława Łokietka[3]
3 czerwca 2015 roku Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej w Mińsku Mazowieckim otrzymało imię pułkownika Stanisława Sitka oraz przejęło dziedzictwo tradycji:
- Szkoły Żandarmerii (1918–1922)
- Centralnej Szkoły Żandarmerii (1922–1927)
- dywizjonu szkolnego żandarmerii w Grudziądzu (1927–1930)
- Centrum Wyszkolenia Żandarmerii w Grudziądzu (1930–1939)[4].
Szkolenie oficerów żandarmerii
1 kwietnia 1917 roku w Warszawie rozpoczęło się miesięczne szkolenie na Wyższym Kursie Szkoły Żandarmerii. Był to kurs dla starszych podoficerów Żandarmerii Polowej Legionów Polskich „przeznaczonych na kierowników samodzielnych posterunków”. Kurs zorganizowany został z inicjatywy por. Norberta Okołowicza. Komendantem kursu został ppor. żand. Mieczysław Nitecki, a wykładowcami:
- por. aud. dr Stanisław Stein – prawo,
- ppor. piech. dr Franciszek Stoch – instrukcja służbowa żandarmerii i przepisy kancelaryjne,
- chor. piech. Karol Holly – musztra,
- por. piech. Józef Kwaciszewski – nauka o broni,
- ppor. żand. Bronisław Witecki – służba śledcza,
- ppor. lek. dr Kamil Bogacki – medycyna i ratownictwo,
- ppor. żand. Zygmunt August Żytomirski – praktyczne prowadzenie kancelarii.
Słuchaczami kursu było 25 podoficerów, w tym jeden hospitant:
- Felicjan Plato Bałaban,
- Stanisław Kuciel – hospitant,
- Teofil Ney.
Egzamin końcowy odbył się 26 czerwca 1917 roku. Następnego dnia komendant Legionów Polskich, pułkownik Zygmunt Zieliński w rozkazie nr 303 podziękował nauczycielom kursu, porucznikom: Okołowiczowi, Steinowi, Kwaciszewskiemu, Stochowi, Bogackiemu i chorążemu Holyemu oraz stwierdził, że „pomyślne rezultaty dokonanego w krótkim stosunkowo czasie wyszkolenia podoficerów Żandarmerii świadczą o umiejętnym i sprężystym kierownictwie oraz gorliwości w spełnieniu obowiązków przez powołanych do tego nauczycieli”[5].
1 lutego 1932 roku, po ukończeniu Kursu Aplikacyjnego Oficerów Młodszych Żandarmerii, niżej wymienieni oficerowie zostali przeniesieni:
- por. piech. Grzegorz Czeski z 86 pp do 3 dżand,
- por. piech. Władysław Trojan z 72 pp do 6 dżand,
- por. piech. Stanisław Fliszewski z 43 pp do 7 dżand,
- por. piech. Jan Joachim Zapisek z 80 pp do CWŻand na stanowisko instruktora w 3 kompanii,
- por. piech. Hipolit Morawski z 6 pp Leg. do 1 dżand,
- por. piech. Bolesław Żarczyński z 50 pp do 5 dżand,
- por. piech. Władysław Sobczyk z 63 pp do 2 dżand,
- ppor. piech. Stefan Wawrzyn Rudzki z 12 pp do 4 dżand,
- ppor. piech. Władysław Sztuba z 23 pp do 8 dżand,
- ppor. piech. Antoni Bielawski z 70 pp do CWŻand na stanowisko instruktora w 2 kompanii,
- por. kaw. Stefan Leonard Dobraczyński z 2 puł do CWŻand,
- por. kaw. Stanisław Głowacki do 4 dżand,
- por. gosp. Aleksander Marian Weryk do 9 dżand,
- por. gosp. Kazimierz Ludwik Bogucki do 7 dżand,
- por. gosp. Franciszek Supergan do 10 dżand[6].
