Bolesław Grzybowski (ur. 26 października 1920, zm. 11 października 1992 w Londynie) – polski inżynier, działacz emigracyjny, prezes Instytutu Badania Zagadnień Krajowych i Instytutu Wschodniego „Reduta” w Londynie, minister spraw krajowych w rządzie RP na uchodźstwie.

W 1951 ukończył studia na Politechnice Gdańskiej, z wykształcenia był inżynierem budowy okrętów, pracował m.in. w Szkole Morskiej w Gdyni oraz przemyśle okrętowym, z którym związany był także na emigracji, na której przebywał od 1965 w Wielkiej Brytanii. Angażował się w życie społeczne i polityczne polskiej emigracji. W latach 80 należał do władz Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Wielkiej Brytanii i Zarządu Głównego Federacji Światowej SPK, kierował Instytutem Wschodnim „Reduta” w Londynie, był także członkiem i ostatnim prezesem Instytutu Badania Zagadnień Krajowych (1986–1991). 9 sierpnia 1990 został mianowany ministrem spraw krajowych w pierwszym rządzie Edwarda Szczepanika^[1], jednak z uwagi na ciężki stan zdrowia odwołano go już 1 września 1990.

Z ramienia SPK był członkiem VII Rady Narodowej RP (1983–1989), a z ramienia PSL VIII Rady Narodowej RP (1989–1991).

W 1989 został przez Prezydenta RP na Uchodźstwie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2][3].

Został pochowany na South Ealing Cemetery w Londynie (8 PFF)^[4].

• Encyklopedia polskiej emigracji i Polonii. Tom 2. F-K, wyd. Toruń 2003

• p
• d

Pierwszy rząd Edwarda Szczepanika (1986–1989)

W dniu zaprzysiężenia	Edward Szczepanik Czesław Czapliński Stanisław Borczyk Zbigniew Scholtz Ryszard Kaczorowski Jerzy Przemysław Morawicz Zygmunt Szkopiak Stanisław Wiszniewski Andrzej Czyżowski Tadeusz Drzewicki Aleksander Snastin Jerzy Zaleski
Późniejsi członkowie rządu	Bolesław Grzybowski