Borys Eitingon

Data i miejsce urodzenia	1887 Orzeł
Data i miejsce śmierci	6 lipca 1932 Wiedeń
Miejsce spoczynku	Cmentarz Centralny w Wiedniu
Zawód, zajęcie	fabrykant
Wyznanie	judaizm
Krewni i powinowaci	Nahum Eitingon

Borys Eitingon (1877 w Orle^[1] lub Orszy^[2], zm. 6 lipca 1932 w Wiedniu)^[2][3] – łódzki fabrykant pochodzenia żydowskiego, brat bliźniak Nahuma Eitingona.

Jego ojciec był kupcem, prowadzącym interesy w Moskwie i Orszy^[2]. Borys Eitingon w młodości odebrał zarówno wykształcenie świeckie, jak i uczył się w chederze^[1]. Po zakończonej edukacji, początkowo pracował w przedsiębiorstwie handlowym swojego ojca oraz prowadził firmę handlową w Moskwie^[2].

Po przybyciu do Łodzi, pracował w firmie „Stiller i Bielszowski”. W 1903 usamodzielnił się i z Dyninem^[1] założył własną fabrykę wyrobów włókienniczych. Przedsiębiorstwo rozwijało się intensywnie do I wojny światowej, po której wybuchu je zamknął i wyjechał z rodziną do Moskwy, gdzie założył nowe przedsiębiorstwa włókiennicze i futrzane. W wyniku rewolucji październikowej powrócił w 1919 roku do Łodzi, inwestując zdobyty w Rosji majątek^[2] w fabrykę Towarzystwa Akcyjnego „Winkler, Gaertner, Borman”, tworząc spółkę firmową^[4] i rozpoczynając wraz z bratem, Nahumem, produkcję tkanin bawełnianych w ramach firmy „N. Eitingon i S-ka”^[2], w której Borys został wiceprezesem^[1]. Bracia sprowadzili do fabryki maszyny i rozwinęli produkcję, stając się prężnie rozwijającym przedsiębiorstwem^[2]. W 1922 została przekształcona Włókienniczą Spółkę Akcyjną „N. Eitingon i Ska”^[2] o kapitale 100 milionów marek polskich^[2]. W 1926 spółka Eitingonów przejęła przędzalnię bawełny Bera Wachsa, a w 1927 także Zygmunta Richtera, osiągając w 1928 kapitał akcyjny o wartości 10 mln zł i zatrudniając około 1100 robotników^[4].

Poza prowadzeniem z bratem fabryki włókienniczej Eitingon był również radcą Izby Przemysłowo-Handlowej, prezesem Łódzkiego Banku Depozytowego^[1][2], członkiem Agencji Żydowskiej^[1][2], założycielem i prezesem Zarządu i członkiem honorowym Stowarzyszenia Kupców miasta Łodzi, współtwórcą łódzkiej Izby Przemysłowo-Handlowej oraz kartelu przędzalniczego, w którym pełnił funkcję członka zarządu^[2], był członkiem zarządu Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Polsce, prezesem zarządu Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Opieki nad Sierotami, członkiem Łódzkiego Automobil-Klubu^[5], a także członkiem Łódzkiego Towarzystwa Pielęgnacji Chorych „Bikur Cholim”^[6]. Był także propagatorem rozwoju Gdyni i jej portu, przez który drogą morską sprowadzał bawełnę do Łodzi^[1].

Borys Eitingon wiosną 1932 wyjechał do Wiednia w związku z zaleceniem mu przez lekarza kuracji zdrowotnej, podczas której zmarł 6 lipca 1932 roku^[2]. Został pochowany na starym cmentarzu żydowskim w obrębie Cmentarza Centralnego w Wiedniu^[7].

Po jego śmierci, w latach 30. XX w. rodzinna firma przejęła pabianickie przedsiębiorstwo Rudolfa Kindlera, osiągając w 1935 kapitał akcyjny o wartości 18 mln zł i zatrudniając około 3,5 tysiąca robotników, będąc jednocześnie 4 koncernem na polskim rynku włókienniczym pod względem wartości produkcji. Po wybuchu II wojny światowej przedsiębiorstwo Eitingonów zostało przejęte przez Niemców, a po wojnie przekształcono je w Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Stanisława Dubois^[4].

• Fotografia nagrobka Borysa Eitingona na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu.