Bristol Type 130 Bombay
(Dane wersji Mk. I)

Prototyp samolotu
Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Bristol Aeroplane Company
Typ	samolot transportowy i średni bombowiec
Konstrukcja	górnopłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	3 – 4 osoby i do 24 żołnierzy z wyposażeniem
Historia
Data oblotu	23 czerwca 1935
Lata produkcji	1939
Wycofanie ze służby	1944
Dane techniczne
Napęd	2 silniki gwiazdowe Bristol Pegasus XXII
Moc	1010 KM (753 kW) każdy
Wymiary
Rozpiętość	29,18 m
Długość	21,11 m
Wysokość	6,07 m
Powierzchnia nośna	124,49 m²
Masa
Własna	6260 kg
Startowa	9072 kg
Osiągi
Prędkość maks.	309 km/h
Prędkość przelotowa	257 km/h
Pułap	7620 m
Zasięg	1416 km (normalny) 3 589 km (z dodatkowymi zbiornikami paliwa)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,7 mm bomby lotnicze o łącznej masie do 907 kg
Użytkownicy
Wielka Brytania, Australia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bristol Bombay – brytyjski samolot transportowy i bombowiec z okresu II wojny światowej.

Samolot zaprojektowany w wytwórni lotniczej Bristol Aeroplane Company według wymagań brytyjskiego Ministra Lotniczego nr C.26/31 na samolot transportowy dla 24 wyposażonych żołnierzy, zdolny dodatkowo do przenoszenia 907 kg bomb lotniczych. W marcu 1933 roku podpisano kontrakt na budowę prototypu oznaczonego przez wytwórnię jako Typ 130, który wykonał pierwszy lot 23 czerwca 1935 roku. Po przeprowadzeniu programu prób Ministerstwo Lotnicze zamówiło 80 egz. samolotu budowanego według poprawionych wymagań nr 47/36, pod oznaczeniem wojskowym Bristol Bombay Mk. I. Wobec obciążenia linii produkcyjnych wytwórni produkcją samolotu Bristol Blenheim, budowę serii zlecono zakładom Short Brothers & Harland w Belfaście. Ostatecznie od marca 1939 roku wyprodukowano 50 sztuk samolotu, zamówienie na kolejnych 30 zostało anulowane.

Pierwszym dywizjonem Royal Air Force wyposażonym w samoloty Bristol Bombay był 216 Dywizjon, stacjonujący w Egipcie. Kolejno otrzymały je również dywizjony 117, 267 i 271. Samoloty Bombay wypełniały obie swoje funkcje, transportową i bombową, podczas walk w Egipcie w 1940 roku. Zapisały się w historii biorąc udział w ewakuacji greckiej rodziny królewskiej z Krety do Egiptu po upadku Grecji. Samoloty bazujące w Wielkiej Brytanii przewoziły zaopatrzenie dla Brytyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego podczas bitwy o Francję.

Pięć samolotów Bristol Bombay transportowało żołnierzy Special Air Service podczas ich pierwszej operacji przeciwko niemieckim lotniskom w Afryce Północnej w 1941 roku.

Ostatnią jednostką używającą samolotów Bristol Bombay była No. 1 Air Ambulance Unit Royal Australian Air Force, wyposażona w 11 egzemplarzy przystosowanych do przewozu rannych, operująca nimi od lutego 1943 roku do czerwca 1944 roku na froncie włoskim.

Dwusilnikowy górnopłat konstrukcji mieszanej. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe Bristol Pegasus XXII o mocy 1010 KM każdy. Załoga 3 – 4 osoby. Ładowność w wersji transportowej: 24 żołnierzy z wyposażeniem lub do 10 rannych na noszach. Samolot był uzbrojony w dwa ruchome karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,7 mm, umieszczone po jednym w wieżyczkach nosowej i ogonowej, oraz do 907 kg bomb na wyrzutnikach podkadłubowych.

• (en) David Mondey The Hamlyn Concise Guide to British Aircraft of World War II, Bounty Books, 2006, ISBN 978-0-7537-1462-1