Langbahn Team – Weltmeisterschaft

Bitwa pod Kochanami

Bitwa pod Kochanami
II wojna światowa
Czas

22 października 1943

Miejsce

Kochany

Terytorium

Polska pod okupacją III Rzeszy (Generalne Gubernatorstwo)

Przyczyna

niemiecka akcja pacyfikacyjna Unternehmen Wrzawy

Strony konfliktu
Gwardia Ludowa  III Rzesza
Dowódcy
Władysław Skrzypek
Antoni Paleń
Karol Lemichow-Hercenberg
nieznany
Siły
ok. 200 osób niemieckie siły antypartyzanckie, ok. 3000 żołnierzy i policjantów
Straty
5 zabitych i 11 rannych (w tym 4 ciężko) około 20 zabitych[1].
brak współrzędnych
Pomnik w hołdzie uczestnikom bitwy pod Kochanami

Bitwa pod Kochanami – bitwa stoczona 22 października 1943 roku pomiędzy Niemcami a oddziałami Gwardii Ludowej.

Przebieg bitwy

Partyzanci Gwardii Ludowej, którym wciąż brakowało broni, zgromadzili się w rejonie Janików i Kochan w oczekiwaniu na zrzut w czasie którego mieli otrzymać broń i sprzęt wojskowy z ZSRR[2]. Miał nastąpić w nocy z 20 na 21 lub z 21 na 22 października. Zjawiły się tu oddziały GL im. Bartosza Głowackiego (dowódca por. Władysław Skrzypek ps. „Grzybowski”), im. Jarosława Dąbrowskiego (dowodził nim komendant powiatu kraśnickiego kpt. Antoni Paleń ps. „Jastrząb”) oraz 4 Batalion GL (dowódcą był oficer Armii Czerwonej niemieckiego pochodzenia kpt. Karol Lemichow-Hercenberg ps. „Lemiszewski”; na krótko przed bitwą 110 partyzantów obywatelstwa radzieckiego przeszło Bug występując do oddziału partyzantki radzieckiej[3][4]). Gdy zaczęła się akcja pacyfikacyjna Zasania „Unternehmen Wrzawy” Niemcy z samolotów wyśledzili to zgrupowanie. Postanowili natychmiast się z nim rozprawić[5].

W niedalekiej odległości od postoju partyzantów rozległy się wybuchy granatów i terkot karabinów maszynowych. Zostali otoczeni przez hitlerowców w obrębie Janik i Kochan. Gwardziści szybko ruszyli lasem do zajęcia dogodnych stanowisk ogniowych, z zadaniem zaatakowania zbliżającego się wroga i przebicia się z okrążenia. O godz. 11.00 padła komenda "Grzybowskiego" – Ognia!

Jak relacjonował uczestnik bitwy Tadeusz Szymski "Lis":

Zagrały nasze karabiny maszynowe, automaty, które tylko co otrzymaliśmy ze zrzutów. Widzimy już zabitych Niemców, rannych i ukrytych w krzakach. Są i nasi zabici i rozlegają się glosy rannych.

Z początku partyzanci uzyskali przewagę nad hitlerowską forpocztą, lecz wkrótce nadeszły posiłki niemieckie i słabo uzbrojone oddziały GL nie miały szansy na równą walkę. Zaczęły się wycofywać i kierować w rejon Kochan[5].

W boju poległo 5 gwardzistów, 4 odniosło ciężkie rany i 7 lżejsze[6]. Trzy dni po bitwie zmarł ciężko ranny „Jastrząb”[6]. Po stronie niemieckiej brało udział około 3000 żołnierzy. Partyzanci zdobyli radiostację, karabiny, ckm, rkm i inny sprzęt[7].

Po bitwie Niemcy spalili wieś Janiki, mordując 15 osób – w większości malutkie dzieci i osoby starsze[8][9].

Upamiętnienie

W Kochanach w okresie Polski Ludowej umieszczono płytę z napisem upamiętniającym partyzanckie walki. W 2003 roku w 60. rocznicę bitwy zamieszczono nową tablicę.

Przypisy

  1. Tomasz Gąsowski, Jerzy Ronikier, Zdzisław Zblewski, Bitwy Polskie. Leksykon. Kraków 1999, s. 65.
  2. Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga, Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych, Warszawa 1977, s. 210.
  3. J. B. Garas, Oddziały Gwardii Ludowej i Armii Ludowej 1942-1945
  4. Obwód II Lublin Gwardii Ludowej/Armii Ludowej [online], www.dws-xip.pl [dostęp 2017-11-17] (pol.).
  5. a b Dionizy Garbacz, Unternehmen Wrzawy [online] [dostęp 2017-10-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-19].
  6. a b Stanisław Szot, Ze wspomnień oficera GL i AL.
  7. Tadeusz Szymański, Gwardia Ludowa - armia zbrojnego czynu.
  8. Wacław Czyżewski, Więc zarepetuj broń.
  9. Zaklików - Janiki... spacyfikowana wieś. Atrakcje turystyczne Zaklikowa. Ciekawe miejsca Zaklikowa [online], www.polskaniezwykla.pl [dostęp 2017-11-17].