Bohdan Jałowiecki (konsul)
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
luty 1941 |
| Kierownik Konsulatu Generalnego RP w Mińsku | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Kierownik Konsulatu RP w Olsztynie | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Bohdan Jałowiecki (ur. 13 grudnia 1897 w Wilnie, zm. w lutym 1941 w Działdowie) – kapitan obserwator Wojska Polskiego, dyplomata, urzędnik konsularny.
Życiorys
Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1920 roku. W latach 1923–1924 pełnił służbę w Departamencie IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 1 pułku lotniczego[1][2]. 1 grudnia 1924 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[3]. W 1928 roku był kadrze oficerów lotnictwa[4]. Przeniesiony w stan nieczynny do 31 sierpnia 1931 roku[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr I. Był wówczas zaliczony do grupy oficerów „przebywających stale zagranicą”[6].
Do polskiej służby zagranicznej przeszedł w 1931 z resortu spraw wojskowych, gdzie powierzano mu szereg funkcji - kilka miesięcy praktykował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, następnie kierownik (w randze radcy ambasady w Moskwie) konsulatu generalnego w Mińsku (1931–1935), i jednocześnie szef polskiej placówki wywiadowczej pod kryptonimami „B-17” i „F-16” tamże; w MSZ (1935–1936), następnie kierownik konsulatu w Olsztynie (1936–1939), który prowadził tam też placówkę wywiadowczą „Toro”.
Aresztowany przez władze hitlerowskie, i osadzony w więzieniu w Królewcu, następnie w obozach w Hohenbruch i Działdowie, gdzie zmarł z wycieńczenia.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1931)[7]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[8]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[8]
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę[8]
- Polowa Odznaka Obserwatora nr 34 (11 listopada 1928) „za loty bojowe nad nieprzyjacielem czasie wojny 1918–1920”[9]
- Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa, 1929)[10]
Upamiętnienie
1 września 1981 na budynku, w którym mieścił się Konsulat RP w Olsztynie, została umieszczona tablica pamiątkowa[11].
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 19, 928, 946.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 19, 849, 864.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 744.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 542, 550.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 230.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 159, 823.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 46, poz. 103 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
- ↑ a b c Rocznik Służby Zagranicznej... 1939 ↓, s. 196.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 11 listopada 1928 roku, s. 437.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 19 z 12 grudnia 1929 r., s. 365.
- ↑ Ostatni konsul – Bohdan Jałowiecki [online], Radio Olsztyn [dostęp 2020-07-18] (pol.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 czerwca 1939. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1939, s. 196. [dostęp 2022-11-10].
- Wojciech Skóra: Współdziałanie służby konsularnej II Rzeczypospolitej z wywiadem wojskowym, Dzieje Najnowsze, rocznik XXXVI – 2004.