Budynek (także gmach) – rodzaj budowli lub jej część, w zakresie której wydzielono poprzez przegrody budowlane, takie jak ściany zewnętrzne i dach lub stropodach, przestrzeń użytkowaną przez człowieka w rozmaity sposób (funkcja mieszkalna, magazynowa, techniczna, produkcyjna, przechowywania zwierząt, przechowywania dzieł sztuki itp.). Przestrzeń ta może być wewnętrznie dzielona poprzez elementy budynku takie jak ściany stropy^[1].

W polskim prawie budowlanym jest to obiekt budowlany trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadający fundamenty i dach^[2].

• budynki przemysłowe
• budynki transportu i łączności
• budynki handlowo-usługowe
• zbiorniki silosy i budynki magazynowe
• budynki biurowe
• budynki szpitali i inne budynki opieki zdrowotnej
• budynki oświaty, nauki i kultury oraz sportowe
• budynki produkcyjne, usługowe i gospodarcze dla rolnictwa
• pozostałe budynki niemieszkalne
• budynki mieszkalne^[3]

Podział obowiązujący w polskim prawie budowlanym:

• niskie (N) – do 12 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości do 4 kondygnacji nadziemnych włącznie
• średniowysokie (SW) – ponad 12 do 25 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 4 do 9 kondygnacji nadziemnych włącznie
• wysokie (W) – ponad 25 do 55 m włącznie nad poziomem terenu lub mieszkalne o wysokości ponad 9 do 18 kondygnacji nadziemnych włącznie
• wysokościowe (WW) – powyżej 55 m nad poziomem terenu^[4]

• budowla
• nieruchomość budynkowa
• obiekt budowlany
• prawo budowlane

• Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351).
• Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225) – jeden z najistotniejszych aktów wykonawczych prawa budowlanego.