Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Bobrowniki (Szczytna)

Bobrowniki
część miasta Szczytnej
Ilustracja
Źródło Maria w Bobrownikach
Państwo

 Polska

Województwo

dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Szczytna

Miasto

Szczytna

W granicach Szczytnej

31 grudnia 1959[1]

SIMC

0984611

Wysokość

520-600[2] m n.p.m.

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-330

Tablice rejestracyjne

DKL

Położenie na mapie Szczytnej
Mapa konturowa Szczytnej, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Położenie na mapie gminy Szczytna
Mapa konturowa gminy Szczytna, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bobrowniki”
Ziemia50°23′40″N 16°26′04″E/50,394436 16,434364

Bobrowniki – część miasta Szczytna, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Szczytna[3].

Położenie

Bobrowniki to dawna wieś letniskowa a obecnie część Szczytnej, leżąca na północno-zachodnim skraju Gór Bystrzyckich, w dolinie potoków Szklarska Woda i Zajęcznik, na wysokości około 520–600 m n.p.m.[2]

Podział administracyjny

Dawniej samodzielna wieś i gmina jednostkowa. Od 1945 w Polsce, gdzie ustanowiły gromadę w gminie Szczytna w powiecie lwóweckim w województwie wrocławskim[4][5]. W związku z reformą administracyjną kraju jesienią 1954 Bobrowniki weszły w skład nowo utworzonej gromady Szczytna[6]. 31 grudnia 1959 gromadę Szczytna zniesiono w związku z nadaniem jej statusu osiedla, przez co Bobrowniki stały się integralną częścią Szczytnej[1]. 1 stycznia 1973 osiedle Szczytna otrzymało status miasta, w związku z czym Bobrowniki zostały obszarem miejskim[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Historia

Bobrowniki powstały na przełomie XVII i XVIII wieku jako wieś na obszarze królewszczyzny[8]. W 1747 roku mieszkało tu 34 zagrodników i chałupników[2]. W drugiej połowie XIX wieku wieś rozwijała się intensywnie i była już wtedy lokalnym ośrodkiem przemysłowym[8]. Było tam wtedy kilka młynów wodnych, a w roku 1880 powstały dwie szlifiernie kryształów i zakład metalowy[8]. Zakłady przemysłowe korzystały z lokalnej elektrowni wodnej, resztki urządzeń spiętrzających wodę zachowały się tam do dnia dzisiejszego[8]. Na początku XX wieku miejscowość stała się letniskiem[8]. W 1960 r. Bobrowniki zostały przyłączone do Szczytnej[9]. Obecnie jest to peryferyjne osiedle tego miasta, mające charakter rolniczy[2]. W Starych Bobrownikach, w dolinie potoku Kliniak (dopływie Bystrzycy Dusznickiej) znajduje źródło „Maria”, z którego wypływa szczawa wapniowo-węglanowo-wodoro-żelazista[2].

Szlaki turystyczne

Przez Bobrowniki prowadzą dwa szlaki turystyczne[10]:

Przypisy

  1. a b Dz.U. z 1959 r. nr 65, poz. 391
  2. a b c d e Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 240–241. ISBN 83-7005-340-8.
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
  4. Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  5. Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
  6. Uchwała Nr 17/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu kłodzkiego; w ramach Zarządzenia nr 13 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 20 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 2 października 1954 r. dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu z dnia 3 grudnia 1954 r., Nr. 9, Poz. 71)
  7. Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 327
  8. a b c d e Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 389. ISBN 978-83-89188-95-3.
  9. Dolny-Śląsk.org. [dostęp 2017-01-24].
  10. Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2018-03-26].

Bibliografia