Bootsy Collins
 Bootsy Collins (2009) | |
| Imię i nazwisko |
William Earl Collins |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
26 października 1951 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Aktywność |
od 1970 |
| Wydawnictwo |
Westbound, Ace, Warner Bros. Records, Casablanca Records, Shout Records, Columbia Records, P-Vine Records |
| Powiązania |
Parliament-Funkadelic, Bootsy's Rubber Band, Praxis, Material |
| Strona internetowa | |
William „Bootsy” Collins (ur. 26 października 1951 w Cincinnati[1]) – amerykański muzyk funkowy (gitara basowa, śpiew). Także autor utworów funkowych[2].
Karierę rozpoczął w sformowanym przez siebie zespole The Pacesetters w 1968. Do 1971 The Pacesetters występowali z Jamesem Brownem jako frontmanem i często wzmiankowani byli jako The JB’s[3]. James Brown zerwał współpracę z Bootsym w 1971[2]. Przyczyną było nadużywanie LSD przez Collinsa. W 1972 wraz z bratem „Catfish” Collinsem, dołączył do Funkadelic-Parliament, luźnej formacji kilku zespołów funkowych kierowanej przez George’a Clintona, w ramach której utworzył swój własny zespół Bootsy’s Rubber Band (1976). Dwa lata później album Bootsy’s Rubber Band „Bootsy? Player of the Year” znalazł się na szczycie rankingów rhythm and bluesa. W tym samym okresie Bootsy (podobnie jak Clinton) zaczął promować swój wizerunek przy pomocy psychodelicznych strojów i okularów oraz charakterystycznej gitary basowej w kształcie gwiazdy (gwiazda wkrótce stała się logo Bootsy’ego). Bootsy’s Rubber Band istnieje do dziś.
Współpracował z Jerrym Harrisonem (Talking Heads) nad utworem „Five Minutes”. Wiele kontrowersji wzbudziła jego współpraca z legendami muzyki bluegrass takimi jak: Del McCoury, Doc Watson i Mac Wiseman w formacji GrooveGrass Boyz nad fuzją bluegrassu i funku. Współpracował także z Billem Laswellem, Praxis i Bucketheadem oraz basistą Beli Flecka Victorem Wootenem. Jest autorem piosenki-hymnu zespołu futbolu amerykańskiego Cincinnati Bengals i wykonawcą podobnej dla Cincinnati Marshals, a także producentem zespołów funkowych z Ohio.
Gra Bootsy’ego, ukształtowana pod wpływem Larry Grahama, charakteryzowała się ostrym, porywającym rytmem i mocnym slapem oraz użyciem efektów modulujących dźwięk, zwłaszcza filtrów i phaserów. Istotnie przyczyniła się do uformowania stylu funk. Do inspiracji techniką Bootsy’ego przyznają się Victor Wooten oraz basista zespołu Red Hot Chili Peppers Flea.
Obok talentu instrumentalnego Bootsy jest również wokalistą, w jego wykonaniach wokalnych często pojawiają się niekonwencjonalne środki, takie jak recytacje czy przemawianie, skandowanie, okrzyki („yeah!”, „oh yeah!”, „baby!”, „ha!”, „c’mon!”), „bopowanie” czy stwarzanie efektu „echa” powtórzeniami (częsty zabieg w rapie).
Przypisy
- ↑ allmusic ((( Bootsy Collins > Biography ))).
- ↑ a b Bootsy Collins [online], Magazyn Gitarzysta [dostęp 2021-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2024-11-08].
- ↑ The J.B.'s [online], AllMusic [dostęp 2021-05-27].
Linki zewnętrzne
