Boeing C-97 Stratofreighter
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
wojskowy samolot transportowy |
| Załoga |
4 |
| Historia | |
| Data oblotu |
9 listopada 1944 |
| Lata produkcji |
1947–1958 |
| Wycofanie ze służby |
1978 |
| Liczba egz. |
888 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
4 × Pratt & Whitney R-4360 Wasp Major |
| Moc |
4 × 2610 kW |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
43,07 m |
| Długość |
35,81 m |
| Wysokość |
11,7 m |
| Masa | |
| Własna |
37 410 kg |
| Startowa |
max. 79 379 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
604 km/h |
| Prędkość przelotowa |
482 km/h |
| Pułap |
10 668 m |
| Zasięg |
6920 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 96 | |
| Użytkownicy | |
| Rzuty | |
| |
Boeing C-97 Stratofreighter (Boeing Model 367) – amerykański samolot transportowy, opracowany pod koniec II wojny światowej. Samolot skonstruowano przez połączenie nowego, powiększonego kadłuba z kadłubem i skrzydłami bombowca Boeing B-29 Superfortress.
Pierwszy prototyp – XC-97 – pokonał 9 stycznia 1945 trasę Seattle – Waszyngton w ciągu zaledwie 6 godzin i 4 minut, osiągając średnią prędkość 616 km/h.
Prototyp otrzymał cztery 2200-konne silniki Wright R-3350 – maszyny seryjne wyposażano w mocniejsze, 3500-konne silniki Pratt & Whitney Wasp Major.
Samolot miał ładowność 16 ton, mógł przewozić 96 w pełni wyposażonych żołnierzy lub dwie ciężarówki czy dwa lekkie czołgi. Ładowanie ułatwiała wysuwana rampa w dolnej części ciśnieniowego kadłuba. Samolot wykorzystywano podczas wojny koreańskiej do ewakuacji rannych, misji poszukiwawczych i ratowniczych oraz jako latające centrum dowodzenia Dowództwa Strategicznych Sił Powietrznych (Strategic Air Command).
W latach 1947–1958 zbudowano 888 egzemplarzy C-97, w tym 811 latających cystern KC-97 Stratotanker. Maszyna ta stała się również podstawą do opracowania samolotu pasażerskiego Boeing 377 Stratocruiser.
Linki zewnętrzne
