Bolesław Binder
| |
 podporucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 lipca 1920 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1920 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Bolesław Henryk Binder ps. „Tkacz” (ur. 15 lipca 1898 w Warszawie, zm. 28 lipca 1920 w Łucku[1]) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Syn Jana i Joanny z domu Różalska. W Częstochowie był uczniem gimnazjum. Od 1910 członek tajnych młodzieżowych organizacji patriotycznych. Od września 1914 służył w Legionach Polskich w 1 kompanii 5 pułku piechoty[2]. 15 listopada 1915 został awansowany do stopnia kaprala, a 1 września 1916 do stopnia sierżanta. Od lipca 1917 ukrywał się w wyniku kryzysu przysięgowego formacji legionowych. Działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Częstochowy[2].
W styczniu 1919 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Początkowo jako podoficer służył w 2 pułku piechoty Legionów[3], następnie został przeniesiony do 1 kompanii III baonu 5 pułku piechoty Legionów. 7 maja 1919 został mianowany z dniem 1 maja tego roku na stopień podporucznika piechoty[4][5]. Walczył na froncie polsko-bolszewickim dowodząc plutonem[2]. Szczególnie odznaczył się nad Styrem podczas walk odwrotowych, podczas których we wsi Szwajków samodzielnie powstrzymał oddział nieprzyjaciela pozwalając tym samym na wycofanie się wojsk polskich[2]. Poległ 28 lipca 1920 dowodząc 11. kompanią „w krwawych i gwałtownych walkach na odcinku Nawóz-Uhły”[6]. Za powyższy czyn został pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari. Rodziny nie założył[2].
19 stycznia 1921 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich[7].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 52.
- ↑ a b c d e f g Polak (red.) 1991 ↓, s. 19.
- ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych, t. R.2, nr 56, Warszawa 1919, s. 1282.
- ↑ Dz. Rozk. Wojsk. Nr 56 z 22 maja 1919 roku, poz. 1759.
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 19, tu podano, że listopadzie 1919 otrzymał awans do stopnia porucznika.
- ↑ Bąbiński 1929 ↓, s. 60, 67.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921 roku, s. 198.
- ↑ Monitor Polski nr 64/1931.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.