15 września 1938 r. rozpoczął się IX Kurs Aplikacyjny Oficerów Młodszych Żandarmerii. Na kurs powołano 9 oficerów służby stałej piechoty i 12 oficerów rezerwy powołanych do służby czynnej, z tytułem magistra prawa: oficerowie służby stałej piechoty:
- por. piech. Leopold Henryk Srebałowicz starszy kursu z 29 pp
- por. piech. Piotr Wyźliński z 69 pp (2 I 1939 skreślony z listy kursantów)
- ppor. piech. Jan Czepas (Czapas) z 44 pp
- ppor. piech. Władysław Kujawiak 1 pspodh.
- ppor. piech. Seweryn Stawiński z 15 pp
- ppor. piech. Leon Czarkowski z 33 pp
- ppor. piech. Bronisław Kos z 78 pp
- ppor. piech. Leon Szrejter z 54 pp
- ppor. piech. Jerzy Zwierzchowski z 18 pp
- ppor. piech. rez. mgr Szczęsny Brończyk s. Kazimierza z 19 pp
- ppor. kaw. rez. mgr Zygmunt Danek XI rocznik Szkoła Podchorążych Rezerwy Kawalerii 1936-1937 → 6 dżand. we Lwowie
- ppor. piech. rez. mgr Tadeusz Dziurzyński → 10 dżand. (zamordowany w 1940 r. w Charkowie)
- ppor. rez. mgr Mieczysław Halardziński → 2 dżand. (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie)
- ppor. piech. rez. mgr Longin Stanisław Kaczor (ur. 15 lutego 1913)[7] → 10 dżand.
- ppor. piech. rez. mgr Kazimierz Lubecki → 1 dżand. (Polskie Siły Zbrojne)
- ppor. kaw. rez. mgr Maksymilian Lorenz IX rocznik SPRez. Kaw. 1934-1935 → 8 dżand. (Armia Krajowa, Polskie Siły Zbrojne)
- ppor. kaw. rez. mgr Jan F. Morelewski → 3 dżand. (Armia Krajowa, Polskie Siły Zbrojne)
- ppor. piech. rez. mgr Józef Cyprian Styrna → 7 dżand. (zginął we IX 1939)
- ppor. piech. rez. mgr Władysław Wilhelm Uzar (ur. 15 grudnia 1911)[8] → 6 dżand. (Armia Krajowa)
- ppor. piech. rez. mgr Heronim Wielądek (ur. 14 listopada 1910)[9] → 4 dżand. (Polskie Siły Zbrojne)
- ppor. kaw. rez. mgr Leonard Zub-Zdanowicz V rocznik SPRez. Kaw. 1930-1931 → 3 dżand. (Polskie Siły Zbrojne, NSZ)
Kadra
- Komendanci
- rtm. żand. dr Franciszek Stoch (od 28 X 1918)
- por. / kpt. żand. Maksymilian Marszałek (14 XI 1918 – 12 II 1920[10])
- por. / mjr żand. Stanisław I Wyszyński[a] (od 17 III 1920)
- ppłk żand. Franciszek Kopeczny (od 18 III 1922)
- mjr żand. Zygmunt Jan Manowarda (od 16 X 1923)
- ppłk żand. Wojciech Stepek (od 14 IV 1927)
- ppłk żand. Stanisław Sitek (30 I 1930 – IX 1939)
- Zastępca komendanta - dyrektor nauk
- mjr żand. Karol Józef Pulda (do 1939)
- Dowódcy batalionu szkolnego
- kpt. / mjr żand. Piotr Guziorski (1 I 1930 - 23 III 1932)
- kpt. / mjr żand. Karol Józef Pulda
- Oficerowie
- kpt. / mjr żand. Piotr Guziorski wykładowca (1 VII - 31 XII 1929)
- kpt. piech. Stanisław Habowski (instruktor i wykładowca)
- kpt. / mjr żand. Czesław Mańkowski (wykładowca do 1 III 1926 oraz 31 III 1927 – VII 1929)
- kpt. żand. Tadeusz Miś
- kpt. żand. Władysław Podsada[19] dowódca kompanii szkolnej (od 1 IX 1925[20])
- kpt. żand. Ryszard Sikorski (od 13 VII 1933 → Biuro Personalne MSWojsk[21])
- por. / kpt. żand. Tadeusz Nisiewicz-Dobrzański
- por. żand. Jan Niedziołek (1927-1931 → 5 dżand.)
