Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Cem Özdemir

Cem Özdemir
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 grudnia 1965
Bad Urach

Zawód, zajęcie

polityk

Stanowisko

minister rolnictwa i polityki żywnościowej (od 2021), minister minister edukacji i badań naukowych (od 2024)

Partia

Zieloni

Cem Özdemir (wym. [ˌʤɛm ˈœzdɛmiɾ̝]; ur. 21 grudnia 1965 w Bad Urach) – niemiecki polityk pochodzenia tureckiego, poseł do Bundestagu i deputowany do Parlamentu Europejskiego, w latach 2008–2018 współprzewodniczący niemieckich Zielonych, od 2021 minister rolnictwa i polityki żywnościowej, od 2024 również minister edukacji i badań naukowych.

Życiorys

Ukończył studia w zakresie pedagogiki społecznej w Evangelische Fachhochschule für Sozialwesen Reutlingen. W 1981 wstąpił do zachodnioniemieckiej partii Zielonych. Od 1989 do 1994 był członkiem władz regionalnych partii w Badenii-Wirtembergii. W latach 1994–2002 pełnił funkcję deputowanego do Bundestagu, od 1998 jako rzecznik frakcji Zielonych odpowiedzialny był za sprawy wewnętrzne[1]. Zrezygnował po ujawnieniu, iż był jednym z polityków naruszających parlamentarne przepisy dotyczące wykorzystywania punktów z programu Miles & More[2].

W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego VI kadencji. Należał do grupy zielonych i regionalistów, pracował w Komisji Spraw Zagranicznych, był wiceprzewodniczącym Komisji tymczasowej do zbadania sprawy rzekomego wykorzystania krajów europejskich przez CIA do transportu i nielegalnego przetrzymywania więźniów. W PE zasiadał do 2009[3].

W 2008 został jednym z dwojga współprzewodniczących Zielonych[4]. Rok później bez powodzenia ubiegał się o miejsce w Bundestagu, uzyskał je w 2013. Mandat w federalnym parlamencie utrzymał w 2017[5]; był wówczas jednym z dwóch (obok Katrin Göring-Eckardt) głównych kandydatów partii w wyborach federalnych[6]. W 2018 nowym współprzewodniczącym partii w jego miejsce został Robert Habeck.

Obejmował patronat nad więźniami politycznymi z Białorusi: Kaciaryną Barysiewicz (2020)[7] oraz Ramanem Pratasiewiczem (2021)[8][9].

W 2021 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[10]. W grudniu tegoż roku w nowo utworzonym rządzie Olafa Scholza objął stanowisko ministra rolnictwa i polityki żywnościowej[11]. W listopadzie 2024 został dodatkowo pełniącym obowiązki ministra edukacji i badań naukowych[12], po czym w tym samym miesiącu otrzymał nominację na ministra edukacji i badań naukowych[13].

Odznaczenia i wyróżnienia

Przypisy

  1. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2011-03-07]. (niem.).
  2. ↑ Bonusmeilen werden noch weiteren Abgeordneten um die Ohren fliege. spiegel.de, 20 lipca 2002. [dostęp 2011-03-07]. (niem.).
  3. ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-03-07].
  4. ↑ Judy Dempsey: Greens in Germany pick son of Turks as leader. nytimes.com, 16 listopada 2008. [dostęp 2011-03-07]. (ang.).
  5. ↑ Bundestagswahl 2017: Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2017-09-26]. (niem.).
  6. ↑ Ben Knight: German Greens pick Göring-Eckardt and Özdemir to lead party in election. dw.com, 18 stycznia 2017. [dostęp 2017-08-26]. (ang.).
  7. ↑ 100 Paten für politische Gefangene in Belarus: Cem Özdemir wird Pate der Journalistin Katsiaryna Barysevich. lphr.org, 16 grudnia 2020. [dostęp 2021-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-02)]. (niem.).
  8. ↑ Cem Özdemir is committed to the release of Raman Pratasevich. lphr.org, 2021-05-31. [dostęp 2021-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-31)]. (ang.).
  9. ↑ Olga Diemidowa: Один из лидеров „зеленых” Германии взял шефство над Романом Протасевичем. dw.com, 31 maja 2021. [dostęp 2021-06-01]. (ros.).
  10. ↑ Bundestagswahl 2021: Gewählte in Landeslisten und Wahlkreisen. bundeswahlleiter.de. [dostęp 2021-09-27]. (niem.).
  11. ↑ Neue Bundesministerinnen und Bundesminister vereidigt. bundestag.de, 8 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-08]. (niem.).
  12. ↑ Özdemir „bereit” für Forschungs-Ministerium. forschung-und-lehre.de, 9 listopada 2024. [dostęp 2024-12-06]. (niem.).
  13. ↑ Ernennung von Cem Özdemir zum Bundesminister für Bildung und Forschung. bundespraesident.de, 25 listopada 2024. [dostęp 2024-12-06]. (niem.).
  14. ↑ Verdienstorden des Landes an 26 verdiente Persönlichkeiten. Baden-Württemberg.de, 23 lipca 2021. [dostęp 2024-05-22]. (niem.).
  15. ↑ Die Universität Tunceli verlieh Cem Özdemir die Ehrendoktorwürde. oezdemir.de, 5 listopada 2009. [dostęp 2023-09-18]. (niem.).
Rząd Olafa Scholza (od 2021)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Federalni ministrowie rolnictwa Niemiec
Federalni ministrowie oświaty i badań naukowych
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Cem_%C3%96zdemir