Capitán Muñoz Gamero
 Bliźniacza jednostka „Teniente Serrano” | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
1896 |
 Armada de Chile
| |
| Wejście do służby |
1896 |
| Wycofanie ze służby |
1924 |
| Los okrętu |
złomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 300 ton |
| Długość |
64,9 m między pionami |
| Szerokość |
6,55 m |
| Zanurzenie |
1,79 m |
| Napęd | |
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 6250 KM 4 kotły, 2 śruby | |
| Prędkość |
30 węzłów |
| Zasięg |
3000 Mm przy prędkości 13 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 76 mm 5 dział kal. 57 mm (5 x I) | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 450 mm (2 x I) |
| Załoga |
65 |
Capitán Muñoz Gamero – chilijski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, jedna z czterech jednostek typu Capitán Orella. Okręt został zwodowany w 1896 roku w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead, a w skład Armada de Chile wszedł w tym samym roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1924 roku i następnie złomowana.
Projekt i budowa
Niszczyciele typu Capitán Orella zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii, podobnie jak pozyskane kilka lat wcześniej większe jednostki – dwie kanonierki torpedowe typu Almirante Lynch i zamówioną w tym samym czasie kanonierkę „Almirante Simpson”[1][2]. Okręty miały stalowy kadłub, wypukłą część dziobową i równomiernie rozmieszczone cztery kominy[1][2]. W momencie pozyskania były najnowocześniejszymi jednostkami swojej klasy w Ameryce Łacińskiej[2].
„Capitán Muñoz Gamero” zbudowany został w stoczni Cammell Laird w Birkenhead[1][3]. Wodowanie odbyło się w 1896 roku[1][2].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był niszczycielem o długości między pionami 64,9 metra, szerokości 6,55 metra i zanurzeniu 1,79 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 300 ton[1][4]. Siłownię okrętu stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 6250 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Normand[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 30 węzłów[1]. Okręt zabierał zapas 90 ton węgla, co zapewniało zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 13 węzłów[2][3].
Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się: umieszczone na dziobie pojedyncze działo kalibru 76 mm (3 cale) L/40 Armstrong i pięć pojedynczych 6-funtowych dział kal. 57 mm L/40 Hotchkiss[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze pokładowe obracalne wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali): jedna na śródokręciu i jedna w części rufowej[1][2][a]
Załoga okrętu składała się z 65 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].
Służba
Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1896 roku[2]. Na próbach prędkości przeprowadzonych w 1897 roku „Capitán Muñoz Gamero” osiągnął 30,4 węzła[3]. Jednostkę wycofano ze służby w 1924 roku i następnie złomowano[2][6].
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
- Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: CAPITÁN ORELLA destroyers (1896). Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1900. London: Sampson Low, Marston & Co., 1900. (ang.).
- Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
