Brunon Absolon
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Brunon Absolon (Bruno Absolon) (ur. 26 czerwca 1892[1] lub 1893[2] w Marklowicach Górnych, zm. kwiecień 1940 w Chlewiskach) – polski inżynier, górnik, hutnik.
Życiorys
Był synem Tomasza i Matyldy z d. Peterek. W 1912 roku ukończył niemieckojęzyczne gimnazjum w Cieszynie. Naukę kontynuował w Wyższej Szkole Górniczej w Leoben. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do cesarskiej i królewskiej Armii. Jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Fortecznej Nr 2. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1915 w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej. Później został przemianowany na oficera zawodowego i awansowany na porucznika ze starszeństwem z 1 lutego 1916[3][4][5].
Po zakończeniu wojny w 1918 studiował w Wyższej Szkole Górniczej w Przybramie i w Leoben[2]. Podjął pracę w hutnictwie, napierw w hucie frysztackiej, potem w Hucie Pokój, gdzie od 1927 był dyrektorem[2]. Szczególne zasługi miał utrzymując w ruchu opuszczone przez niemieckich specjalistów huty. Dokonywał ich modernizacji. Działał w społecznie w Stowarzyszeniu Polskich Inżynierów Górniczych i Hutniczych.
W czasie okupacji hitlerowskiej Niemcy mianowali go kierownikiem zakładów podległych koncernowi „Pokój” z siedzibą w Chlewiskach. Jako kapitan rezerwy WP[wymaga weryfikacji?] nawiązał współpracę z ZWZ, zwłaszcza z oddziałem mjr Hubala.
Gdy gestapo przeprowadziło rewizję pałacu w Chlewiskach, został aresztowany i rozstrzelany bez sądu kilka dni później. Jako powód rozstrzelania podaje się też przeprowadzenie polonizacji hutnictwa (pozbycie się niemieckiej kadry).
Kariera zawodowa
- 1921–1922 – kierownik ciepłowni w hucie, Frysztat
- 1922–1927 – inżynier w Hucie Pokój, Nowy Bytom
- 1927–1938 – dyrektor hut Pokój i Baildon
- 1938–1939 – komisaryczny zarządca Zakładów Hutniczych Hohna, Bogumin
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[6]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)
- Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry)[7]
Przypisy
- ↑ Golec, Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, s. 15.
- ↑ a b c Słownik biograficzny wybitnych hutników. W: Hutnictwo na ziemiach polskich. Katowice: Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Polsce, 1992, s. 333.
- ↑ Ranglisten 1916 ↓, s. 802, 813, jako Bruno Absalon.
- ↑ Ranglisten 1917 ↓, s. 1083, 1103, również jako Bruno Absalon.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1329, 1367, jako Bruno Absolon.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
- ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 1367.
Bibliografia
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1916. (niem.)..
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1917. (niem.)..
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.)..
- Golec J., Bojda S., Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 15.
- Krzysztof Kąkolewski, Pieśń o zabiciu, [w:] „Węzły wojny”, Poznań 2010, s. 122.