- ppor. Jerzy Pepłowski (28 VI 1919 przydzielony z 6 pp Leg. w charakterze instruktora)
- ppor. Kazimierz Kowalski (28 VI 1919 przydzielony z 36 pp w charakterze instruktora[22])
Absolwenci
Uwagi
- ↑ ppłk żand. rez. Stanisław I Wyszyński ur. 10 sierpnia 1878. 30 kwietnia 1920 został przydzielony do Dowództwa Żandarmerii Wojskowej na stanowisko dowódcy szkoły[11]. 1 maja 1920 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do Dowództwa Dywizjonu Żandarmerii w Krakowie[12]. 1 czerwca 1921, w stopniu podpułkownika, pełnił służbę w Dowództwie Szkoły Żandarmerii Wojskowej, a jego oddziałem macierzystym był 5 Dywizjon Żandarmerii w Krakowie[13]. Później został formalnie przeniesiony do rezerwy i czasowo zatrzymany w służbie czynnej, w 6 Dywizjonie Żandarmerii we Lwowie. Z dniem 1 maja 1923 został zwolniony z czynnej służby[14] i przydzielony w rezerwie do 9 Dywizjonu Żandarmerii w Brześciu[15][16]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 4. lokatą w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii[17]. Zmarł 14 lutego 1925 w Żakowie ad Wieliczka[18].
Przypisy
- ↑ Dziennik Rozkazów M.S.Wojsk. z 8.11.1928 r., Nr 31, poz. 338.
- ↑ Dzieje powstania pomnika. W: Centrum Wyszkolenia Żandarmerii. Rocznik Pamiątkowy 1931. Grudziądz: 1931, s. 21-25.
- ↑ Pomnik Marsz. Piłsudskiego w Grudziądzu. „Gazeta Powszechna”. Nr 263, s. 1, 13 listopada 1931.
- ↑ Decyzja Nr 196/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 czerwca 2015 roku w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i nadania imienia patrona Centrum Szkolenia Żandarmerii Wojskowej (Dziennik Urzędowy Ministra Obrony Narodowej z 11 czerwca 2015 roku, poz. 157. Decyzja weszła w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia
- ↑ Odprawy Komendy Legionów Polskich, Centralne Archiwum Wojskowe, sygn. I.120.1.295b, s. 428 [1]. J. Suliński, Żandarmeria Wojskowa ..., s. 84-85. J. Suliński, Żandarmeria organ bezpieczeństwa ..., s. 24.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 227, 229, 234-235.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 219.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 181.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 136.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 28 lutego 1920, s. 133, jako Milan Marszałek, przeniesiony do Baonu Zapasowego 36 pp na stanowisko dowódcy.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920, s. 344.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 15 maja 1920, s. 360, 364.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 403.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 1 maja 1923, s. 280.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1061.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 964, 968.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1066.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 138 z 29 grudnia 1925, s. 750.
- ↑ Władysław Podsada urodził się 6 kwietnia 1886 roku. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów żandarmerii. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 359, 857.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 88 z 1 września 1925 roku, s. 479.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 202.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 74 z 8 lipca 1919 roku, poz. 2417.
- ↑ 107. urodziny jednego z najstarszych kombatantów w Polsce. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, 2016-08-31. [dostęp 2017-05-04]. (pol.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Zbigniew Otremba; Grudziądz. Kronika dziejów miasta wyd. Regnum, Gdańsk 1999 ISBN 83-907707-1-7
- Grudziądz i okolice. Przewodnik, Grudziądzkie Towarzystwo Kultury, Biblioteka Miejska w Grudziądzu, Grudziądz 1990
- Grzegorz Ratajczyk: Żandarmeria Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej. Toruń: Dom Wydawniczy DUET, 2004. ISBN 83-89706-20-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Jan Suliński: Żandarmeria Wojskowa w latach 1918-1947. Szkic organizacyjno-historyczny. Warszawa: Drukarnia Warszawskiego Okręgu Wojskowego, 1994.
- Jan Suliński: Historia szkół Żandarmerii w latach 1918–1995. Rys historyczno-organizacyjny. Warszawa: 1996.
- Jan Suliński: Żandarmeria organ bezpieczeństwa armii 1918-1945. Warszawa: Kompas II, 2003. ISBN 83-912638-5-1.